Uzupełnij Diagram Przedstawiający Podział Ksiąg Nowego Testamentu

Okej, drodzy uczniowie, spójrzmy razem na podział ksiąg Nowego Testamentu. Nowy Testament to zbiór 27 ksiąg, które opowiadają o życiu Jezusa Chrystusa, Jego naukach, śmierci, zmartwychwstaniu oraz o początkach Kościoła. Aby łatwiej zrozumieć, co znajduje się w Nowym Testamencie, możemy podzielić go na kilka głównych kategorii.

Zacznijmy od ksiąg historycznych. Tutaj znajdziemy cztery Ewangelie: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Ewangelie to najważniejsze księgi Nowego Testamentu, ponieważ opisują życie, działalność, cuda, nauki, mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Każda z Ewangelii przedstawia Jezusa z nieco innej perspektywy, ukazując różne aspekty Jego osoby i posłannictwa.

Ewangelia Mateusza została napisana przede wszystkim dla Żydów, którzy nawrócili się na chrześcijaństwo. Mateusz podkreśla, że Jezus jest Mesjaszem, obiecanym królem Izraela, który wypełnia proroctwa Starego Testamentu. Często odwołuje się do Starego Testamentu, aby pokazać, że Jezus jest kontynuacją historii zbawienia.

Ewangelia Marka jest najkrótszą i najprawdopodobniej najstarszą z Ewangelii. Uważa się, że Marek napisał ją dla chrześcijan w Rzymie. Marek przedstawia Jezusa jako sługę Bożego, który działa z mocą i autorytetem. Skupia się na czynach Jezusa, a nie na długich kazaniach i naukach.

Ewangelia Łukasza jest skierowana do wszystkich ludzi, a szczególnie do pogan. Łukasz podkreśla uniwersalność Ewangelii, pokazując, że Jezus przyszedł zbawić wszystkich, bez względu na pochodzenie czy status społeczny. Łukasz przykłada dużą wagę do modlitwy, miłosierdzia i roli kobiet w życiu Jezusa. Często opisuje szczegóły z życia Jezusa, których nie znajdziemy w innych Ewangeliach.

Ewangelia Jana różni się od pozostałych trzech Ewangelii, które nazywamy Ewangeliami synoptycznymi (ponieważ można je zestawić i porównać obok siebie). Jan skupia się na boskości Jezusa, ukazując Go jako Słowo Boże, które stało się ciałem. Używa symbolicznych języka i głębokich teologicznych pojęć, aby przedstawić Jezusa jako Syna Bożego, który objawia Ojca.

Po Ewangeliach mamy Dzieje Apostolskie, które są kontynuacją Ewangelii Łukasza. Dzieje Apostolskie opowiadają o początkach Kościoła, o działalności Apostołów, o rozprzestrzenianiu się Ewangelii po śmierci Jezusa. Dzieje Apostolskie opisują ważne wydarzenia, takie jak Zesłanie Ducha Świętego, nawrócenie św. Pawła i podróże misyjne Apostołów. Dzięki Dziejom Apostolskim dowiadujemy się, jak powstały pierwsze wspólnoty chrześcijańskie i jak Ewangelia dotarła do różnych części świata.

Kolejna grupa ksiąg to Listy. Listy stanowią znaczną część Nowego Testamentu i dzielą się na Listy Pawła i Listy Powszechne (lub Katolickie).

Listy Pawła to 13 listów napisanych przez św. Pawła lub przypisywanych mu. Listy Pawła są skierowane do różnych wspólnot chrześcijańskich lub do konkretnych osób i poruszają różne tematy związane z wiarą, moralnością i życiem chrześcijańskim. Listy Pawła są bardzo ważne dla zrozumienia teologii chrześcijańskiej.

List do Rzymian to najważniejszy i najbardziej teologiczny list św. Pawła. Paweł przedstawia w nim swoją naukę o usprawiedliwieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Wyjaśnia, że wszyscy ludzie są grzeszni i potrzebują zbawienia, które jest dostępne dzięki ofierze Jezusa na krzyżu.

Listy do Koryntian (dwa listy) poruszają problemy, z jakimi borykała się wspólnota w Koryncie, takie jak podziały, niemoralność i nieporozumienia dotyczące Wieczerzy Pańskiej. Paweł udziela im rad i pouczeń, jak żyć zgodnie z Ewangelią.

List do Galatów jest ostrą obroną Ewangelii o usprawiedliwieniu przez wiarę, przeciwko tym, którzy chcieli narzucić chrześcijanom obrzezanie i przestrzeganie Prawa Mojżeszowego. Paweł podkreśla, że zbawienie jest darem Bożym, a nie wynikiem własnych uczynków.

