Ziemie Polskie Po Kongresie Wiedeńskim Sprawdzian Klasa 7 Odpowiedzi

Drodzy Uczniowie Klasy 7! Przygotowując się do sprawdzianu z Ziem Polskich po Kongresie Wiedeńskim, zgromadzilem dla Was najpełniejsze i najbardziej szczegółowe informacje, które pomogą Wam osiągnąć sukces. Poniżej znajdziecie odpowiedzi i omówienia kluczowych zagadnień.

Po Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku, sytuacja polityczna i terytorialna ziem polskich uległa zasadniczym zmianom. Napoleonowa klęska otworzyła drogę do nowego podziału Europy, w którym Polska, a raczej jej resztki, stały się kartą przetargową w rękach mocarstw. Zamiast odrodzić się w dawnej świetności, ziemie polskie zostały podzielone pomiędzy Rosję, Prusy i Austrię, a w niewielkiej części utworzono Królestwo Polskie, związane unią personalną z Rosją.

Królestwo Polskie, zwane również Kongresówką, było tworem pozornie autonomicznym. Konstytucja nadana przez cara Aleksandra I gwarantowała pewne swobody obywatelskie, istniał sejm (choć o ograniczonych kompetencjach), wojsko polskie, administracja i system prawny. Jednakże realna władza spoczywała w rękach cara i jego namiestników, a wszelkie próby emancypacji politycznej spotykały się z represjami. Mimo ograniczeń, Kongresówka była oazą względnej wolności w porównaniu z innymi obszarami podzielonej Polski. Rozwijało się szkolnictwo, nauka, kultura i przemysł. Powstawały uniwersytety, politechniki, rozwijały się manufaktury i pierwsze fabryki. Był to okres dynamicznego, choć kontrolowanego, rozwoju.

Znaczenie gospodarcze Królestwa Polskiego w ramach Imperium Rosyjskiego rosło. Królestwo stało się ważnym dostawcą surowców i rynkiem zbytu dla rosyjskich towarów. Rozwijało się sukiennictwo w Łodzi i okolicach, górnictwo w Zagłębiu Dąbrowskim, hutnictwo i przetwórstwo metali. Powstawały nowe drogi i kanały, mające na celu usprawnienie transportu i handlu. Jednak rozwój gospodarczy był hamowany przez wysokie cła i ograniczenia nakładane przez Rosję.

Ziemie zabrane przez Prusy, znane jako Wielkie Księstwo Poznańskie, znalazły się pod silnym wpływem germanizacji. Polskie elity, choć początkowo tolerowane, stopniowo traciły wpływy na rzecz niemieckiej administracji i osadników. Język polski był wypierany ze szkół i urzędów, a majątki ziemskie przejmowali Niemcy. Mimo tych trudności, polska społeczność w Wielkopolsce wykazywała silny opór. Powstawały organizacje społeczne, kulturalne i gospodarcze, które miały na celu ochronę polskiej tożsamości i języka. Ważną rolę w tym procesie odgrywali ziemianie, księża i nauczyciele.

Również w zaborze austriackim, czyli w Galicji, sytuacja Polaków nie była łatwa. Początkowo, w okresie tzw. józefińskim, władze austriackie wprowadziły pewne reformy, które miały na celu poprawę sytuacji chłopów i rozwój oświaty. Jednak po powstaniach narodowych w 1830 i 1846 roku, polityka Austrii wobec Polaków uległa zaostrzeniu. Galicja była traktowana jako prowincja peryferyjna, a jej rozwój gospodarczy był zaniedbywany. Mimo to, w drugiej połowie XIX wieku, Galicja uzyskała pewną autonomię, co umożliwiło rozwój polskiej kultury i polityki. Kraków stał się ważnym ośrodkiem naukowym i kulturalnym, a Uniwersytet Jagielloński odzyskał swoją dawną świetność.

