Wybierz Dwóch Bohaterów Dowolnej Baśni Ułóż I Napisz Ich Dialog

Dobrze, przygotujmy dialog dwóch postaci z bajek. Mam nadzieję, że ten przykład będzie zrozumiały i pomocny!

Wybrałem Czerwonego Kapturka i Wilka z bajki "Czerwony Kapturek".

Scena: Leśna polana. Czerwony Kapturek zbiera kwiaty. Zza drzew wyłania się Wilk.

Wilk: Dzień dobry, dziewczynko! Co robisz w lesie sama?

Czerwony Kapturek: Dzień dobry, panie Wilku. Idę do babci. Jest chora i niosę jej koszyk z jedzeniem.

Wilk: O, to bardzo miło z twojej strony. A gdzie mieszka twoja babcia?

Czerwony Kapturek: W domku za trzema dużymi dębami. Niedaleko stąd.

Wilk: Rozumiem. A co masz w tym koszyku?

Czerwony Kapturek: Mam dla babci chleb, masło, miód i ciasto. Upiekłam je specjalnie dla niej.

Wilk: To bardzo smacznie brzmi. A może zatrzymasz się na chwilę i pozbierasz trochę kwiatów? Twoja babcia na pewno się ucieszy. Zobacz, jakie piękne rosną tam, za tymi krzakami!

Czerwony Kapturek: Rzeczywiście! Jakie ładne! Chyba masz rację. Babcia lubi kwiaty. Pójdę je pozbierać. Tylko na chwilkę.

Wilk (cicho, do siebie): Doskonale... czas zająć się babcią.

Czerwony Kapturek: Już wracam! O, zobacz, panie Wilku, jakie piękne!

Wilk: Bardzo ładne. A teraz biegnij już do babci, bo się spóźnisz.

Czerwony Kapturek: Dobrze, dziękuję za radę! Do widzenia!

Wilk: Do widzenia, dziewczynko. I pospiesz się!

(Czerwony Kapturek odchodzi. Wilk rusza w stronę domu babci.)

Wilk (sam do siebie): Teraz czas na małą niespodziankę dla babci... i wnuczki.

(Scena zmienia się na wnętrze domu babci. Wilk, przebrany za babcię, leży w łóżku.)

Wilk: (słabym głosem) Wejdź, kochanie, wejdź...

(Czerwony Kapturek wchodzi do domu.)

Czerwony Kapturek: Dzień dobry, babciu! Przyniosłam ci koszyk z jedzeniem.

Wilk: (przebranym głosem) Dziękuję, wnuczko. Podejdź bliżej, bo cię słabo widzę.

Czerwony Kapturek: Babciu, ale masz duże oczy!

Wilk: To żeby cię lepiej widzieć, kochanie.

Czerwony Kapturek: Babciu, ale masz duże uszy!

Wilk: To żeby cię lepiej słyszeć, wnuczko.

Czerwony Kapturek: Babciu, ale masz duże zęby!

Wilk: (odrzucając przebranie) To żeby cię zjeść!

(Wilk rzuca się na Czerwonego Kapturka.)

(Scena zmienia się. Przybywa gajowy.)

Gajowy: Co tu się dzieje? Słyszałem krzyki!

Wilk: (próbuje uciec) Nic się nie dzieje! Po prostu... ćwiczę śpiew.

Gajowy: Nie wierzę ci. Widzę, co tu się stało. Gdzie jest babcia i dziewczynka?

Wilk: One... one wyszły na spacer.

Gajowy: Nie kłam! (Rozcina brzuch Wilka.)

(Z brzucha Wilka wychodzi babcia i Czerwony Kapturek.)

Babcia: Och, dziękuję ci, gajowy! Uratowałeś nas!

Czerwony Kapturek: Dziękuję! Już nigdy nie będę rozmawiać z obcymi w lesie.

Gajowy: Dobrze, że wszystko dobrze się skończyło. Teraz musimy się pozbyć tego wilka.

(Razem napełniają brzuch Wilka kamieniami i zaszywają go. Wilk próbuje uciec, ale jest zbyt ciężki i wpada do studni.)

Babcia: Jesteśmy ci bardzo wdzięczni.

Czerwony Kapturek: Obiecuję, że będę ostrożniejsza.

Gajowy: To najważniejsze. Pamiętajcie o tym.

Dodatkowe Rozważania

Ten dialog pokazuje, jak sprytny i przebiegły może być Wilk, a jak naiwny Czerwony Kapturek. Uczy nas, żeby nie ufać obcym i być ostrożnym.

