Szczegółowe Streszczenie Hobbita Czyli Tam Iz Powrotem

W norze w ziemi mieszkał sobie hobbit. Nie w obskurnej, brudnej norze, pełnej robaków i cuchnącej błotem, ani też w suchej, piaszczystej norze, bez krzeseł i stołu, tylko w norze hobbita, a to znaczy w norze z wygodami. Hobbit nazywał się Bilbo Baggins i wiódł spokojne, przewidywalne życie, nie lubiąc przygód i niespodzianek. Aż pewnego wiosennego poranka odwiedził go Gandalf, wędrowny czarodziej, który pamiętał go jeszcze jako chłopca, oraz trzynastu krasnoludów.

Gandalf, jak to Gandalf, miał w głowie szalony plan. Plan, który odmienił życie Bilba na zawsze. Krasnoludy, pod wodzą Thorina Dębowej Tarczy, przybyły odzyskać swoje królestwo i skarb, który dawno temu zagarnął okrutny smok Smaug. A Bilbo, ku swojemu przerażeniu, został wybrany na włamywacza.

Początkowo Bilbo był przerażony. Perspektywa opuszczenia swojej wygodnej norki, stawienia czoła niebezpieczeństwom i spotkania ze smokiem zupełnie go nie kusiła. Jednak coś w opowieściach krasnoludów, w ich tęsknocie za utraconym domem i w wizji bogactw skradzionych przez Smauga, obudziło w nim ukryte pragnienie przygody. Niechętnie, ale zgodził się wyruszyć z nimi w drogę.

Podróż rozpoczęła się nieoczekiwanie. Krasnoludy okazały się hałaśliwą, wiecznie głodną i często kłótliwą kompanią. Gandalf, choć potężny, znikał na długie okresy, zostawiając Bilba samego sobie. Pierwsze niebezpieczeństwa nie kazały na siebie długo czekać. Wkrótce zostali schwytani przez trzech trolli, którzy chcieli ich upiec na rożnie. Tylko dzięki sprytowi Gandalfa, który przedłużał ich kłótnię aż do wschodu słońca, zamienili się w kamień.

Dalej podróż poprowadziła ich przez Góry Mgliste, gdzie dopadli ich gobliny. W ciemnościach i tunelach pod górami Bilbo zgubił się od reszty kompanii i przypadkowo znalazł dziwny pierścień leżący na ziemi. Wkrótce potem natknął się na Golluma, małą, obślizgłą istotę, która żyła w głębinach góry i nazywała pierścień "Skarbem".

Bilbo i Gollum zawarli umowę: zagrają w zagadki. Jeśli Bilbo wygra, Gollum pokaże mu drogę wyjścia. Jeśli przegra, Gollum go zje. Bilbo cudem wygrał, a Gollum, wściekły i oszukany, odkrył, że jego Skarb zniknął. W swoim gniewie chciał zabić Bilba, ale hobbit, dzięki pierścieniowi, który okazał się magiczny i czynił go niewidzialnym, uciekł.

Udało mu się odnaleźć krasnoludy, którzy zostali schwytani przez wargów i gobliny. Gandalf, który wrócił w samą porę, pomógł im uciec i sprowadził ich do domu Beorna, człowieka, który potrafił zmieniać się w niedźwiedzia. Beorn, po początkowej nieufności, udzielił im schronienia i pomógł przygotować się do dalszej podróży.

Następnym etapem podróży była Mroczna Puszcza, niebezpieczny i zdradziecki las, w którym zgubili się i zostali zaatakowani przez gigantyczne pająki. Bilbo, wykorzystując swój spryt i niewielki miecz, który otrzymał od Gandalfa, uratował krasnoludy z pajęczej niewoli.

Następnie wpadli w ręce leśnych elfów, których król Thranduil zamknął ich w lochach, podejrzewając, że chcą zakłócić jego spokój. Bilbo, ponownie używając pierścienia, uciekł z lochów i pomógł krasnoludom wydostać się z niewoli, pakując ich do pustych beczek spławianych po rzece.

