Opis Miziołka Z Lektury Dynastia Miziołków

Ok, słuchajcie. Muszę to powiedzieć. Wiem, że to kontrowersyjne, ale... Według mnie, Opis Miziołka z Dynastii Miziołków jest... przereklamowany. No już, nie bijcie! Dajcie mi szansę się wytłumaczyć.

Jasne, Miziołek to sympatyczny chłopak. Wychodzi z nim dużo zabawnych sytuacji. To taki przeciętny dzieciak, w którym większość z nas może się odnaleźć. Ma brata, siostry, rodziców... typowa rodzinka.

Co jest z nim "nie tak"?

Może problem leży w tym, że wszyscy tak bardzo go uwielbiają? Słyszałam opinie, że jest taki "prawdziwy", "autentyczny". Ale czy na pewno? Czy naprawdę znamy prawdziwego Miziołka?

Zastanówmy się. Pamiętacie te wszystkie jego "genialne" pomysły? Te wszystkie sytuacje, w których "przypadkiem" coś zbroił? Często wydaje mi się, że to wszystko jest trochę... podkoloryzowane. Jakby autorka chciała na siłę stworzyć z niego takiego sympatycznego, niezgrabnego bohatera, którego wszyscy polubią. I to się udało, no ale... czy to znaczy, że jest to postać w 100% prawdziwa?

Te Jego "Wpadki"...

Weźmy na przykład te wszystkie jego wpadki z jedzeniem. No dobra, kto z nas nie oblał się sosem pomidorowym? Albo nie upuścił ciasta na podłogę? Jasne, zdarza się. Ale u Miziołka to jest niemal na porządku dziennym! Czy to nie jest trochę przesadzone? Czy naprawdę codziennie trzeba zaliczać taką "epicką" wpadkę?

"Miziołek wiecznie w tarapatach, wiecznie coś mu nie wychodzi. Ale zawsze jakoś z tego wychodzi obronną ręką."

I właśnie! Zawsze wychodzi obronną ręką. Nawet jak narozrabia na maksa, to jakoś tak się składa, że wszyscy mu wybaczają. Dziwne, nie? W prawdziwym życiu za takie akcje raczej nie obeszłoby się bez kary.

Inni bohaterowie kradną show!

Może to też kwestia tego, że w Dynastii Miziołków jest tyle innych, świetnych postaci! Kasztan, Pulpecja, rodzice... Oni wszyscy są o wiele bardziej interesujący i barwni niż sam Miziołek. To oni dodają tej książce koloru i humoru. Miziołek jest po prostu... no, jest.

Nie zrozumcie mnie źle. Lubię Dynastię Miziołków. Uważam, że to bardzo fajna i zabawna książka. Ale moim zdaniem, opis Miziołka jest trochę... hm... przeceniany. Po prostu wydaje mi się, że to inni bohaterowie zasługują na większą uwagę. A Miziołek? No, on jest spoko. Ale bez przesady.

Może to po prostu kwestia gustu. Może ja jestem dziwna. Ale musiałam to w końcu z siebie wyrzucić! Co o tym myślicie? Podzielacie moje zdanie? Czy jestem zupełnie sama w tej mojej "herezji"?