Sprawdzian Z Części Mowy Klasa 3 Do Druku

Okej, przyznaję się. Mam pewną... teorię. Pewnie zaraz zostanę zlinczowana, ale muszę to powiedzieć. Chodzi o... sprawdzian z części mowy w klasie 3 do druku. Słyszycie? Dzieci. Klasa trzecia. Do druku.

Nie wiem jak Wy, ale ja pamiętam czasy, gdy wiedza z polskiego w klasie trzeciej ograniczała się do rozpoznawania literek i sklecania z nich słów. Ewentualnie rysowania kotka i pisania "kotek". Teraz? Teraz w klasie 3 tłuczemy części mowy! To jest, powiedzmy sobie szczerze, lekka przesada.

"Ale to rozwija!"

Owszem. Rozwija... frustrację. Serio, rozumiem argument, że edukacja powinna iść do przodu. Że dzieci są coraz mądrzejsze. Ale czy naprawdę musimy robić z nich małych profesorów polonistyki w wieku 9 lat? Czy nie lepiej dać im pobiegać po podwórku, pokopać piłkę, poukładać klocki LEGO? Albo, nie wiem... poczytać jakąś fajną książkę, dla przyjemności, a nie pod presją zaliczenia testu?

No dobra, książka też może być na sprawdzian. Ale błagam, bez analizy stylistycznej i określania funkcji epitetów! Dajmy im po prostu *czytać*!

A co najgorsze? Te sprawdziany są... do druku! To znaczy, że rodzic, oprócz wszystkich swoich obowiązków, ma jeszcze drukować te аркуше тортур. Bo szkoła oszczędza na papierze? Nie rozumiem.

Rodzicielski horror

Wyobraźcie sobie: wracacie zmęczeni z pracy. Dziecko krzyczy, że jutro ma sprawdzian z przysłówek. Wy? Przysłówek pamiętacie ostatni raz... na maturze? I teraz macie w jedną noc odświeżyć sobie całą gramatykę polską, żeby wytłumaczyć to biednemu dziecku, które i tak pewnie bardziej wolałoby pograć w Minecrafta. A potem jeszcze drukować! Bo przecież to takie proste i wygodne, szczególnie jak skończył się toner. Albo zapomniałeś hasła do drukarki. Albo drukarka w ogóle przestała działać. I nagle, zamiast miłego wieczoru z rodziną, macie nerwówkę i wizytę w sklepie po nowy toner. Albo nową drukarkę. Bo przecież ta stara i tak miała już swoje lata. I wszystko przez ten nieszczęsny sprawdzian z części mowy klasa 3 do druku!

Moja teoria jest taka: ktoś wymyślił te sprawdziany, żeby producenci drukarek mieli większy zysk. Albo żeby rodzice mieli jeszcze więcej powodów do siwych włosów. Albo jedno i drugie.

"Ale przecież to dla dobra dziecka!" - ktoś powie.

Może. Ale czy na pewno? Czy nie lepiej byłoby, żeby te dzieci uczyły się poprzez zabawę? Poprzez praktyczne ćwiczenia? Poprzez... życie? Bo co im da wiedza o przymiotnikach, jeśli nie potrafią się bawić, dogadać z innymi dziećmi i cieszyć się dzieciństwem?

No nic. Ja swoje powiedziałam. Możecie mnie teraz zlinczować. Ale zanim to zrobicie, zastanówcie się przez chwilę: czy ten cały sprawdzian z części mowy klasa 3 do druku naprawdę jest tego wszystkiego wart?