Rozpoznaj I Podpisz Drzewa Ktorych Czesci Przedstawiono Na Zdjeciach

Zatem, aby precyzyjnie rozpoznać i podpisać drzewa, których fragmenty przedstawiono na zdjęciach, kluczowe jest zwrócenie uwagi na szereg charakterystycznych cech. Analiza musi uwzględniać zarówno ogólny pokrój drzewa (jeśli jest widoczny), jak i detale budowy liści, kory, pąków, owoców oraz – w miarę możliwości – kwiatów.

Zacznijmy od liści. Ich kształt, układ na gałązce, rodzaj brzegu blaszki, unerwienie, obecność włosków, gruczołów, a także kolor i faktura są niezwykle istotne. Liście mogą być pojedyncze (jak u dębu, buka, klonu) lub złożone (jak u jesionu, robinii akacjowej, jarzębu). Układ liści na gałązce może być skrętoległy (jako lipa, brzoza, dąb), naprzeciwległy (jak u klonu, jesionu, bzu czarnego) lub okółkowy (rzadki, np. u przytulii leśnej). Brzeg blaszki liściowej może być całobrzegi (jak u derenia świdwy), piłkowany (jak u brzozy, grabu), karbowany (jak u buka), klapowany (jak u dębu, klonu) lub wcinany (jak u dębu czerwonego). Unerwienie może być pierzaste (jak u buka, grabu, lipy) lub dłoniaste (jak u klonu, platana).

Kora drzew jest równie dobrym identyfikatorem. Należy zwrócić uwagę na jej barwę, fakturę, grubość, spękania i obecność przetchlinek. Kora może być gładka (jak u buka, grabu), łuszcząca się (jak u brzozy, platana), spękana podłużnie (jak u dębu, sosny), spękana poprzecznie (jak u czeremchy amerykańskiej), płytkowata (jak u jałowca). Kolor kory może wahać się od białego (jak u brzozy brodawkowatej), przez szary (jak u buka, grabu), brązowy (jak u dębu, sosny), czerwony (jak u sosny zwyczajnej w górnej części pnia), aż po czarny (jak u dębu błotnego u nasady pnia).

Pąki, zwłaszcza w okresie bezlistnym, pozwalają na identyfikację drzew. Należy zwrócić uwagę na ich kształt, wielkość, kolor, pokrycie (łuski nagie lub owłosione), ułożenie na gałązce. Pąki mogą być stożkowate (jak u buka), jajowate (jak u jabłoni), kuliste (jak u leszczyny), spłaszczone (jak u olszy). Kolor pąków może być brązowy, czerwony, zielony, czarny. Ułożenie pąków może być naprzeciwległe (jak u klonu, jesionu) lub skrętoległe (jak u większości drzew liściastych).

Owoce i kwiaty są często najłatwiejsze do identyfikacji, ale występują tylko w określonych porach roku. Należy zwrócić uwagę na ich kształt, wielkość, kolor, strukturę, sposób rozmieszczenia. Owoce mogą być orzechami (jak u dębu, leszczyny), skrzydlakami (jak u klonu, jesionu), jagodami (jak u jarzębu, bzu czarnego), szyszkami (jak u sosny, świerka), owocostanami złożonymi (jak u morwy białej). Kwiaty mogą być zebrane w kwiatostany (jak u bzu czarnego, kasztanowca), pojedyncze (jak u magnolii), wiatropylne (jak u brzozy, olszy) lub owadopylne (jak u jabłoni, lipy).

Dodatkowo, należy wziąć pod uwagę siedlisko, w którym rośnie drzewo. Niektóre gatunki są bardziej wymagające co do gleby i wilgotności, inne rosną na glebach ubogich i suchych. Na przykład, olsza czarna preferuje gleby wilgotne i zabagnione, sosna zwyczajna rośnie na glebach piaszczystych i suchych, a buk pospolity preferuje gleby żyzne i próchniczne.

Szczegółowa analiza cech identyfikacyjnych

Idąc dalej w szczegóły, przyjrzyjmy się bliżej poszczególnym cechom identyfikacyjnym. Na przykład, liście dębu szypułkowego (Quercus robur) są pojedyncze, klapowane, z krótkimi ogonkami. Kora dębu szypułkowego jest gruba, spękana podłużnie, ciemnobrązowa. Żołędzie dębu szypułkowego są osadzone na długich szypułkach. Z kolei liście dębu czerwonego (Quercus rubra) są pojedyncze, głęboko wcinane, z zaostrzonymi klapami. Kora dębu czerwonego jest gładka w młodości, z wiekiem staje się spękana, ciemnoszara. Żołędzie dębu czerwonego są kuliste, osadzone na krótkich szypułkach.

