Upadamy Wtedy Gdy Nasze życie Przestaje Być Codziennym Zdumieniem

Upadek, w sensie egzystencjalnym czy duchowym, następuje, gdy tracimy zdolność do zdumienia się światem, gdy przestajemy dostrzegać piękno i niezwykłość w codziennych rzeczach. To proces stopniowy, niezauważalny na pierwszy rzut oka, ale z czasem prowadzi do poczucia pustki, braku sensu i stagnacji. Spróbujmy przyjrzeć się temu bliżej.

Kiedy jesteśmy dziećmi, wszystko wydaje się nowe i fascynujące. Widzimy świat przez pryzmat ciekawości i zachwytu. Liść spadający z drzewa, kropla deszczu, mrówka niosąca ziarno – wszystko to wywołuje w nas zdumienie i radość. Zadajemy mnóstwo pytań, bo chcemy zrozumieć, jak to wszystko działa. Ta naturalna ciekawość jest motorem naszego rozwoju, pobudza kreatywność i chęć poznawania świata.

Z biegiem czasu, gdy dorastamy, zaczynamy przyjmować pewne rzeczy za oczywiste. Rutyna wkrada się w nasze życie, a świat staje się przewidywalny. Przestajemy zadawać pytania, bo wydaje nam się, że już wszystko wiemy. To właśnie wtedy zaczynamy tracić zdolność do zdumienia. Codzienne obowiązki, praca, dom, zakupy – wszystko to pochłania naszą uwagę i sprawia, że zapominamy o tym, co naprawdę ważne.

Wyobraź sobie, że codziennie rano idziesz tą samą drogą do pracy. Z początku zwracasz uwagę na otoczenie: drzewa, budynki, mijanych ludzi. Ale po kilku miesiącach, a może nawet tygodniach, przestajesz to robić. Droga staje się dla Ciebie tylko środkiem do celu, a otoczenie – szarą i nudną scenerią. Nie zauważasz już piękna słońca wschodzącego nad horyzontem, śpiewu ptaków w koronach drzew czy uśmiechu nieznajomego. Jesteś skupiony na tym, żeby zdążyć na czas, załatwić swoje sprawy, zrealizować swoje cele.

To właśnie w takich momentach zaczyna się nasz upadek. Przestajemy dostrzegać piękno i niezwykłość w codziennych rzeczach, a nasze życie staje się puste i bezbarwne. Stajemy się obojętni na otaczający nas świat i na ludzi, którzy nas otaczają. Tracimy radość życia i poczucie sensu.

Jak odzyskać zdolność do zdumienia?

To nie jest łatwe, ale możliwe. Potrzeba świadomego wysiłku i zmiany nastawienia. Przede wszystkim, musimy nauczyć się znowu zadawać pytania. Dlaczego niebo jest niebieskie? Jak powstaje tęcza? Co sprawia, że liście zmieniają kolor jesienią? Im więcej pytań zadajemy, tym bardziej pobudzamy naszą ciekawość i chęć poznawania świata.

Po drugie, musimy nauczyć się doceniać małe rzeczy. Zwróć uwagę na piękno słońca, na zapach kwiatów, na smak kawy. Zatrzymaj się na chwilę i po prostu bądź tu i teraz. Poczuj wiatr na twarzy, posłuchaj szumu drzew, popatrz na gwiazdy na nocnym niebie. To wszystko są dary, które otrzymujemy każdego dnia, ale często ich nie zauważamy.

Spróbuj wyjść poza swoją strefę komfortu. Zrób coś nowego, czego nigdy wcześniej nie robiłeś. Pójdź na spacer w nieznane miejsce, przeczytaj książkę, której normalnie byś nie przeczytał, posłuchaj muzyki, której normalnie byś nie słuchał. To pomoże Ci otworzyć się na nowe doświadczenia i spojrzeć na świat z innej perspektywy.

Po trzecie, pielęgnuj relacje z innymi ludźmi. Rozmawiaj z nimi, słuchaj ich opowieści, dziel się swoimi myślami i uczuciami. Relacje z innymi ludźmi są niezwykle ważne dla naszego rozwoju i szczęścia. Dają nam poczucie przynależności, wsparcia i akceptacji. Ucz się od innych, pozwól im Cię inspirować i motywować.

Pamiętaj, że zdumienie to nie tylko emocja, to również postawa. To gotowość do otwarcia się na nowe doświadczenia, do zadawania pytań, do doceniania małych rzeczy i do pielęgnowania relacji z innymi ludźmi. To postawa, która pozwala nam żyć pełnią życia i czerpać radość z każdego dnia.

Co robić konkretnie?

• Zacznij dzień od wdzięczności. Zanim wstaniesz z łóżka, pomyśl o trzech rzeczach, za które jesteś wdzięczny. To pomoże Ci nastawić się pozytywnie na cały dzień.
• Spaceruj bez celu. Wyjdź na spacer i po prostu wędruj, nie mając konkretnego celu. Zwracaj uwagę na otoczenie, na dźwięki, na zapachy. Pozwól sobie zgubić się w myślach i marzeniach.
• Czytaj poezję. Poezja pomaga nam spojrzeć na świat z innej perspektywy i docenić piękno języka.
• Oglądaj filmy dokumentalne. Filmy dokumentalne poszerzają naszą wiedzę o świecie i pomagają nam zrozumieć inne kultury i punkty widzenia.
• Ucz się nowych umiejętności. Ucz się grać na instrumencie, malować, gotować, pisać. Nowe umiejętności pobudzają naszą kreatywność i dają nam poczucie satysfakcji.
• Spędzaj czas na łonie natury. Wyjdź do lasu, nad jezioro, w góry. Kontakt z naturą uspokaja nas i pomaga nam odzyskać równowagę.
• Medytuj. Medytacja pomaga nam wyciszyć umysł i skupić się na chwili obecnej.
• Bądź miły dla innych. Uśmiechnij się do nieznajomego, pomóż starszej osobie przejść przez ulicę, podaruj komuś kwiatka. Drobne gesty życzliwości mogą sprawić, że świat stanie się lepszym miejscem.
• Zabaw się jak dziecko. Zapomnij o obowiązkach i po prostu baw się. Skacz przez kałuże, buduj zamki z piasku, biegaj po łące.
• Podróżuj. Podróże otwierają nas na nowe kultury i doświadczenia. Pozwalają nam spojrzeć na świat z innej perspektywy i docenić to, co mamy.

Upadek zaczyna się, gdy przestajemy dostrzegać magię w codzienności. Kiedy tracimy ciekawość świata i przestajemy zadawać pytania. Kiedy pozwalamy rutynie nas pochłonąć i zapominamy o tym, co naprawdę ważne. Ale zawsze możemy odzyskać zdolność do zdumienia i na nowo odkryć piękno i niezwykłość w otaczającym nas świecie. Wystarczy tylko chcieć i podjąć świadomy wysiłek. Zaczynając od małych rzeczy, krok po kroku, możemy na nowo nauczyć się patrzeć na świat z zachwytem i radością. I wtedy nasze życie przestanie być tylko egzystencją, a stanie się prawdziwą przygodą. A upadek? Stanie się tylko odległym wspomnieniem.