świtezianka Jaki To Gatunek Literacki

Dobra, przyznaję się. Mam pewną… no, powiedzmy, dziwną opinię. Sprawa dotyczy Świtezianki. Tak, tej od Mickiewicza. Ale nie o jej piękności, ani o winie Strzelca. Chodzi o gatunek literacki.

Wszyscy, kiedy słyszą "Świtezianka", od razu myślą: ballada! Romantyzm! Tajemnica! I ja to wszystko rozumiem. Ale… no właśnie, ale. Czy nikt nigdy nie pomyślał, że to trochę taka... romantyczna komedia omyłek z elementami horroru?

Ballada? No dobra… ale czy na pewno?

Wiem, wiem, zaraz się oburzycie. "Jak to, komedia?! Przecież tam ktoś umiera!" No i co z tego? W ilu komediach ktoś umiera? Czasem nawet więcej niż jeden!

Pomyślcie o tym. Mamy naiwnego chłopaczka, który podrywa laskę nad jeziorem. Ona wydaje się nim zainteresowana, ale ma jakieś dziwne warunki. Przysięga na wierność? No dobra, brzmi romantycznie. Ale czy nie jest to trochę… podejrzane? Serio, kto w XXI wieku wymaga przysięgi wierności przed pierwszą randką? Trochę cringe, nie?

I wtedy wchodzi ona… cała na biało.

I tu zaczyna się robić ciekawie. Chłopak łamie przysięgę. Klasyk. Ale to, co dzieje się później, to już czysta komedia pomyłek. On nawet nie ogarnia, że ta cała "dziewczyna z jeziora" to ta sama laska, którą podrywał wcześniej! Jakby facet nigdy nie widział kobiety! Przecież to materiał na niezły sitcom.

No i dobra, kara. Zamiana w modrzew. Smutne? No niby tak. Ale z drugiej strony, chłopak dostał nauczkę. Może następnym razem będzie bardziej uważny i nie będzie łamał obietnic? Karma wraca, jak mawiają. A w Świteziance karma ma twarz nimfy jeziornej.

Można powiedzieć, że Mickiewicz stworzył proto-mem. "Zrobiłeś głupotę? Będziesz modrzewiem". Idealne do podzielenia się na Facebooku z jakimś ironicznym komentarzem.

To nie jest tak, że nie doceniam wartości artystycznych tego utworu. Ale naprawdę, kiedy czytam Świteziankę, nie mogę się powstrzymać od uśmiechu. Ten facet, ta dziewczyna, ta przysięga, ten modrzew... To wszystko jest takie... absurdalne!

Może to unpopular opinion, ale uważam, że Świtezianka to tak naprawdę komedia romantyczna, która poszła trochę za daleko w gotyckie klimaty. A może to po prostu ja mam skrzywione poczucie humoru? Co Wy na to?

Ps. I nie zapominajmy o morałach. Zawsze dotrzymuj obietnic! A jeśli nie, uważaj na nimfy jeziorne. One mają naprawdę słabe poczucie humoru. I karzą modrzewiami.