Streszczenie Opowieść Z Narni Lew Czarownica I Stara Szafa

Witajcie, młodzi odkrywcy literackich światów! Dziś zabieram Was w podróż do magicznej krainy, o której marzy chyba każde dziecko – do Narnii. Przygotujcie się na fascynującą opowieść o odwadze, poświęceniu i walce dobra ze złem. Przed nami streszczenie pierwszej części cyklu „Opowieści z Narnii” C.S. Lewisa, czyli „Lew, Czarownica i Stara Szafa”.

Akcja powieści rozpoczyna się w trudnych czasach II wojny światowej. Rodzeństwo Pevensie – Łucja, Zuzanna, Edmund i Piotr – zostaje ewakuowane z Londynu na wieś, do starego, rozległego domu profesora Kirke. Ten dom, choć pełen zakamarków i intrygujących przedmiotów, wydaje się początkowo nudny i odizolowany od świata. Dzieci czują się zagubione i stęsknione za rodzicami.

Pewnego deszczowego dnia, podczas zabawy w chowanego, najmłodsza z rodzeństwa, Łucja, postanawia ukryć się w starej, zapomnianej szafie. Szafa ta, wykonana z ciemnego, gładkiego drewna, stoi w jednym z rzadko odwiedzanych pokoi. Łucja, wchodząc do niej, spodziewa się zastać jedynie starą odzież i zapach naftaliny. Zamiast tego, ku swojemu ogromnemu zdziwieniu, przechodzi przez coś w rodzaju zasłony i nagle znajduje się w zasypanym śniegiem lesie.

Łucja jest oszołomiona i zdezorientowana. Nie rozumie, jak to możliwe, że weszła do szafy w Anglii, a wyszła w mroźnym, nieznanym lesie. Wkrótce spotyka pana Tumnusa, fauna, który jest równie zdziwiony, co ona. Pan Tumnus, istota o ludzkim torsie i kozich nogach, zaprasza Łucję do swojego przytulnego domku. Tam częstuje ją herbatą i opowiada o Narnii – krainie, w której zawsze panuje zima, a rządy sprawuje zła Biała Czarownica. Czarownica, jak dowiaduje się Łucja, zamieniła Narnię w królestwo lodu i śniegu, uniemożliwiając nadejście wiosny.

Łucja spędza z panem Tumnusem kilka godzin, słuchając jego opowieści i czując się coraz bardziej zafascynowana Narnią. W końcu wraca przez szafę do Anglii, gdzie czas płynie inaczej. Okazuje się, że minęło zaledwie kilka sekund, a jej rodzeństwo nawet nie zauważyło jej zniknięcia.

Łucja, podekscytowana swoim odkryciem, opowiada rodzeństwu o Narnii i o spotkaniu z panem Tumnusem. Niestety, jej historia spotyka się z niedowierzaniem. Piotr, Zuzanna i Edmund uważają, że Łucja wszystko sobie wymyśliła i że to jedynie efekt jej bujnej wyobraźni. Edmund, szczególnie złośliwy, drwi z Łucji i nazywa ją kłamczuchą.

Kilka dni później, podczas kolejnej zabawy w chowanego, Edmund postanawia sprawdzić, czy historia Łucji jest prawdziwa. Wchodzi do szafy i również trafia do Narnii. Tam spotyka Białą Czarownicę, która przedstawia się jako Królowa Narnii i oferuje mu magiczny napój oraz tureckie rozkosze. Czarownica obiecuje Edmundowi, że uczyni go księciem i władcą Narnii, jeśli przyprowadzi do niej pozostałe rodzeństwo. Edmund, zachwycony perspektywą władzy i łakomy na słodycze, zgadza się na ten układ.

Edmund wraca do Anglii i, kłamiąc, potwierdza, że w szafie nic nie ma. Łucja jest zrozpaczona, a Piotr i Zuzanna zaczynają się martwić o jej zdrowie psychiczne. Postanawiają porozmawiać z profesorem Kirke, właścicielem domu, o dziwnym zachowaniu Łucji. Profesor, zamiast ich wyśmiać, zadaje im zaskakujące pytania, skłaniając ich do refleksji. Sugeruje, że jeśli Łucja jest przekonana o tym, co widziała, to może jednak mówić prawdę.

Wkrótce potem cała czwórka rodzeństwa trafia do Narnii. Tym razem, podczas zabawy, wszyscy wchodzą do szafy jednocześnie i znajdują się w zasypanym śniegiem lesie. Z początku są przerażeni, ale Łucja prowadzi ich do domku pana Tumnusa. Tam odkrywają, że faun został aresztowany przez Białą Czarownicę za zdradę – za to, że nie wydał jej Łucji.

Rodzeństwo Pevensie, czując się odpowiedzialne za los pana Tumnusa, postanawia wyruszyć na poszukiwania Aslana – Wielkiego Lwa, prawowitego władcy Narnii. Wierzą, że Aslan może pomóc uwolnić fauna i przywrócić wiosnę w Narnii. Podczas podróży spotykają państwa Bobrów – sympatyczne zwierzęta, które oferują im schronienie i pożywienie. Państwo Bobrowie opowiadają rodzeństwu o Aslanie i o proroctwie, które mówi, że gdy czterech synów Adama i cztery córki Ewy zasiądą na tronie w Ker-Paravel, Biała Czarownica straci swoją moc, a zima się skończy.

