Z Ilu Ksiąg Składa Się Biblia

Biblia, fundamentalne dzieło dla chrześcijaństwa i judaizmu, stanowi zbiór różnorodnych ksiąg napisanych na przestrzeni wielu wieków. Pytanie "Z ilu ksiąg składa się Biblia?" nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ zależy to od tradycji religijnej i konkretnego kanonu uznawanego za autentyczny. Różnice te wynikają z historii formowania się Biblii, sposobu interpretacji starożytnych tekstów oraz decyzji różnych wspólnot religijnych. Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie tej złożonej kwestii, wyjaśnienie przyczyn tych różnic i przedstawienie różnych perspektyw.

Różne Kanony Biblijne

Kluczową kwestią jest zrozumienie, że nie istnieje jedna "Biblia". Istnieją różne kanony, czyli oficjalne zbiory ksiąg uznawanych za natchnione i autorytatywne. Najważniejsze z nich to kanony: protestancki, katolicki i prawosławny. Każdy z nich zawiera Stary Testament, ale różnią się one co do liczby i rodzaju ksiąg uznawanych za część Starego Testamentu. Nowy Testament jest zasadniczo taki sam we wszystkich trzech tradycjach.

Stary Testament – Rdzeń i Różnice

Stary Testament, będący wspólnym dziedzictwem judaizmu i chrześcijaństwa, opowiada historię przymierza Boga z narodem izraelskim. Jego rdzeń stanowi Tora (Pięcioksiąg Mojżeszowy), Księgi Prorockie i Pisma (inne księgi historyczne, poetyckie i mądrościowe). Jednak różnice pojawiają się w księgach deuterokanonicznych (zwanych również apokryfami), które są uznawane przez katolików i prawosławnych, ale odrzucane przez protestantów.

Protestancki Stary Testament składa się z 39 ksiąg. Jest on oparty na hebrajskim Tanach, który jest świętą księgą judaizmu. Księgi są podzielone na trzy główne części: Prawo (Tora), Prorocy (Nevi'im) i Pisma (Ketuvim).

Katolicki Stary Testament liczy 46 ksiąg. Obejmuje on księgi deuterokanoniczne, takie jak Księga Tobiasza, Judyty, 1 i 2 Księga Machabejska, Mądrości, Syracha i Barucha, a także fragmenty Księgi Daniela i Estery, które nie znajdują się w kanonie protestanckim. Księgi te zostały włączone do Septuaginty, greckiego tłumaczenia Starego Testamentu, które było używane przez wczesnych chrześcijan.

Prawosławny Stary Testament jest najbardziej rozbudowany i zawiera więcej ksiąg deuterokanonicznych niż kanon katolicki. Dokładna liczba ksiąg może się różnić w zależności od tradycji lokalnej, ale zazwyczaj obejmuje on dodatkowe księgi, takie jak 3 Księga Machabejska, 4 Księga Machabejska (uznawana przez niektóre Kościoły), Księga Psalmów Salomona i inne. Kościoły prawosławne czerpią z różnych tłumaczeń Starego Testamentu, w tym z Septuaginty.

Nowy Testament – Wspólny Grunt

Nowy Testament, opisujący życie, nauczanie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, a także historię wczesnego Kościoła, jest wspólny dla wszystkich trzech tradycji chrześcijańskich. Składa się z 27 ksiąg, w tym czterech Ewangelii (Mateusza, Marka, Łukasza i Jana), Dziejów Apostolskich, Listów Pawła, Listów Powszechnych i Apokalipsy św. Jana.

Liczby w Praktyce – Ile Ksiąg Zawiera Biblia?

Podsumowując, odpowiedź na pytanie o liczbę ksiąg w Biblii zależy od przyjętego kanonu.

* Biblia protestancka zawiera 66 ksiąg (39 Starego Testamentu + 27 Nowego Testamentu). * Biblia katolicka zawiera 73 księgi (46 Starego Testamentu + 27 Nowego Testamentu). * Biblia prawosławna zawiera od 76 do 81 ksiąg (w zależności od tradycji lokalnej; Stary Testament jest bardziej rozbudowany + 27 Nowego Testamentu).

Te różnice są często pomijane w popularnych dyskusjach na temat Biblii, ale są one kluczowe dla zrozumienia historii i teologii różnych tradycji chrześcijańskich.

Dlaczego Te Różnice Istnieją?

Powody różnic w kanonach biblijnych są złożone i sięgają czasów formowania się Biblii. Oto kilka kluczowych czynników:

* Historia tekstu: Stary Testament był pierwotnie spisywany w języku hebrajskim (z fragmentami w aramejskim). Powstało wiele tłumaczeń, w tym grecka Septuaginta, która zawierała księgi nieobecne w hebrajskim Tanachu. * Autorytet tłumaczeń: Różne tradycje przykładały różną wagę do hebrajskiego tekstu, Septuaginty i innych starożytnych tłumaczeń. Kościół katolicki i prawosławny uznały Septuagintę za wiarygodne źródło, co doprowadziło do włączenia ksiąg deuterokanonicznych. * Kanonizacja: Proces kanonizacji, czyli uznawania ksiąg za natchnione, był długotrwały i odbywał się na różnych synodach i soborach kościelnych. Decyzje podejmowane na tych zgromadzeniach różniły się w zależności od tradycji i kontekstu historycznego. * Reforma Protestancka: Reformatorzy protestanccy, tacy jak Marcin Luter, powrócili do hebrajskiego Tanachu jako podstawy Starego Testamentu i odrzucili księgi deuterokanoniczne, argumentując, że nie mają one oparcia w hebrajskim tekście i nie zostały wyraźnie potwierdzone przez Jezusa.

Przykład z Życia – Konsekwencje Różnych Kanonów

Różnice w kanonach biblijnych mają wpływ na doktrynę i praktykę religijną. Na przykład, katolicka nauka o czyśćcu znajduje częściowe oparcie w 2 Księdze Machabejskiej, która mówi o modlitwie za zmarłych. Ponieważ Księga Machabejska nie jest uznawana przez protestantów, nauka o czyśćcu nie jest akceptowana w większości tradycji protestanckich.

Kolejnym przykładem jest rozwój moralności chrześcijańskiej, gdzie księgi deuterokanoniczne oferują unikalne perspektywy na temat sprawiedliwości społecznej, mądrości i relacji z Bogiem. Ich brak w kanonie protestanckim może prowadzić do odmiennych interpretacji niektórych aspektów życia chrześcijańskiego.

Podsumowanie i Zachęta do Dalszych Badań

Odpowiedź na pytanie "Z ilu ksiąg składa się Biblia?" jest bardziej złożona, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Różne tradycje chrześcijańskie uznają różne kanony, co wpływa na liczbę ksiąg uznawanych za część Biblii. Protestanci mają 66 ksiąg, katolicy 73, a prawosławni od 76 do 81. Różnice te wynikają z historii formowania się Biblii, tłumaczeń starożytnych tekstów i decyzji podejmowanych przez różne wspólnoty religijne.

Zachęcamy do dalszego zgłębiania tematu, czytania różnych tłumaczeń Biblii i zapoznawania się z perspektywami różnych tradycji chrześcijańskich. Zrozumienie historii i rozwoju kanonu biblijnego pozwala na głębsze zrozumienie wiary i tradycji chrześcijańskiej. Nie bój się pytać, szukać i krytycznie analizować, ponieważ to prowadzi do prawdziwego zrozumienia. Poznanie tych różnic jest kluczem do ekumenicznego dialogu i wzajemnego szacunku.