Plac Generała Józefa Wybickiego Gdańsk

Dobra, posłuchajcie. Mam coś na sumieniu. Coś, co wielu gdańszczan może uznać za herezję. Chodzi o Plac Generała Józefa Wybickiego. Tak, ten plac koło Opery Bałtyckiej.

Przyznaję: on… mnie trochę nudzi. Serio. Wiem, wiem. Powinienem czuć dreszcz patriotycznej dumy na samą myśl o Józefie Wybickim i jego Mazurku. Ale prawda jest taka, że kiedy tam jestem, to myślę raczej o tym, gdzie zaparkować, żeby nie dostać mandatu.

No dobra, ale co konkretnie nie gra?

Po pierwsze: ten plac… No, on jest po prostu placem. Pustą przestrzenią. Trochę zieleni, trochę ławek. Zero dramaturgii. Zero "wow" efektu. Sorry, Wybicki, ale twój plac potrzebuje liftingu. Może jakieś szalone rzeźby? Może fontanna z Mazurkiem Dąbrowskiego w tle? (Okej, może jednak nie…).

Po drugie: lokalizacja. No dobra, blisko Opery. Ale czy naprawdę jest to miejsce, gdzie spontanicznie idziesz posiedzieć i podziwiać? Raczej nie. Przechodzisz obok, jadąc do pracy albo na zakupy. Funkcjonalne? Być może. Inspirujące? Hm…

A co z otoczeniem?

Opera Bałtycka jest super. Architektura tamtych okolic – no, powiedzmy, że ma swój urok. Ale wszystko razem tworzy… dziwny miszmasz. Taki trochę socrealistyczny, trochę modernistyczny, trochę "nie wiem, co tu się dzieje". I ten biedny Plac Wybickiego próbuje to jakoś spiąć. Ale mu nie wychodzi. Przykre.

Może jestem niesprawiedliwy? Może to kwestia gustu? Może powinienem głębiej wczuć się w historię i docenić to miejsce? Ale wiecie co? Kiedy myślę o Gdańsku, to w mojej głowie pojawiają się Długi Targ, Motława, Żuraw, Stocznia Cesarska… A Plac Generała Józefa Wybickiego? No cóż, jest tam gdzieś. Przy Operze.

Może trzeba by zorganizować jakiś konkurs na "zagospodarowanie Placu Wybickiego na nowo"? Dać szansę młodym artystom? Stworzyć coś naprawdę wyjątkowego? Coś, co przyciągnie ludzi, a nie tylko samochody.

Nie zrozumcie mnie źle. Szanuję Generała Wybickiego. Szanuję historię. Szanuję Gdańsk. Ale uważam, że ten plac ma potencjał. Potencjał, który na razie leży odłogiem. I czeka na lepsze czasy. Albo na mnie, z moją armią farb i pędzli. (Dobra, żartuję! A może nie…?).

No i teraz pewnie zostanę zlinczowany przez wszystkich gdańskich patriotów. Ale musiałem to powiedzieć. Ufff… Lżej mi. A wy, co o tym myślicie?