Przykładowa Opinia Wychowawcy O Uczniu

Drodzy Państwo, przyznajcie się. Kto z Was czytał kiedyś opinie wychowawcy o dziecku i poczuł lekkie déjà vu? Albo, co gorsza, totalną niezgodę z rzeczywistością? No, ręka do góry! Nie wstydźcie się, ja też tam byłam.

Opinia wychowawcy: Misja Niemożliwa?

Pomyślmy. Jak sprytnie zawrzeć cały rok szkolny, z jego wzlotami i upadkami, w kilku zdaniach? Jak opisać wyjątkową osobowość młodego człowieka, który z jednej strony marzy o podboju kosmosu, a z drugiej zapomina spakować zeszyt od matematyki (regularnie)? Zadanie dla superbohatera!

I tu dochodzimy do sedna sprawy. Mam wrażenie, że opinie wychowawców rządzą się swoimi prawami. Mają jakiś sekretny kod, który znają tylko wtajemniczeni. Bo, powiedzcie mi, co tak naprawdę oznacza "uczeń rokuje nadzieje"? Czy to znaczy, że jest szansa na to, że w końcu zacznie się uczyć? Czy może chodzi o ukryty talent do origami, który dopiero czeka na odkrycie?

Standardowe Formułki, Które Wszyscy Znamy

Spotkaliście się pewnie z takimi perełkami jak: "angażuje się w życie klasy". Super! Tylko czy to znaczy, że aktywnie uczestniczy w dyskusjach? Czy raczej, że jest mistrzem opowiadania dowcipów na lekcjach? Albo "wykazuje dużą aktywność"? Czy aktywność to tylko bieganie po korytarzu w czasie przerwy?

A co powiecie na "ma trudności z koncentracją uwagi"? Klasyk! To jakby powiedzieć, że słońce jest gorące. Serio? To nowość. Każdy rodzic, który choć raz próbował dopilnować, żeby dziecko odrobiło lekcje, doskonale to wie. Nie trzeba mi o tym przypominać w formie pisemnej.

"Uczeń jest bardzo ambitny. Czasami za bardzo."

No właśnie! Co to w ogóle znaczy? Czy to komplement, czy ostrzeżenie? Czy mam się bać, że moje dziecko planuje przejąć władzę nad światem, zaczynając od szkolnego samorządu?

Moja Niewygodna Prawda

I teraz, uwaga, wyznanie: uważam, że niektóre opinie wychowawców są po prostu...nudne. Bezbarwne. Generalizujące. Brak im tego "czegoś", co sprawia, że naprawdę widzimy przed sobą konkretnego ucznia, a nie tylko szablonową postać z podręcznika.

Oczywiście, rozumiem, że nauczyciele mają mnóstwo pracy. I że pisanie tych opinii to nie jest ich ulubione zajęcie. Ale... czy naprawdę nie da się tego zrobić odrobinę bardziej kreatywnie? Czy nie da się przemycić tam chociaż odrobiny humoru? Odrobiny autentyczności? No dobra, może to za dużo oczekiwań…

Podsumowując, przykładowa opinia wychowawcy o uczniu to dla mnie trochę taka mieszanka banału i truizmów. Ale kto wie, może się mylę? Może po prostu nie rozumiem tego ukrytego kodu? A może po prostu tęsknię za czasami, kiedy w opiniach pisano o prawdziwych talentach i dziwactwach, a nie o ogólnych "zdolnościach interpersonalnych"?

Pozdrawiam wszystkich rodziców, którzy czytają te opinie z uśmiechem politowania. I wszystkich nauczycieli, którzy piszą je z heroicznym samozaparciem. Jesteście w tym razem!