We Are The Champions Tekst Tłumaczenie

No dobra, przyznajcie się. Kto z was, kiedy w życiu cokolwiek mu wyszło, choćby upieczenie ciasta bez zakalca, nie podśpiewywał sobie pod nosem (albo i na głos!) "We Are The Champions"? No właśnie. Wszyscy to robimy. To nasz hymn triumfu. Tylko... czy my się nad tym hymnem kiedykolwiek porządnie zastanowiliśmy? Bo ja tak.

Król Karaoke i Jego Królestwo

Zacznijmy od tego, że to jest absolutny król karaoke. Serio. Nie ma imprezy, na której ktoś, po kilku głębszych, nie wyciągnie mikrofonu i nie zacznie wyć: "No time for losers...". I tu się zaczyna problem. Bo "no time for losers" to trochę... okrutne, nie uważacie? Ja wiem, Freddie Mercury to legenda, a Queen to bogowie rocka, ale pomyślcie o tym przez chwilę. Naprawdę musimy tak głośno obwieszczać naszą wyższość? Czy nie lepiej byłoby świętować po cichu, w skromnym gronie zwycięzców?

"We are the champions, my friends..." - Ale czy na pewno MOI przyjaciele?

Kolejna sprawa. "We are the champions, my friends...". Ok, Freddie, rozumiem. Ale czy MY naprawdę jesteśmy TWOIMI przyjaciółmi? Czy to nie jest tak trochę na pokaz? Trochę jak polityk obiecujący gruszki na wierzbie? Ja tam wolę wiedzieć, że moi przyjaciele cieszą się ze mną szczerze, a nie dlatego, że wymaga tego protokół królewski zwycięstwa. Może zamiast "my friends" powinno być "my fans"? Brzmi szczerzej, prawda?

I dalej. Ta długa pauza przed "of the world!". Czujesz to napięcie? To moment, w którym podświadomie oceniasz, czy Twoje zwycięstwo kwalifikuje się do skali światowej. Czy wygrana w szkolnym konkursie recytatorskim to "champion of the world"? Hmm... Może lepiej zachować to dla siebie. Chyba że jesteś absolutnie przekonany o swoim talencie, wtedy jazda! Krzycz to z całych sił!

Kto tu naprawdę wygrywa?

A tak serio. Zastanawialiście się kiedyś, co tak naprawdę oznacza to zwycięstwo? Czy chodzi o pokonanie innych? Czy o pokonanie własnych słabości? Dla mnie, "We Are The Champions" to bardziej hymn o przezwyciężaniu trudności, niż o triumfie nad konkurencją. O tym, że daliśmy z siebie wszystko i dotarliśmy do celu, mimo wszystko. Że przetrwaliśmy burzę i wyszliśmy z niej silniejsi.

Bo umówmy się, życie to nieustanna walka. Codziennie walczymy o to, żeby wstać z łóżka, zrobić zakupy, zapłacić rachunki... No i co, po każdym takim zwycięstwie mamy śpiewać "We are the champions"? Trochę by się ludzi dziwnie na nas patrzyli, prawda?

"I've paid my dues Time after time I've done my sentence But committed no crime"

Ten fragment, o odpokutowaniu swoich win i niewinności... To kwintesencja całej piosenki! To nie o wygranej, tylko o pokonaniu przeciwności losu! To o tym, że nawet jeśli dostajemy po tyłku, to się podnosimy i idziemy dalej.

Dlatego uważam, że "We Are The Champions" to trochę przereklamowany hymn zwycięstwa. To bardziej hymn przetrwania. I za to go lubię. A wy?