Wzór Na Wysokość Trójkata Równobocznego

Przyznaję się bez bicia. Mam pewną… hmm… słabość. Albo może raczej niechęć. Chodzi o wzór na wysokość trójkąta równobocznego. Wiem, wiem, zaraz posypią się gromy. "To podstawa geometrii!" "Jak można tego nie lubić?!". Ale ja to mówię głośno: nie lubię go! I mam swoje powody.

Zacznijmy od tego, że sam trójkąt równoboczny jest całkiem spoko. Taki symetryczny, elegancki. Lubię go. Ale ten wzór... no po prostu mi nie leży. Czemu? Bo moim skromnym zdaniem, jest… zbędny.

Tak, wiem, to herezja. Ale posłuchajcie. Kiedyś tam, w zamierzchłych czasach szkolnych, wkuwałem ten wzór na pamięć. A później, na sprawdzianie, stres jak nie wiem co. Czy dobrze zapamiętałem? Czy nie pomyliłem pierwiastka z dzieleniem? Koszmar!

Ale czy naprawdę musimy to kuć?

Przecież mamy Pitagorasa! Biedny Pitagoras, nikt o nim nie pamięta, kiedy na scenę wchodzi ten nieszczęsny wzór. A przecież on jest taki uniwersalny, taki… przyjacielski! Serio, zamiast próbować zapamiętać skomplikowaną formułę, wystarczy narysować sobie połowę trójkąta równobocznego, dorysować wysokość i… bam! Pitagoras w akcji. I nagle wszystko staje się jasne, proste i przyjemne. No dobra, może nie aż tak przyjemne, ale na pewno mniej stresujące.

Ktoś powie: "Ale to dłużej trwa!". No i co z tego? Czy w życiu naprawdę chodzi tylko o szybkość? Czasami lepiej poświęcić chwilę więcej i zrozumieć, co się dzieje, niż bezmyślnie wklepać wzór, którego się nie rozumie. A poza tym, przy okazji ćwiczymy logiczne myślenie! Dwa w jednym!

Argumenty z podręczników?

No dobrze, wiem, zaraz ktoś wyciągnie argumenty z podręczników, że ten wzór jest "wygodny", "ułatwia obliczenia" i takie tam. Może i tak. Ale moim zdaniem, ułatwia tylko zapominanie o prawdziwej matematyce. O tej matematyce, która polega na zrozumieniu, a nie na wkuwaniu.

Dlatego apeluję: zamiast bezmyślnie wkuwać wzór na wysokość trójkąta równobocznego, sięgnijcie po Pitagorasa! Dajcie mu szansę! On was nie zawiedzie! A jeśli ktoś was zapyta, dlaczego tak robicie, po prostu powiedzcie, że to dlatego, że jesteście sprytni i lubicie myśleć. Albo po prostu powiedzcie, że tak wam kazał ten gość, co nie lubi tego wzoru. To też zadziała.

Na koniec, jeszcze jedna myśl: czy naprawdę potrzebujemy tylu wzorów? Czy nie lepiej skupić się na zrozumieniu kilku podstawowych zasad, które można zastosować do wielu różnych sytuacji? To tak jak z gotowaniem: czy lepiej znać przepis na sto potraw, czy umieć przygotować kilka podstawowych sosów, które można łączyć z różnymi składnikami? Odpowiedź jest chyba oczywista.

No i to by było na tyle. Możecie się ze mną nie zgadzać. Ale zanim to zrobicie, spróbujcie rozwiązać kilka zadań z wykorzystaniem Pitagorasa. Może wtedy zrozumiecie, o co mi chodzi. A jeśli nie… to i tak w porządku. Ważne, żebyście się dobrze bawili przy tej całej geometrii. Bo o to przecież chodzi, prawda?