Napisz Wzory Sumaryczne Wodorków O Podanych Nazwach

Wodorki to związki chemiczne, w których wodór łączy się z innym pierwiastkiem. Najczęściej wodór występuje w nich na stopniu utlenienia -I, rzadziej +I. W zależności od elektroujemności pierwiastka, z którym łączy się wodór, mamy do czynienia z różnymi typami wiązań i właściwościami wodorów. Określanie wzorów sumarycznych wodorków wymaga znajomości kilku podstawowych zasad.

W poniższym artykule skupimy się na tworzeniu wzorów sumarycznych wodorków, koncentrując się na konkretnych przykładach. Pamiętaj, że kluczowa jest wiedza o wartościowości pierwiastków, z którymi wodór się łączy.

Tworzenie Wzorów Sumarycznych Wodorków – Przykłady

Wodorki metali alkalicznych i ziem alkalicznych, generalnie, tworzą proste związki, gdzie wodór występuje na stopniu utlenienia -I.

Wodorek sodu: Sód (Na) znajduje się w pierwszej grupie układu okresowego, co oznacza, że jego wartościowość wynosi I. Wodór w tym związku ma wartościowość I. Wzór sumaryczny wodorku sodu to NaH.
Wodorek potasu: Potas (K) również należy do pierwszej grupy. Wartościowość potasu to I, a wodoru I. Wzór sumaryczny wodorku potasu to KH.
Wodorek litu: Lit (Li), podobnie jak sód i potas, jest metalem alkalicznym o wartościowości I. Wzór sumaryczny wodorku litu to LiH.
Wodorek wapnia: Wapń (Ca) znajduje się w drugiej grupie układu okresowego, co oznacza, że jego wartościowość wynosi II. Wodór ma wartościowość I. Aby wartościowości się zrównoważyły, potrzebne są dwa atomy wodoru. Wzór sumaryczny wodorku wapnia to CaH₂.
Wodorek magnezu: Magnez (Mg) również należy do drugiej grupy i ma wartościowość II. Podobnie jak w przypadku wapnia, do zrównoważenia wartościowości potrzebne są dwa atomy wodoru. Wzór sumaryczny wodorku magnezu to MgH₂.

Wodorki niemetali przyjmują różne formy i nazewnictwo. Stopień utlenienia wodoru w tych związkach zazwyczaj wynosi +I, chociaż zdarzają się wyjątki.

Wodór chlorku (kwas chlorowodorowy): Chlor (Cl) należy do 17 grupy i ma wartościowość I (w kontekście tworzenia wodorków). Wodór ma wartościowość I. Wzór sumaryczny to HCl.
Wodór fluorku (kwas fluorowodorowy): Fluor (F) również należy do 17 grupy i ma wartościowość I. Wodór ma wartościowość I. Wzór sumaryczny to HF.
Woda (tlenek diwodoru): Tlen (O) należy do 16 grupy i ma wartościowość II. Wodór ma wartościowość I. Aby zrównoważyć wartościowość tlenu, potrzebne są dwa atomy wodoru. Wzór sumaryczny to H₂O.
Amoniak (wodorek azotu): Azot (N) należy do 15 grupy i ma wartościowość III. Wodór ma wartościowość I. Potrzebne są trzy atomy wodoru, aby zrównoważyć wartościowość azotu. Wzór sumaryczny to NH₃.
Fosforowodór (fosfina): Fosfor (P) należy do 15 grupy i ma wartościowość III. Wodór ma wartościowość I. Potrzebne są trzy atomy wodoru, aby zrównoważyć wartościowość fosforu. Wzór sumaryczny to PH₃.
Siarkowodór: Siarka (S) należy do 16 grupy i ma wartościowość II. Wodór ma wartościowość I. Potrzebne są dwa atomy wodoru, aby zrównoważyć wartościowość siarki. Wzór sumaryczny to H₂S.
Metan: Węgiel (C) należy do 14 grupy i ma wartościowość IV. Wodór ma wartościowość I. Potrzebne są cztery atomy wodoru, aby zrównoważyć wartościowość węgla. Wzór sumaryczny to CH₄.
Silan: Krzem (Si) należy do 14 grupy i ma wartościowość IV. Wodór ma wartościowość I. Potrzebne są cztery atomy wodoru, aby zrównoważyć wartościowość krzemu. Wzór sumaryczny to SiH₄.
Wodorek boru (diboran): Bor (B) tworzy bardziej skomplikowane wodorki. Diboran ma wzór B₂H₆. Bor ma skomplikowane wiązania, które wykraczają poza proste reguły wartościowości.
Wodorek glinu (alan): Glin (Al) tworzy związki, w których wiązanie wodorowe odgrywa istotną rolę. Często tworzy dimery. Zwykły wodorek glinu, choć niestabilny jako monomer, teoretycznie ma wzór AlH₃.

Wyjątki i Związki Złożone

Warto pamiętać, że istnieją wyjątki od tych prostych zasad, szczególnie w przypadku wodorków metali przejściowych i lantanowców/aktynowców. Te pierwiastki mogą tworzyć wodorki o niestechiometrycznych składach, gdzie stosunek atomów wodoru do atomów metalu nie jest prostą liczbą całkowitą. Ponadto, istnieją bardziej złożone wodorki, które zawierają więcej niż jeden rodzaj wiązania chemicznego.

Dla przykładu, wodorek litoglinowy (LiAlH₄) jest związkiem kompleksowym, w którym wodór wiąże się zarówno z litem, jak i z glinem. Określanie wzoru sumarycznego tego typu związków wymaga znajomości ich struktury i budowy elektronowej.

Kolejnym przykładem jest wodorek borowodorowy sodu (NaBH₄), kolejny związek kompleksowy, gdzie wodór wiąże się z borem, a następnie z sodem.

Pamiętajmy również o hydratach, czyli związkach, które zawierają w swojej strukturze cząsteczki wody, np. CuSO₄ · 5H₂O (siarczan(VI) miedzi(II) pentahydrat). Chociaż zawierają wodór, nie są one typowymi wodorami, o których mówimy w kontekście łączenia wodoru bezpośrednio z innym pierwiastkiem.

Podsumowując, tworzenie wzorów sumarycznych wodorków opiera się na znajomości wartościowości pierwiastków, z którymi łączy się wodór. Dla większości prostych wodorków, przestrzeganie zasad wartościowości pozwala na poprawne określenie wzoru sumarycznego. W przypadku bardziej złożonych związków, konieczna jest bardziej szczegółowa wiedza o strukturze i wiązaniach chemicznych.