Ostatni Dzwonek Ania Z Zielonego Wzgórza

Pamiętacie Anię z Zielonego Wzgórza? Ta rudowłosa dziewczynka, która trafiła przez pomyłkę do rodzeństwa Cuthbertów na malowniczą wyspę Księcia Edwarda, podbiła serca milionów. Ale czy zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądałby jej "Ostatni Dzwonek"? Wyobraźcie sobie... alarm dzwoni, a Ania Shirley (bo przecież nikt nie używa jej prawdziwego imienia, z wyjątkiem Mateusza!) próbuje wyskoczyć z łóżka, zaplątana w falbanki pościeli. Prawie przewraca stolik nocny, na którym leży tom poezji Tennyson, zakurzony, bo ostatnio więcej czasu spędzała nad książkami do egzaminów niż nad romantycznymi wierszami.

Panika! Gdzie jest ten fartuch?

W pokoju panuje artystyczny nieład. Stosy książek grożą zawaleniem, zasuszone kwiaty dyndają z sufitu, a na lustrze przyklejone karteczki z synonimami – ambitny plan poszerzania słownictwa, który niestety nie zawsze wychodzi. Gdzieś w tym chaosie zaginął jej ulubiony, lekko sprany fartuch w krateczkę – obowiązkowy element stroju każdej poważnej nauczycielki! Przecież Ania, po tylu perypetiach, po wygranej walce o swoje miejsce w Avonlea, wreszcie spełniła swoje marzenie i uczy dzieci!

Gilbert Blythe – czyli "ten Pan"

Na szczęście na ratunek przybywa… no właśnie, kto? Oczywiście, Gilbert Blythe! Ten "Pan", jak go dyskretnie nazywają niektórzy mieszkańcy Avonlea (chociaż Ania od dawna przestała patrzeć na niego krzywym okiem), zjawia się z kubkiem parującej kawy i znalezionym fartuchem. Krótki, czuły pocałunek (cicho, żeby nikt nie widział!), i Ania jest gotowa do akcji. Ale zaraz, zaraz… czegoś brakuje!

Ach, tak! Szalony bieg do spiżarni, gdzie Ania w pośpiechu wpycha do torby jabłko i kawałek ciasta. Nigdy nie wiadomo, kiedy dopadnie ją niespodziewany atak głodu, a w szkole, jak wiadomo, bywa różnie. "Życz mi szczęścia, Gilbercie!" – woła, wybiegając z domu. Gilbert uśmiecha się i kręci głową. Wie, że Ania poradzi sobie ze wszystkim.

Niespodzianki czekają!

W szkole czeka ją prawdziwy rollercoaster. Najpierw uczeń z rozbitą kolanem, potem awaria pisma – co rusz wylewa. Do tego ktoś pomylił atrament z sokiem malinowym, co doprowadza do… no cóż, niezaplanowanych kolorowych eksperymentów na kartkach. Ania, jak zwykle, zachowuje zimną krew. W końcu, przeżyła już gorsze katastrofy! Pamiętacie farbowanie włosów na zielono? Albo ciasto z olejem zamiast masła?

Pod koniec dnia, wykończona ale szczęśliwa, Ania wraca do domu. Czeka na nią ciepła kolacja, przygotowana przez Marylę (która, chociaż na emeryturze, nadal czuwa nad porządkiem w domu) i radosny uśmiech Gilberta. Siadają razem przy stole, wspominają dzień i planują kolejne przygody. Bo życie Ani z Zielonego Wzgórza, nawet w roli statecznej nauczycielki, nigdy nie jest nudne. Zawsze czeka ją jakaś niespodzianka, jakiś wyzwanie, które z radością podejmie. A my, czytelnicy, możemy tylko podziwiać jej optymizm, entuzjazm i wiarę w to, że jutro będzie jeszcze piękniejsze niż dzisiaj.