Liście buka pospolitego (Fagus sylvatica) są pojedyncze, eliptyczne, całobrzegie lub słabo karbowane, z wyraźnym unerwieniem pierzastym. Kora buka pospolitego jest gładka, szara, charakterystycznie "żyłkowana". Orzeszki buka pospolitego (bukiew) są trójgraniaste, zamknięte w kolczastej okrywie. Liście grabu pospolitego (Carpinus betulus) są pojedyncze, eliptyczne, piłkowane, z wyraźnym unerwieniem pierzastym. Kora grabu pospolitego jest gładka, szara, z podłużnymi pręgami. Owoce grabu pospolitego to orzeszki z trójklapowymi skrzydełkami. Rozróżnienie buka i grabu, szczególnie gdy dysponujemy jedynie zdjęciem liścia, może być trudne, ale obecność "żyłek" na korze jest charakterystyczna dla buka.

Liście klonu zwyczajnego (Acer platanoides) są pojedyncze, dłoniaste, 5-klapowe, z ostro zakończonymi klapami. Kora klonu zwyczajnego jest szara, z podłużnymi spękaniami. Owoce klonu zwyczajnego to skrzydlaki z rozwarcie ustawionymi skrzydełkami. Liście klonu jawora (Acer pseudoplatanus) są pojedyncze, dłoniaste, 5-klapowe, z tępo zakończonymi klapami. Kora klonu jawora jest gładka w młodości, z wiekiem łuszczy się płatami. Owoce klonu jawora to skrzydlaki z ostro ustawionymi skrzydełkami.

Liście jesionu wyniosłego (Fraxinus excelsior) są złożone, nieparzystopierzaste, składające się z 9-13 listków. Kora jesionu wyniosłego jest szara, spękana podłużnie. Owoce jesionu wyniosłego to skrzydlaki, zebrane w zwisające wiechy.

Liście brzozy brodawkowatej (Betula pendula) są pojedyncze, jajowate, piłkowane, z długim, zwisającym wierzchołkiem. Kora brzozy brodawkowatej jest biała, łuszcząca się. Owoce brzozy brodawkowatej to małe orzeszki ze skrzydełkami.

Liście lipy drobnolistnej (Tilia cordata) są pojedyncze, sercowate, piłkowane, z długim, cienkim ogonkiem. Kora lipy drobnolistnej jest szara, spękana podłużnie. Kwiaty lipy drobnolistnej są drobne, żółte, zebrane w baldachogrona, silnie pachnące.

Analiza elementów drzew iglastych

Drzewa iglaste wymagają odmiennego podejścia. Kluczowe są tutaj cechy igieł: długość, grubość, kształt, układ na gałązce, kolor oraz trwałość (opadają pojedynczo czy z krótkopędów).

Igły sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris) są długie (4-7 cm), zebrane po dwie w pęczku, szarozielone. Kora sosny zwyczajnej w dolnej części pnia jest gruba, spękana, ciemnobrązowa, w górnej części pnia i na gałęziach jest cienka, łuszcząca się, czerwonobrązowa. Szyszki sosny zwyczajnej są małe, jajowate, brązowe.

Igły świerka pospolitego (Picea abies) są krótkie (1-2 cm), kłujące, czterokanciaste, ustawione spiralnie na gałązce. Kora świerka pospolitego jest cienka, łuszcząca się, czerwonobrązowa. Szyszki świerka pospolitego są duże, zwisające, brązowe.

Igły jodły pospolitej (Abies alba) są płaskie, miękkie, z dwoma białymi paskami na spodniej stronie, ustawione grzebieniasto na gałązce. Kora jodły pospolitej jest gładka, szara, z pęcherzami żywicznymi. Szyszki jodły pospolitej są stojące, rozpadają się na drzewie.

Rozpoznawanie drzew na podstawie zdjęć wymaga zatem systematycznej analizy poszczególnych cech morfologicznych i porównania ich z opisami charakterystycznymi dla poszczególnych gatunków. Im więcej detali uda się zaobserwować na zdjęciu, tym większa szansa na prawidłową identyfikację. W razie wątpliwości, warto sięgnąć po specjalistyczne klucze do oznaczania drzew, które uwzględniają jeszcze bardziej szczegółowe cechy.