Odmień Czasowniki Przez Osoby Niemiecki
No dobra, przyznaję się. Mam pewne odmień czasowniki przez osoby niemiecki przemyślenia. Pewnie zaraz ktoś powie, że zwariowałam. Ale serio, czy tylko ja uważam, że to takie… trochę dziwne?
Słuchajcie, ja rozumiem. Gramatyka. Niemiecki. Wszystko musi być poukładane. Ale ten taniec z końcówkami?! „Ich gehe”, „du gehst”, „er/sie/es geht”… No nie wiem, dla mnie to trochę jak uczenie się choreografii do piosenki, której nikt nie słucha.
I nie zrozumcie mnie źle. Lubię wyzwania. Lubię się uczyć. Ale mam wrażenie, że spędzam godziny wpatrując się w tabelki, próbując zapamiętać, która końcówka pasuje do kogo, zamiast po prostu rozmawiać. I serio, ile razy w życiu będzie mi potrzebne idealne odmienienie „sich sonnen” w Konjunktiv II? (No dobra, może jak będę opowiadać o hipotetycznych wakacjach w Alpach...).
A co z intuicją?
W angielskim jakoś to wszystko idzie bardziej… intuicyjnie. „I go”, „you go”, „he/she/it goes”. Proste! A w niemieckim? Cała masa wyjątków, nieregularności i „ale to dlatego, że…” Wybaczcie, ale mój mózg czasem odmawia współpracy.
Oczywiście, wiem, że ktoś zaraz powie: „Ale jak zrozumiesz przypadki, to wszystko stanie się jasne!” I pewnie ma rację. Ale ja na razie utknęłam w lesie końcówek czasownikowych i desperacko szukam drogi wyjścia. Może powinnam pójść na kurs medytacji, żeby uspokoić umysł przed kolejną lekcją?
Czy to tylko ja?
Serio pytam. Czy tylko ja mam wrażenie, że odmiana czasowników przez osoby w niemieckim to taki mały, ale jednak denerwujący, kamyczek w bucie? A może to kwestia tego, że wolę po prostu mówić i robić błędy, niż tracić czas na perfekcyjne odmienianie?
Wiem, wiem, puryści językowi pewnie już piszą do mnie gniewne listy. Ale ja po prostu wyrażam swoje (może trochę niepopularne) zdanie. I liczę na to, że nie jestem sama. Może ktoś się ze mną utożsami? A może ktoś mi powie, że jest na to jakiś sprytny trik? (Please?)
Ostatnio myślałam, żeby po prostu zacząć używać „ich” do wszystkiego. "Ich gehen ins Kino", "Ich essen Pizza"... Co może pójść nie tak? (Dobra, żartuję. Chyba.)
"Die Sprache ist die Quelle aller Missverständnisse." – Antoine de Saint-Exupéry
Może w tym cytacie jest coś na rzeczy? Może powinnam się mniej przejmować gramatyką, a bardziej komunikacją? Może powinnam po prostu… przestać histeryzować i wrócić do książek? Hm… Może.
Ale jedno jest pewne: niemieckie czasowniki jeszcze ze mną nie wygrały! Będę walczyć dalej. Może kiedyś w końcu zrozumiem ten taniec końcówek. A jeśli nie… to zawsze mogę spróbować uciec do kraju, gdzie mówią po angielsku. Albo... po polsku, gdzie "odmienia się" tylko przez przypadki (ironia!).
