Polskie Okręty Podwodne W Ii Wojnie światowej

Polskie okręty podwodne, choć nieliczne, odegrały znaczącą rolę w II Wojnie Światowej. W obliczu przeważającej siły niemieckiej Kriegsmarine, polscy podwodniacy wykazali się niezwykłą odwagą, pomysłowością i determinacją, prowadząc działania ofensywne i przyczyniając się do wysiłku aliantów na morzu. Historia tych jednostek to opowieść o poświęceniu, taktycznym geniuszu i niezłomnym duchu walki.

Skromny Początek: Przedwojenna Polska Flota Podwodna

Polska, po odzyskaniu niepodległości, stanęła przed wyzwaniem budowy własnej floty wojennej. Wśród priorytetów znalazły się okręty podwodne, postrzegane jako efektywny środek obrony wybrzeża i osłabiania przewagi potencjalnego przeciwnika na morzu Bałtyckim. Zamówiono więc jednostki we Francji i Holandii, a także podjęto próby budowy własnych.

Typy Okrętów Podwodnych

Polska flota podwodna przed wybuchem wojny składała się z pięciu okrętów różnych typów:

ORP Orzeł: Najnowocześniejszy i najpotężniejszy polski okręt podwodny, zbudowany w Holandii. Posiadał silne uzbrojenie torpedowe i minowe, a także nowoczesne wyposażenie.
ORP Sęp: Siostrzana jednostka ORP Orzeł, również zbudowana w Holandii.
ORP Wilk: Okręt podwodny typu Wilk, zbudowany we Francji. Charakteryzował się mniejszymi rozmiarami i słabszym uzbrojeniem niż Orzeł i Sęp.
ORP Ryś: Okręt podwodny typu Wilk, również zbudowany we Francji.
ORP Żbik: Okręt podwodny typu Wilk, również zbudowany we Francji.

Okręty te, choć reprezentowały różne standardy techniczne, stanowiły trzon polskich sił podwodnych i były przygotowywane do obrony polskiego wybrzeża.

Kampania Wrześniowa i Ewakuacja

Wybuch II Wojny Światowej postawił polską flotę podwodną w obliczu ogromnego wyzwania. Rozkazy dowództwa zakładały walkę z niemieckimi okrętami na Bałtyku, jednak przewaga Kriegsmarine była przytłaczająca. Większość polskich okrętów podwodnych została uszkodzona lub zmuszona do wycofania się.

Operacja Peking

W obliczu nieuchronnej klęski, podjęto decyzję o ewakuacji trzech okrętów: ORP Orzeł, ORP Wilk i ORP Żbik do Wielkiej Brytanii. Ta ryzykowna operacja, znana jako Operacja Peking, zakończyła się sukcesem. Okręty, unikając niemieckich patroli i min, dotarły do brytyjskich portów, gdzie dołączyły do sił alianckich. ORP Sęp i ORP Ryś, ze względu na uszkodzenia, zostały internowane w Szwecji.

Operacja Peking była kluczowa dla dalszej historii polskich okrętów podwodnych. Uratowane jednostki i ich załogi mogły kontynuować walkę u boku aliantów.

ORP Orzeł: Legenda Polskiej Marynarki Wojennej

ORP Orzeł to bez wątpienia najbardziej znany i zasłużony polski okręt podwodny. Jego historia obfituje w dramatyczne wydarzenia i bohaterskie czyny.

Ucieczka z Tallina

We wrześniu 1939 roku ORP Orzeł został zmuszony do zawinięcia do neutralnego portu w Tallinie z powodu choroby dowódcy. Został tam internowany, jednak załoga, zdeterminowana do dalszej walki, zorganizowała brawurową ucieczkę. Okręt uciekł z portu, zneutralizował straże estońskie i przedarł się przez niemieckie patrole morskie. Ten niezwykły czyn odbił się szerokim echem na całym świecie i podniósł morale aliantów.

Działania na Morzu Północnym

Po dotarciu do Wielkiej Brytanii, ORP Orzeł rozpoczął patrole na Morzu Północnym, atakując niemieckie okręty i konwoje. Zatopił między innymi niemiecki transportowiec Rio de Janeiro, przewożący wojska do Norwegii, co miało wpływ na opóźnienie niemieckiej inwazji na ten kraj.

Niestety, w czerwcu 1940 roku ORP Orzeł zaginął bez wieści na patrolu. Okoliczności jego zatonięcia pozostają do dziś niejasne. Jednak legenda tego okrętu i jego załogi na zawsze wpisała się w historię polskiej Marynarki Wojennej.

Pozostałe Okręty Podwodne w Służbie Alianckiej

Oprócz ORP Orzeł, również inne polskie okręty podwodne kontynuowały walkę u boku aliantów. ORP Wilk i ORP Żbik, po remoncie i przeszkoleniu załóg, pełniły służbę patrolową na Atlantyku i Morzu Północnym.

ORP Wilk: Służba Patrolowa

ORP Wilk brał udział w wielu patrolach na Atlantyku, polując na niemieckie U-booty i konwoje. Choć nie odniósł spektakularnych sukcesów, przyczynił się do ogólnego wysiłku aliantów na morzu. Po wojnie okręt wrócił do Polski i służył w Polskiej Marynarce Wojennej.

ORP Żbik: Działalność Szkoleniowa

ORP Żbik pełnił głównie funkcje szkoleniowe, przygotowując nowe załogi do służby na okrętach podwodnych. Po wojnie, podobnie jak ORP Wilk, wrócił do Polski i służył do lat 50.

Wpływ Polskich Okrętów Podwodnych na Przebieg Wojny

Choć polska flota podwodna była niewielka, jej wkład w wysiłek aliancki był znaczący. Działania ORP Orzeł, ucieczka z Tallina i zatopienie Rio de Janeiro, odbiły się szerokim echem i podniosły morale aliantów. Patrole ORP Wilk i ORP Żbik przyczyniły się do ogólnego osłabienia niemieckiej Kriegsmarine i ochrony alianckich konwojów.

Polskie okręty podwodne, mimo trudnych warunków i przeważającej siły przeciwnika, walczyły z determinacją i poświęceniem, demonstrując niezłomnego ducha walki polskiego żołnierza.

Pamięć o Polskich Podwodniach

Pamięć o polskich okrętach podwodnych z II Wojny Światowej jest wciąż żywa w Polsce. Liczne publikacje, filmy dokumentalne i muzea poświęcone są historii tych jednostek i ich załóg. Szczególne miejsce zajmuje ORP Orzeł, którego legenda jest przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Historię polskich okrętów podwodnych można zgłębić w Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni, gdzie znajdują się liczne eksponaty związane z tymi jednostkami, w tym modele okrętów, dokumenty i zdjęcia.

Podsumowując, polskie okręty podwodne, choć nieliczne, odegrały ważną rolę w II Wojnie Światowej. Ich heroiczna walka, odwaga i determinacja stanowią przykład patriotyzmu i poświęcenia dla ojczyzny. Pamięć o tych jednostkach i ich załogach powinna być pielęgnowana, aby inspirować przyszłe pokolenia Polaków.