Przepisz Do Zeszytu Poniższe Zdania Z Prawidłowymi Zakończeniami
Przepisz do zeszytu poniższe zdania z prawidłowymi zakończeniami. Niby nic takiego, zadanie z podstawówki, prawda? Ale czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak ta prosta czynność kształtuje nasze umysły i, co ważniejsze, naszą pamięć? Bo to nie tylko przepisywanie dla samego przepisywania.
Weźmy na przykład zdanie: "Kot siedzi na…". Uzupełnienie może być różne: "macie", "parapecie", "telewizorze". Każde z tych słów tworzy inny obraz w naszej głowie. Ten kot na parapecie – leniwy, wygrzewający się w słońcu. Ten na telewizorze – niesforny, przeszkadzający w oglądaniu ulubionego serialu. I nagle, to proste zadanie staje się małą grą w opowiadanie historii.
A co z gramatyką? To, że musimy dobrać odpowiednią końcówkę, to nie tylko kwestia poprawnego języka. To też trening logicznego myślenia. "Daję kwiat… mamie". "Widzę psa… na spacerze". Musimy analizować zdanie, żeby dopasować do niego idealne zakończenie. Mała gimnastyka dla mózgu, której nawet nie zauważamy.
Pamiętam, jak kiedyś pomagałam bratanicy w odrabianiu lekcji. Miała uzupełnić zdanie: "Lubię jeść…". Spodziewałam się klasycznej odpowiedzi typu "lody" albo "ciastka". A ona napisała "Lubię jeść… marzenia!". Zamurowało mnie. Dziecięca wyobraźnia nie zna granic. To zadanie, które miało być ćwiczeniem gramatycznym, zamieniło się w lekcję kreatywności.
Anegdoty i wspomnienia.
Zastanówmy się nad zadaniem: "Moja ulubiona książka to…". Każdy z nas ma swoją ulubioną książkę. I sama myśl o niej, kiedy przepisujemy to zdanie, wywołuje u nas pozytywne emocje. Przypominamy sobie bohaterów, fabułę, emocje, które nam towarzyszyły podczas lektury. To trochę jak podróż w czasie, do momentu, kiedy po raz pierwszy odkryliśmy magię tej historii.
Przepisywanie ma sens!
Może wydaje się to banalne, ale przepisywanie, uzupełnianie zdań, ma w sobie coś terapeutycznego. Zmusza nas do skupienia się, do koncentracji. W świecie pełnym rozpraszaczy, to chwila wytchnienia dla naszego umysłu. To jak mała medytacja, tylko z długopisem w ręku.
A jeśli robimy to z dzieckiem? To świetna okazja do wspólnego spędzania czasu. Do rozmowy o tym, co lubi, co myśli, co czuje. Zadanie: "Na wakacjach chciałbym…". Ile pomysłów, ile marzeń może się z tego wykluć! Wspólne uzupełnianie zdań to budowanie więzi i wzajemnego zrozumienia.
No i jeszcze jedna ważna rzecz. Pisanie ręczne, nawet przepisywanie, angażuje różne partie mózgu niż pisanie na komputerze. Wzmacnia pamięć, poprawia koordynację wzrokowo-ruchową. To prosta czynność, która ma zaskakująco dużo korzyści.
Zatem, następnym razem, kiedy będziesz musiał przepisać zdanie do zeszytu, potraktuj to nie jako karę, ale jako szansę na małą podróż w głąb siebie. Na chwilę kreatywności, refleksji i, kto wie, może nawet na odkrycie czegoś nowego o sobie samym.
Bo nawet najprostsze zadanie, potraktowane z ciekawością i otwartością, może okazać się zaskakująco inspirujące. Pamiętaj: każde zdanie, które przepisujesz, to mała opowieść, która czeka na to, żeby ją dokończyć.