W trakcie rozmowy rodzeństwo dowiaduje się również, że Edmund potajemnie opuścił ich i udał się do Białej Czarownicy. Edmund, skuszony obietnicami władzy, postanowił zdradzić rodzeństwo i przyprowadzić ich do Czarownicy, aby zasłużyć na jej względy.

Piotr, Zuzanna, Łucja i państwo Bobrowie muszą uciekać, aby nie wpaść w ręce Czarownicy. Ruszają w kierunku Kamiennego Stołu, gdzie mają się spotkać z Aslanem. W drodze zauważają, że zima zaczyna ustępować. Lód topnieje, pojawiają się pierwsze kwiaty, a atmosfera staje się lżejsza. To znak, że Aslan jest blisko i że jego moc zaczyna działać.

W końcu rodzeństwo dociera do obozu Aslana. Tam witają się z Wielkim Lwem i spotykają liczne fantastyczne istoty – centaury, jednorożce, driady i wiele innych. Aslan okazuje się mądry, sprawiedliwy i potężny. Informuje rodzeństwo, że wie o zdradzie Edmunda i że zrobi wszystko, aby go uratować.

Aslan wysyła oddział wojowników, aby odszukać Edmunda i przyprowadzić go do obozu. Po pewnym czasie udaje im się odbić Edmunda z rąk sług Czarownicy. Aslan, pomimo zdrady, przebacza Edmundowi i przyjmuje go z powrotem.

Biała Czarownica przybywa do obozu Aslana i domaga się wydania Edmunda. Twierdzi, że zgodnie z pradawnym prawem Narnii, każda osoba, która popełniła zdradę, musi zostać ukarana śmiercią. Aslan, chcąc ocalić Edmunda i pokonać Czarownicę, zawiera z nią układ. Zgadza się oddać swoje życie w zamian za życie Edmunda.

W nocy, gdy wszyscy śpią, Aslan zostaje związany i zabity przez Białą Czarownicę i jej sługi na Kamiennym Stole. Zuzanna i Łucja, które potajemnie obserwowały to straszne wydarzenie, są zrozpaczone.

Ofiara Aslana i Powrót Wiosny

Po śmierci Aslana, Zuzanna i Łucja spędzają całą noc, opłakując jego stratę. Rano odkrywają, że Kamienny Stół pękł, a ciało Aslana zniknęło. Nagle słyszą potężny ryk i widzą Aslana, który stoi przed nimi – żywy i silny jak nigdy dotąd.

Aslan wyjaśnia, że pradawne prawo Narnii, o którym mówiła Czarownica, ma jeszcze jedną stronę. Prawo mówi, że jeśli niewinna osoba odda swoje życie za zdrajcę, śmierć traci swoją moc, a ofiara zmartwychwstanie.

Aslan, wraz z Zuzanną i Łucją, wyrusza do zamku Białej Czarownicy. Tam ożywia wszystkie istoty, które Czarownica zamieniła w kamień. Stworzenia te, wdzięczne Aslanowi za ocalenie, przyłączają się do niego i razem ruszają do bitwy z armią Białej Czarownicy.

Bitwa o Narnię i Koronacja Królów i Królowych

Bitwa o Narnię jest długa i zacięta. Piotr, walcząc u boku Aslana, stawia czoła Białej Czarownicy w pojedynku. W końcu Aslan wkracza do walki i zabija Czarownicę, raz na zawsze kończąc jej rządy w Narnii.

Po zwycięstwie nad Białą Czarownicą, Aslan koronuje Piotra, Zuzannę, Edmunda i Łucję na królów i królowe Narnii. Spełnia się proroctwo, a Narnia wreszcie rozkwita pełnią wiosny i radości.

Rodzeństwo Pevensie rządzi Narnią przez wiele lat, przynosząc jej pokój i dobrobyt. Stają się mądrymi i sprawiedliwymi władcami, szanowanymi i kochanymi przez wszystkich mieszkańców Narnii.

Pewnego dnia, podczas polowania, rodzeństwo znajduje się w pobliżu granicy Narnii. Dochodzą do miejsca, gdzie znajduje się znajomy słup graniczny, ten sam, który widzieli, gdy po raz pierwszy weszli do Narnii. Postanawiają sprawdzić, co się za nim znajduje.

Wchodząc między drzewa, nagle znajdują się z powrotem w Anglii, w starym domu profesora Kirke. Okazuje się, że w Narnii minęło wiele lat, podczas gdy w Anglii upłynęło zaledwie kilka sekund. Rodzeństwo znowu jest dziećmi, gotowe na kolejne przygody, choć wspomnienia o Narnii pozostaną z nimi na zawsze.

"Lew, Czarownica i Stara Szafa" to opowieść o odwadze, poświęceniu, walce dobra ze złem oraz o potędze wiary i miłości. To historia, która uczy, że nawet w najtrudniejszych chwilach warto wierzyć w dobro i że każde z nas może dokonać wielkich rzeczy, jeśli tylko odważy się podążać za głosem serca. Mam nadzieję, że to streszczenie zachęciło Was do przeczytania całej książki i odkrycia magii Narnii na własną rękę!