Quiz O Lekturze Szatan Z Siódmej Klasy

Szatan z Siódmej Klasy. Sama nazwa brzmi jak przepis na katastrofę! Albo na świetną zabawę. Zależy, jak na to spojrzeć. Pamiętacie to wszechobecne uczucie w szkole podstawowej, kiedy kolejna lektura była jak kara? No właśnie. Ale... czy Szatan z Siódmej Klasy był naprawdę taki zły? Mam pewną teorię.

Przyznaję bez bicia: w czasie czytania byłem raczej myślami gdzieś indziej. Zapewne planowałem, jak zagrać w piłkę po lekcjach, albo rozważałem, czy kanapka z serem i pomidorem to dobry pomysł. Koncentracja? Minimalna. I wiecie co? Chyba nie byłem sam!

Adam Cisowski: bohater, którego... nie rozumiałem?

No dobra, powiedzmy sobie szczerze. Adam Cisowski, czyli ten geniusz, ten detektyw, ten ideał. Serio? Idealni bohaterowie są... nudni. To taka moja mała, prywatna opinia. Gdzie tu pole do empatii, do utożsamienia się z postacią? Ja chciałem bohatera, który czasem się spóźnia, zapomina zadania domowego, albo ma słaby dzień. Cisowski? Nic z tych rzeczy. Perfekcja. Może to dlatego tak ciężko było mi się w niego wczuć.

Nie zrozumcie mnie źle, podziwiam inteligencję. Ale czy naprawdę każdy uczeń siódmej klasy musi rozwiązywać zagadki na miarę Sherlocka Holmesa? Przecież normalni uczniowie w tym wieku kombinują, jak odpisać na klasówce, albo jak wyciągnąć kasę na nową grę. No dobra, może nie każdy, ale... wiecie, o co mi chodzi!

Francuski nauczyciel: czyli klisza francuskiego nauczyciela.

Mamy też tego francuskiego nauczyciela. I tu zaczyna się kolejna moja mała herezja. Czy naprawdę każdy francuski nauczyciel w polskiej literaturze musi być... stereotypowy? Trochę to nużące, prawda? Rozumiem, konwencja, czasy, ale... może czas odświeżyć ten wizerunek? Gdzieś tam z tyłu głowy pojawia się myśl: „No tak, Francuz, więc musi być jakiś dziwny”.

Akcja z tym znikającym papiermetrem? Okej, przyznaję, było trochę intrygujące. Ale czy naprawdę aż tak zapadło mi w pamięć? Bardziej pamiętam, jak usiłowałem zrozumieć, co to w ogóle ten papiermetr jest!

Moim skromnym zdaniem, Szatan z Siódmej Klasy ma swoje momenty. Jest to klasyka i szanuję ją. Ale czy jest to lektura, którą wspominam z wypiekami na twarzy? No nie bardzo. Bardziej pamiętam stres związany z kartkówką z tej lektury. I to, jak bardzo nie chciało mi się jej czytać.

Może to ja mam jakieś dziwne poczucie humoru, albo po prostu preferuję historie o nieporadnych bohaterach. W każdym razie, Szatan z Siódmej Klasy nie porwał mojego serca. Ale za to... ile dał mi tematów do rozważań po latach! I to się liczy, prawda? A Wy jak wspominacie przygody Adama Cisowskiego?

No i na koniec - czy naprawdę nikt inny nie uważa, że ten cały Cisowski był trochę... przereklamowany? Czekam na Wasze (być może oburzone) komentarze! Jestem gotów na dyskusję! A może i na małą kłótnię o lektury szkolne! Bo o lekturach to przecież zawsze warto się pokłócić, prawda?