Szkoła Podstawowa Nr 2 W Przeworsku

Szkoła. Brzmi poważnie, prawda? No ale serio, czy ktoś z nas naprawdę wspomina ten czas z absolutnym, niezmąconym entuzjazmem? Szczególnie jeśli chodzi o taką Szkołę Podstawową Nr 2 w Przeworsku. No dobra, dobra, żartuję. Trochę.

Pamiętam, jakby to było wczoraj. Wejście do budynku. Zapach pasty do podłóg. Ten dźwięk szkolnego dzwonka, który albo wyrywał cię z najciekawszego snu na lekcji, albo ogłaszał wybawienie. Czy tylko ja miałem wrażenie, że te dzwonki zawsze dzwoniły za głośno?

Tajemnice Korytarzy

Korytarze. Królestwo plotek, tajemnych szepnięć i dynamicznie zmieniających się sojuszy. Kto z kim się pokłócił? Kto się w kim zakochał? Kto ma lepsze naklejki z gum Turbo? Sprawy wagi państwowej, proszę państwa! I te dyżury... udawanie, że pilnuje się porządku, kiedy tak naprawdę czekało się na okazję, żeby pogadać z kimś fajnym. Czy to tylko ja tak robiłem?

Lekcje, o których wolimy zapomnieć

O lekcjach nie będę się za bardzo rozwodził. Wiadomo, były ciekawsze i mniej ciekawe. Historia - niby spoko, ale te daty! Matma... no, wiadomo. Ułamki. Samo słowo wywołuje u mnie dreszcze. Ale były też fajne momenty. Wycieczki szkolne! Ogniska! I ten dreszczyk emocji, kiedy nauczycielka powiedziała, że idziemy oglądać film. Oczywiście, edukacyjny. Zawsze edukacyjny. Ale film!

"Nigdy nie zapomnę, jak pani od polskiego... eee... nie pamiętam jak miała na imię, ale była super!" - brzmi jak wspomnienie kogoś stamtąd. Może nawet ciebie?

A co z nauczycielami? Pamiętacie tych, którzy wydawali się być tam od zawsze? I tych, którzy próbowali być "cool", ale im nie wychodziło? I tych, którzy naprawdę się starali i którym zawdzięczamy więcej, niż zdajemy sobie sprawę?

Unpopular Opinion Time!

Teraz czas na małą kontrowersję. Przyznaję się bez bicia: nie cierpiałem szkolnych przedstawień. Serio. Czekanie godzinami na próbach, żeby potem przez 5 minut stać na scenie przebrany za... no właśnie, za co? Aniołka? Marchewkę? Nie pamiętam! Grunt, że czułem się głupio. I jeszcze ten stres! Ale dobra, rozumiem, że dla rodziców to była wielka sprawa.

Ale! (Zawsze jest jakieś "ale") Pamiętam też radość z wygranej w zawodach sportowych. Szczególnie, jeśli pokonało się klasę 6b. Oni zawsze byli tacy pewni siebie!

No i na koniec... świadectwo. Ten moment prawdy. Czy mama będzie zadowolona? Czy trzeba będzie tłumaczyć się z jedynki z fizyki? Emocje jak na rollercoasterze! A potem... wakacje! Wolność!

Czy wrócilibyśmy do Szkoły Podstawowej Nr 2 w Przeworsku?

No dobra, może i trochę ponarzekałem. Ale tak naprawdę to chyba miło wspominam tamte czasy. Szkoła to nie tylko nauka, to przede wszystkim ludzie. Przyjaciele, nauczyciele, znajomi z korytarza. To oni tworzą wspomnienia, które zostają z nami na długo. I choć czasem wolelibyśmy o niektórych rzeczach zapomnieć, to jednak one są częścią naszej historii. Naszej przeworskiej historii.

A Ty? Jak wspominasz swoją podstawówkę?