Układanie Zdania Z Rozsypanki Wyrazowej

Kto nigdy nie grał w rozsypankę wyrazową, niech pierwszy rzuci kamieniem! Serio. To chyba jedna z tych gier, które towarzyszą nam od dziecka, czy to w zeszycie, czy w jakiejś starej książce. Ale czy zastanawialiście się kiedyś, że ta niewinna zabawa to... no właśnie, co?

Może unpopular opinion, ale uważam, że rozsypanka wyrazowa to test na to, jak bardzo jesteśmy…leniwi? Okej, może to mocne słowo, ale pomyślcie. Mamy gotowe słowa, często proste, a my musimy tylko poukładać je w sensowną całość. Teoretycznie proste, prawda?

Walka z gramatyką i logiką

A potem nagle okazuje się, że "kota" pasuje do "ala" na sto różnych sposobów, ale żaden nie ma za grosz sensu. Albo, co gorsza, ma sens, ale taki… dziwny. Typu: "Ala kota je zieloną trawę." No, nie wiem, może Ala jest wegetarianką, a kot jej to podkrada? Kto wie! W rozsypance wyrazowej wszystko jest możliwe.

I wtedy zaczyna się walka. Z samym sobą. Z gramatyką. Z logiką. Z sąsiadem, który puka do ściany, bo już za długo myślimy na głos. To istna bitwa!

Czy to ma sens?

Czy ta cała zabawa ma w ogóle jakiś sens? Pewnie, że ma! Po pierwsze, ćwiczy umysł. To trochę jak trening dla mózgu. Po drugie, uczy cierpliwości. Bo czasem naprawdę trzeba się nagimnastykować, żeby z "pies", "ma", "ogon", "machający" ulepić coś sensownego (oczywiście poza oczywistym "Pies ma machający ogon.").

Po trzecie, daje satysfakcję! O, tak! Kiedy w końcu uda się poskładać zdanie, które ma ręce i nogi (albo przynajmniej rękę i nogę), czujemy się jak Einstein po odkryciu teorii względności. No, może trochę przesadzam, ale wiecie o co chodzi.

Ale wracając do mojej tezy o lenistwie… Często mam wrażenie, że rozsypanka wyrazowa to taka trochę droga na skróty. Zamiast samemu wymyślić coś kreatywnego, dostajemy gotowe klocki i mamy z nich coś zbudować. I niby fajnie, ale czy to nie trochę… ograniczające?

A może jednak...

Może jednak wolę, kiedy kartka jest pusta i mogę dać upust swojej wyobraźni. Może to kwestia tego, że lubię mieć pełną kontrolę nad procesem twórczym. A może po prostu nie lubię, kiedy ktoś mi mówi, co mam robić. Nawet jeśli to tylko niewinna rozsypanka wyrazowa!

W sumie, kto wie? Może to tylko moje dziwne przemyślenia. Ale jedno jest pewne: rozsypanka wyrazowa to zabawa, która potrafi wciągnąć. I to na długo. Nawet jeśli po drodze doprowadzi nas do szaleństwa. A teraz idę poskładać zdanie. Mam nadzieję, że nie skończy się to interwencją sąsiada...

P.S. Kto zgadnie, jakie zdanie próbuję ułożyć? Hint: ma związek z kotami i zieloną trawą. Powodzenia!