List do Efezjan opisuje Kościół jako Ciało Chrystusa, którego głową jest Jezus. Paweł zachęca chrześcijan do jedności, miłości i życia w świętości.

List do Filipian to list pełen radości i wdzięczności. Paweł dziękuje Filipianom za ich wsparcie i zachęca ich do trwania w wierze, pokorze i miłości.

List do Kolosan porusza temat fałszywych nauk, które zagrażały wspólnocie w Kolosach. Paweł podkreśla, że Jezus Chrystus jest jedynym Panem i Zbawicielem, i że tylko w Nim można znaleźć pełnię życia.

Listy do Tesaloniczan (dwa listy) dotyczą eschatologii, czyli nauki o rzeczach ostatecznych. Paweł odpowiada na pytania Tesaloniczan dotyczące powtórnego przyjścia Jezusa i życia po śmierci.

Listy do Tymoteusza (dwa listy) i List do Tytusa to tzw. Listy Pasterskie, ponieważ są skierowane do pasterzy Kościoła i zawierają wskazówki dotyczące prowadzenia wspólnoty chrześcijańskiej. Paweł poucza Tymoteusza i Tytusa, jak nauczać prawdziwej doktryny, jak wybierać starszych i diakonów oraz jak radzić sobie z problemami w Kościele.

List do Filemona to krótki list osobisty, w którym Paweł prosi Filemona, aby przyjął z powrotem swego niewolnika Onezyma, który nawrócił się na chrześcijaństwo. Paweł apeluje do Filemona o miłosierdzie i przebaczenie.

List do Hebrajczyków, choć tradycyjnie przypisywany Pawłowi, jest autorstwa anonimowego autora. List do Hebrajczyków przedstawia Jezusa Chrystusa jako najwyższego kapłana i pośrednika Nowego Przymierza, który przewyższa Stare Przymierze. Autor zachęca chrześcijan pochodzenia żydowskiego do wytrwania w wierze, mimo prześladowań.

Listy Powszechne, zwane również Katolickimi, to siedem listów skierowanych do ogółu chrześcijan, a nie do konkretnych wspólnot lub osób. Listy Powszechne to: List Jakuba, Listy Piotra (dwa listy), Listy Jana (trzy listy) i List Judy.

List Jakuba podkreśla znaczenie dobrych uczynków jako wyrazu prawdziwej wiary. Jakub uczy, że wiara bez uczynków jest martwa.

Listy Piotra (dwa listy) zachęcają chrześcijan do trwania w wierze mimo prześladowań i trudności. Piotr przypomina o nadziei życia wiecznego i o odpowiedzialności za świadectwo o Chrystusie.

Listy Jana (trzy listy) podkreślają znaczenie miłości braterskiej i przestrzegają przed fałszywymi nauczycielami, którzy zaprzeczają wcieleniu Jezusa Chrystusa. Jan uczy, że prawdziwa wiara objawia się w miłości do Boga i do bliźniego.

List Judy ostrzega przed fałszywymi nauczycielami, którzy szerzą herezje i prowadzą niemoralne życie. Juda zachęca chrześcijan do walki o wiarę i do strzeżenia się przed wpływami zła.

Na koniec mamy Apokalipsę św. Jana, zwaną również Księgą Objawienia. Jest to księga prorocka, pełna symboli i wizji, która opisuje przyszłość Kościoła i świata, walkę dobra ze złem oraz ostateczne zwycięstwo Boga. Apokalipsa św. Jana jest trudną księgą do interpretacji, ale przekazuje przesłanie nadziei i pocieszenia dla chrześcijan, którzy cierpią prześladowania.

Podsumowując, Nowy Testament składa się z:

• Czterech Ewangelii (Mateusza, Marka, Łukasza, Jana), które opisują życie, nauki, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
• Dziejów Apostolskich, które opowiadają o początkach Kościoła i działalności Apostołów.
• Trzynastu Listów Pawła, które poruszają różne tematy związane z wiarą, moralnością i życiem chrześcijańskim.
• Listu do Hebrajczyków, który przedstawia Jezusa jako najwyższego kapłana Nowego Przymierza.
• Siedmiu Listów Powszechnych (List Jakuba, Listy Piotra, Listy Jana, List Judy), które są skierowane do ogółu chrześcijan.
• Apokalipsy św. Jana, która jest księgą prorocką opisującą przyszłość Kościoła i świata.

Mam nadzieję, że ten podział pomoże wam lepiej zrozumieć strukturę i treść Nowego Testamentu. Pamiętajcie, że każda z tych ksiąg jest ważna i wnosi coś wyjątkowego do naszego poznania Jezusa Chrystusa i Jego nauki. Warto czytać i studiować Pismo Święte, aby pogłębiać swoją wiarę i żyć zgodnie z wolą Bożą. Powodzenia w dalszej nauce!