Lekcje z Bajki

Bajka o Czerwonym Kapturku uczy nas kilku ważnych rzeczy. Po pierwsze, żeby nie rozmawiać z obcymi, zwłaszcza w lesie. Po drugie, żeby słuchać rodziców i nie zbaczać z drogi. Po trzecie, żeby być ostrożnym i uważać na to, co mówimy.

Teraz spróbujmy inny dialog, bardziej współczesny, z tymi samymi postaciami, ale w zmienionej scenerii i charakterach.

Scena: Aplikacja do czatowania. Czerwony Kapturek, nastolatka, używa aplikacji "Leśne Gadu-Gadu". Wilk (użytkownik "SzaryWilk88") zaczyna rozmowę.

SzaryWilk88: Hej, CzerwonyKapturku! Fajny avatar. Lubisz las?

CzerwonyKapturek: Hej! Dzięki. No pewnie, las jest super. A ty?

SzaryWilk88: Ja uwielbiam! Chodzę tam na spacery, robię zdjęcia... Może kiedyś pójdziemy razem? Znam fajne trasy.

CzerwonyKapturek: Brzmi spoko, ale... wiesz, nie znam cię.

SzaryWilk88: No właśnie dlatego proponuję spacer! Pogadamy, poznamy się. Bez spiny. Tylko ja i ty, i natura. Co ty na to?

CzerwonyKapturek: Hmmm... no nie wiem. Muszę zapytać mamę.

SzaryWilk88: Spoko. Powiedz, że idziesz z... no, powiedzmy, z kuzynem. Żeby się nie martwiła. To tylko spacer!

CzerwonyKapturek: No dobra... a gdzie byśmy poszli?

SzaryWilk88: Mam super miejscówkę niedaleko twojego domu. Stary dąb, super widok, no i mało ludzi. Idealne na pogaduchy.

CzerwonyKapturek: Okej... a kiedy?

SzaryWilk88: Może jutro po szkole? Co ty na to?

CzerwonyKapturek: Jutro mam dużo lekcji... ale może po południu dałoby radę.

SzaryWilk88: Super! To powiedzmy o 16:00 przy tym dębie? Będę czekał.

CzerwonyKapturek: Ok. Ale serio, jak coś mi nie będzie pasować, to od razu wracam do domu.

SzaryWilk88: Spoko, spoko. Luzik. Będziesz się dobrze bawić, obiecuję. To do jutra!

CzerwonyKapturek: Pa!

(Następnego dnia. Czerwony Kapturek idzie w umówione miejsce. Spotyka Wilka, który wygląda inaczej niż na zdjęciu w profilu.)

CzerwonyKapturek: To ty jesteś SzaryWilk88?

Wilk (w rzeczywistości): Tak, to ja. Miło cię poznać, CzerwonyKapturku! W realu wyglądasz jeszcze lepiej niż na zdjęciu!

CzerwonyKapturek: Ty też... znaczy, nie tak sobie cię wyobrażałam.

Wilk: Wiem, zdjęcia czasem przekłamują. Ale nie martw się, jestem spoko. Chodź, pokażę ci to miejsce.

CzerwonyKapturek: Okej...

(Idą w głąb lasu. Czerwony Kapturek zaczyna się denerwować.)

CzerwonyKapturek: Daleko jeszcze?

Wilk: Już blisko, tylko za tymi krzakami.

(Wilk nagle łapie Czerwonego Kapturka za rękę.)

CzerwonyKapturek: Ej! Co robisz?!

Wilk: Spokojnie, tylko chcę cię przytulić.

CzerwonyKapturek: Nie chcę! Puść mnie!

(Czerwony Kapturek wyrywa się i zaczyna uciekać.)

Wilk: Wracaj!

(Czerwony Kapturek dzwoni do mamy.)

CzerwonyKapturek: Mamo, ratunku! Jestem w lesie z jakimś facetem, którego poznałam w internecie! On mnie napadł!

Mama: Gdzie jesteś?! Wyślij mi lokalizację!

(Czerwony Kapturek wysyła lokalizację i czeka na mamę.)

(Policja przyjeżdża i aresztuje Wilka.)

(Koniec.)

Ten współczesny dialog pokazuje, jak ważne jest bezpieczeństwo w internecie i jak łatwo można dać się oszukać. Uczy nas, żeby nie ufać obcym w sieci i zawsze informować kogoś o naszych spotkaniach z osobami poznanymi online. Mam nadzieję, że te przykłady dialogów są pomocne i zrozumiałe!