Beczki dopłynęły do Miasta na Jeziorze, Esgaroth, gdzie krasnoludy zostały przywitane jak bohaterowie. Mieszkańcy miasta wierzyli, że Thorin jest potomkiem króla spod Góry i że przyniesie im bogactwo i dobrobyt. Thorin, pod wpływem pochlebstw, obiecał im część skarbu, gdy tylko odzyska Erebor.

Krasnoludy wraz z Bilbem dotarli do Samotnej Góry. Po długich przygotowaniach, Bilbo, jako włamywacz, wszedł do wnętrza góry. Spotkał Smauga. Smok, potężny i przebiegły, próbował go zwieść i wykorzystać, aby dowiedzieć się więcej o krasnoludach. Bilbo jednak zdołał wydobyć od niego informacje o słabym punkcie w jego zbroi.

Bilbo wrócił do krasnoludów i opowiedział im o swojej rozmowie ze Smaugiem. Smok, rozwścieczony kradzieżą złotego pucharu i słowami Bilba, wyleciał z góry i zaatakował Miasto na Jeziorze, niszcząc je ogniem i śmiercią. Smauga zabił Bard Łucznik, który znał jego słaby punkt i trafił go strzałą w serce.

Wojna Pięciu Armii

Po śmierci Smauga, zaczęły się kłótnie o skarb. Thorin, ogarnięty chciwością, nie chciał dzielić się bogactwem z mieszkańcami Esgaroth i leśnymi elfami, którzy również zgłosili roszczenia do skarbu. Thranduil wraz z armią elfów obległ Erebor, żądając swojej części obiecanej zapłaty. Dołączyli do nich ludzie z Esgaroth, prowadzeni przez Barda.

Sytuacja stała się napięta i groziła wojną. Bilbo, chcąc zapobiec rozlewowi krwi, potajemnie oddał Arcyklejnot Górski, najcenniejszy skarb Ereboru, Bardowi i Thranduilowi, mając nadzieję, że to przekona Thorina do ustępstw. Thorin, wściekły zdradą Bilba, wygnał go z góry.

Wkrótce potem na pole bitwy przybyła armia goblinów i wargów, chcących zagarnąć skarb Ereboru. Elfy, ludzie i krasnoludy stanęli razem do walki przeciwko wspólnemu wrogowi. Rozpoczęła się Wojna Pięciu Armii, zaciekła i krwawa bitwa, która rozstrzygnęła losy krainy.

W trakcie bitwy przybyły orły, pod wodzą Gandalfa, które odwróciły losy walki. Beorn, w postaci niedźwiedzia, również przybył na pomoc i siał spustoszenie w szeregach goblinów. Thorin Dębowa Tarcza zginął w bitwie, ale krasnoludy ostatecznie zwyciężyły.

Powrót do domu

Bilbo, ranny, ale żywy, wrócił do domu z Gandalfem. Zastał swój dom wystawiony na sprzedaż, a sąsiedzi uważali go za zmarłego. Nikt nie wierzył w jego opowieści o przygodach i skarbach.

Bilbo jednak nie przejmował się opiniami innych. Odzyskał swój dom i spędził resztę życia w spokoju, wspominając swoje przygody i pisząc pamiętniki. Stał się mądrzejszy i bardziej doświadczony dzięki swojej podróży. Nauczył się cenić przyjaźń, odwagę i znaczenie domu. I choć tęsknił za niektórymi swoimi towarzyszami, którzy polegli w bitwie, wiedział, że jego życie nigdy już nie będzie takie samo.

Bilbo Baggins, hobbit, który wyruszył w nieoczekiwaną podróż, wrócił do domu jako bohater. Jego życie zmieniło się na zawsze, a jego opowieść stała się legendą. Pokazał, że nawet najmniejszy hobbit może dokonać wielkich rzeczy, jeśli tylko ma odwagę wyjść poza swoją strefę komfortu.