Niemiecki Feldmarszałek Podpisał Akt Bezwzględnej Kapitulacji Niemiec W 1945 R

Otóż, drodzy uczniowie, przyjrzyjmy się bliżej tej kluczowej postaci i okolicznościom podpisania aktu bezwarunkowej kapitulacji Niemiec w 1945 roku. Temat ten, choć pozornie prosty, skrywa wiele niuansów i detali, które warto znać, aby w pełni zrozumieć wagę tego historycznego wydarzenia.

Akt bezwarunkowej kapitulacji Niemiec, pieczętujący koniec II wojny światowej w Europie, był w rzeczywistości podpisywany dwukrotnie. Pierwszy raz miało to miejsce w Reims, we Francji, 7 maja 1945 roku, a drugi raz w Berlinie, 8 maja 1945 roku. Kluczową postacią, o którą pytacie, był feldmarszałek Wilhelm Keitel, szef Oberkommando der Wehrmacht (OKW), czyli Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych.

Wilhelm Keitel, urodzony w 1882 roku, był karierowiczem wojskowym, który stopniowo piął się po szczeblach dowodzenia w Reichswehrze, a później w Wehrmachcie. Jego lojalność wobec Adolfa Hitlera i bezwzględne wykonywanie rozkazów uczyniły go jedną z najbardziej wpływowych postaci w nazistowskim reżimie. Keitel był odpowiedzialny za wdrażanie zbrodniczych rozkazów, takich jak "Kommissarbefehl" (rozkaz o komisarzach) i "Nacht und Nebel" (Noc i Mgła), które sankcjonowały brutalne traktowanie i eksterminację ludności cywilnej na okupowanych terenach.

W maju 1945 roku, po samobójstwie Hitlera i przejęciu władzy przez Karla Dönitza, Keitel pozostał na swoim stanowisku. Dönitz, mianowany przez Hitlera jego następcą, usiłował negocjować częściową kapitulację z aliantami zachodnimi, aby umożliwić wycofanie jak największej liczby żołnierzy i cywilów na zachód i uniknięcie sowieckiej niewoli. Jednak alianci, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, domagali się bezwarunkowej kapitulacji wszystkich sił niemieckich.

Podpisanie aktu kapitulacji w Reims, 7 maja, było wynikiem presji alianckich i wewnętrznego rozkładu niemieckiego państwa. Akt ten został podpisany w imieniu Niemiec przez generała Alfreda Jodla, szefa sztabu OKW, w obecności przedstawicieli aliantów: generała Waltera Bedella Smitha (USA), generała Iwana Susłoparowa (ZSRR) i generała François Seveza (Francja). Susłoparow, działając bez upoważnienia Stalina, dodał klauzulę, że akt ten może być zastąpiony innym, podpisanym przez wyższych rangą przedstawicieli Niemiec i aliantów.

Stalin, niezadowolony z faktu, że akt kapitulacji został podpisany we francuskim Reims i przez stosunkowo niskiego rangą oficera, zażądał ponownego podpisania aktu kapitulacji w Berlinie, w obecności przedstawicieli wszystkich czterech mocarstw alianckich. Uważał, że to Armia Czerwona poniosła główny ciężar walki z Niemcami i to w Berlinie, stolicy pokonanej Rzeszy, powinien nastąpić ostateczny akt kapitulacji.

W związku z tym, 8 maja 1945 roku w Berlinie, w kwaterze głównej sowieckiej administracji wojskowej w Karlshorst, odbyła się uroczystość podpisania ponownego aktu bezwarunkowej kapitulacji Niemiec. W imieniu Niemiec akt ten podpisał feldmarszałek Wilhelm Keitel, jako szef OKW, w towarzystwie generała-pułkownika Hansa-Jürgena Stumpffa, reprezentującego Luftwaffe, i admirała Hansa-Georga von Friedeburga, reprezentującego Kriegsmarine.

W imieniu aliantów akt kapitulacji podpisali: marszałek Gieorgij Żukow (ZSRR), generał Arthur Tedder (Wielka Brytania), generał Carl Spaatz (USA) i generał Jean de Lattre de Tassigny (Francja). Akt ten, podpisany w Berlinie, wszedł w życie 8 maja o godzinie 23:01 czasu środkowoeuropejskiego, co oznaczało oficjalny koniec wojny w Europie.

Rola Keitla w procesie kapitulacji

Rola Keitla w procesie kapitulacji była dwuznaczna. Z jednej strony, jako szef OKW, był zobowiązany do wykonania rozkazu Dönitza i podpisania aktu kapitulacji. Z drugiej strony, przez lata był wiernym wykonawcą rozkazów Hitlera i współodpowiedzialny za zbrodnie wojenne popełnione przez Niemcy.

Podczas procesu norymberskiego Keitel został oskarżony o spisek w celu popełnienia zbrodni przeciwko pokojowi, zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości. Został uznany za winnego wszystkich zarzutów i skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano 16 października 1946 roku.

Konsekwencje podpisania aktu kapitulacji

Podpisanie aktu bezwarunkowej kapitulacji Niemiec miało ogromne konsekwencje dla Europy i świata. Oznaczało koniec wojny, która pochłonęła dziesiątki milionów istnień ludzkich i doprowadziła do ogromnych zniszczeń.

Kapitulacja Niemiec zapoczątkowała proces odbudowy zrujnowanej Europy i ustanowienia nowego porządku światowego. Jednocześnie, zimna wojna, która nastąpiła po II wojnie światowej, doprowadziła do podziału Europy na dwa bloki: wschodni, pod wpływem Związku Radzieckiego, i zachodni, pod wpływem Stanów Zjednoczonych.

Akt kapitulacji, podpisany przez Wilhelma Keitla i przedstawicieli aliantów, jest więc symbolem końca jednego z najtragiczniejszych okresów w historii ludzkości i początkiem nowego, pełnego wyzwań etapu. Jego osoba, choć reprezentująca przegraną stronę, na stałe wpisała się w kroniki historii, przypominając o konsekwencjach totalitaryzmu i konieczności dążenia do pokoju. Analiza jego roli i okoliczności podpisania aktu kapitulacji pozwala nam lepiej zrozumieć skomplikowane procesy, które kształtowały powojenny świat. Pamiętajmy, że historia uczy nas, aby wyciągać wnioski i dążyć do lepszej przyszłości.