Steve Winwood Live From Madison Square Garden

Słuchajcie no, mam tu pewną myśl. Coś, co krąży mi po głowie od jakiegoś czasu. Chodzi o Steve'a Winwooda i jego występ w Madison Square Garden. Powiem wam coś... Chyba jestem w mniejszości, ale...

Winwood w MSG: Moje Niepopularne Zdanie

Wszyscy się zachwycają! Bo legenda, bo głos, bo numery klasyki. Jasne, szanuję. Facet ma talent, nie da się ukryć. Ale czy naprawdę Live From Madison Square Garden to taki cud nad Wisłą? Czy tylko ja mam wrażenie, że coś tam zgrzyta?

Za Dużo Perfekcji?

Może to ja jestem dziwny, ale czasem mam wrażenie, że jest tam za dużo perfekcji. Wszystko idealnie zagrane, zaśpiewane. Jakby ktoś to odtworzył z płyty, tylko głośniej. Gdzie ten ogień, ta iskra, ten pierwiastek szaleństwa, który kochamy w koncertach na żywo?

Wiem, wiem, zaraz ktoś krzyknie: "Przecież to profesjonalista!". No tak, jest. Ale profesjonalizm nie zawsze równa się magii. Czasami ta odrobina niedociągnięć, ten drobny fałsz, to właśnie czyni występ niezapomnianym. Pamiętacie, jak ktoś kiedyś pomylił tekst w "Valerie"? No właśnie! Życie!

A tutaj? Wszystko od linijki. Jakby Winwood i jego ekipa grali na autopilocie. Może mieli zły dzień? A może... może to ja się czepiam? Pewnie tak!

A Może Za Dużo "Klasyki"?

Kolejna sprawa: setlista. No okej, klasyki muszą być. "Higher Love", "While You See a Chance"... Ale czy naprawdę musimy słuchać tych samych piosenek za każdym razem? Gdzie jakieś rarytasy? Ukryte perełki? Czy fani naprawdę chcą tylko "best of"?

Trochę to tak, jakby zamówić pizzę i zawsze dostawać tylko margheritę. Smaczna, nie powiem, ale po dziesiątej pizzy chciałoby się spróbować czegoś nowego, prawda?

Może gdyby dorzucili coś mniej oczywistego, coś bardziej osobistego, to cały występ nabrałby rumieńców. Ale nie... Bezpieczna, sprawdzona formuła. Działa, to po co zmieniać?

Podsumowując...

Nie zrozumcie mnie źle. Steve Winwood to geniusz. Mam jego płyty, znam teksty na pamięć. Ale ten konkretny koncert w Madison Square Garden... No jakoś mnie nie porwał. Może oczekiwałem czegoś więcej. Może jestem zbyt wymagający. A może po prostu... mam inne zdanie.

Kto wie? Może posłucham go jeszcze raz i zmienię zdanie. Ale na razie, trzymam się swojej "niepopularnej opinii".

Może to ja jestem tym jedynym, który nie widzi, że król jest nagi?

No nic, idę posłuchać czegoś innego. Może jakiegoś garażowego zespołu, który fałszuje, ale za to gra z pasją? A może... może wrócę do Winwooda i spróbuję usłyszeć to, co słyszą inni. Kto wie?