Powstania Narodowe i Ich Skutki

Powstania narodowe, które wybuchły w Królestwie Polskim i innych zaborach, były wyrazem dążenia Polaków do odzyskania niepodległości. Powstanie listopadowe w 1830 roku, choć zakończone klęską, pokazało siłę polskiego ducha i determinację w walce o wolność. Po upadku powstania listopadowego nastąpiły represje: likwidacja wojska polskiego, zniesienie konstytucji, zamknięcie uniwersytetów i szkół, rusyfikacja administracji i systemu prawnego. Wielu Polaków zostało zesłanych na Sybir, a inni emigrowali na Zachód, tworząc tam centra polskiej kultury i polityki.

Powstanie krakowskie w 1846 roku i powstanie styczniowe w 1863 roku również zakończyły się klęską i represjami. Powstanie styczniowe miało szczególnie tragiczne konsekwencje dla Królestwa Polskiego. Zostało ono całkowicie zintegrowane z Rosją, a autonomia została zniesiona. Język polski został wyparty z urzędów i szkół, a rosyjska administracja sprawowała pełną kontrolę nad życiem społecznym.

Mimo klęsk powstań, dążenie do niepodległości nie ustało. Polacy kontynuowali walkę o zachowanie tożsamości narodowej poprzez pracę organiczną, czyli rozwój gospodarczy, oświaty i kultury. Powstawały organizacje społeczne, kulturalne i gospodarcze, które miały na celu podniesienie poziomu życia i świadomości narodowej Polaków.

Praca Organiczna i Rozwój Kultury

Praca organiczna stała się strategią działania dla wielu Polaków po klęskach powstań. Polegała ona na systematycznej pracy nad rozwojem gospodarczym, oświatowym i kulturalnym społeczeństwa polskiego. Zakładano szkoły, biblioteki, muzea, organizowano kursy i odczyty. Rozwijał się przemysł, rolnictwo i handel. Powstawały banki i spółdzielnie, które miały na celu wspieranie polskiej przedsiębiorczości.

Ważną rolę w pracy organicznej odgrywali intelektualiści, nauczyciele, księża i ziemianie. Oni to kształtowali świadomość narodową i promowali polską kulturę. Powstawały liczne dzieła literackie, muzyczne i artystyczne, które miały na celu podtrzymanie ducha narodowego i przypominanie o dawnej świetności Polski. Działalność Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Cypriana Norwida, Fryderyka Chopina, Jana Matejki i wielu innych artystów i twórców przyczyniła się do zachowania i rozwoju polskiej kultury w okresie zaborów.

Sytuacja Chłopów

Sytuacja chłopów w zaborach była bardzo trudna. Byli oni obciążeni wysokimi podatkami i obowiązkami wobec panów. Brakowało im ziemi i możliwości rozwoju. W zaborze pruskim i austriackim przeprowadzono reformy uwłaszczeniowe, które umożliwiły chłopom wykup ziemi na własność. Jednak w zaborze rosyjskim proces uwłaszczenia przebiegał powoli i z wieloma trudnościami.

Wykorzystywanie chłopów przez panów doprowadzało do konfliktów społecznych i wystąpień chłopskich. Rabacja galicyjska w 1846 roku była jednym z najbardziej krwawych epizodów w historii polskich chłopów. Chłopi, podburzeni przez agitatorów austriackich, napadali na dwory i mordowali szlachtę. Rabacja galicyjska pokazała, jak głębokie były antagonizmy społeczne na wsi polskiej.

Mimo trudności, chłopi stopniowo zdobywali świadomość narodową i angażowali się w walkę o poprawę swojej sytuacji. Powstawały organizacje chłopskie, które walczyły o prawa chłopów i poprawę ich warunków życia.

Pamiętajcie, że to tylko fragment rozległej wiedzy o Ziemiach Polskich po Kongresie Wiedeńskim. Zachęcam do dalszego zgłębiania tematu, korzystania z różnych źródeł i zadawania pytań. Powodzenia na sprawdzianie!