Sprawdzian Z Aparatu Ruchu Odpowiedzi
Pamiętacie szkolne sprawdziany? Te chwile napięcia, przekartkowywania nerwowego zeszytu i cichego szeptania między ławkami? A sprawdzian z aparatu ruchu? Ojej, to dopiero była zabawa!
Niby nic strasznego – kości, mięśnie, stawy. Ale w praktyce to było jak rozszyfrowywanie zagadki wszechświata. Kto pamiętał, jak nazywa się ten malutki mięsień na przedramieniu, który odpowiada za obracanie dłonią? Albo który staw łączy kość udową z piszczelową? I po co w ogóle nam to wszystko?
Sprawdzian, czyli komedia pomyłek
Nie oszukujmy się, dla wielu z nas sprawdzian z aparatu ruchu był okazją do popisu... umiejętności improwizacji. Bo umówmy się, kto z nas naprawdę znał wszystkie łacińskie nazwy? Prędzej zgadywaliśmy, używając kreatywnych skojarzeń. "Mięsień dwugłowy ramienia" brzmiał dumnie, ale "kość łódeczkowata" już budziła mniej entuzjazmu.
Pamiętam, jak kolega w panice pomylił piszczel z kością strzałkową i uparcie twierdził, że to jedna i ta sama kość, tylko bardziej "strzałkowata". Pani profesor tylko uśmiechnęła się pod nosem, ale punktu za to nie dała. Inna koleżanka, opisując ruch obrotowy stopy, stworzyła taką nowomowę medyczną, że do dziś zastanawiamy się, czy to nie był nowy, odkryty właśnie przez nią ruch.
A jednak coś zostało
Mimo całej komedii i chwil grozy, sprawdzian z aparatu ruchu nauczył nas czegoś ważnego. Zrozumieliśmy, jak skomplikowaną i fascynującą maszyną jest nasze ciało. Doceniliśmy fakt, że możemy biegać, skakać, tańczyć i podnosić ciężkie przedmioty bez zastanawiania się, który mięsień i kość akurat współpracują.
Owszem, może nie pamiętamy dokładnie, gdzie znajduje się kość klinowata przyśrodkowa (przyznaję, musiałam sprawdzić), ale wiemy, że kości są ważne, mięśnie pomagają nam się ruszać, a stawy pozwalają zginać ręce i nogi. I to już coś!
Odpowiedzi, które zaskakują
Ale co z tymi odpowiedziami na sprawdzianie? Czy naprawdę trzeba było wszystko wiedzieć perfekcyjnie? Myślę, że nie. Najważniejsze, to zrozumieć podstawy i mieć świadomość, jak funkcjonuje nasze ciało. A idealne odpowiedzi? Cóż, zawsze można było liczyć na ściągę ukrytą w długopisie albo na pomocną dłoń kolegi (oczywiście, z zachowaniem dyskrecji).
Dziś, lata po sprawdzianie z aparatu ruchu, patrzę na swoje ciało z większym szacunkiem. Doceniam, że mogę uprawiać sport, chodzić na spacery i cieszyć się życiem bez bólu. I choć łacińskie nazwy dawno wyleciały mi z głowy, to świadomość, jak skomplikowana i wspaniała jest ta maszyna, którą nazywamy naszym ciałem, pozostała. A może to zasługa tego nieszczęsnego sprawdzianu? Kto wie…
Może więc następnym razem, gdy poczujesz ból w kolanie, zamiast panikować, pomyśl o sprawdzianie z aparatu ruchu i uśmiechnij się. Może nawet spróbuj przypomnieć sobie, który staw jest odpowiedzialny za ten ból. To będzie takie małe, sentymentalne ćwiczenie pamięci.
"Nauka to ciężka praca, ale warto! (chyba)" – jak to mawiała nasza pani profesor od biologii.
A co z prawdziwymi odpowiedziami na sprawdzianie? No cóż, one gdzieś tam są. W podręcznikach, w internecie, w głowach lekarzy i fizjoterapeutów. Ale najważniejsze, to znać odpowiedź na pytanie: jak dbać o swój aparat ruchu? Odpowiedź jest prosta: ruch, zdrowa dieta i unikanie kontuzji. A cała reszta? To już mniej ważne.
