Napisz Jakie Sakramenty Ustanowił Pan Jezus Podczas Ostatniej Wieczerzy

Drodzy uczniowie,

Wasze pytanie o sakramenty ustanowione przez Pana Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy jest niezwykle istotne dla zrozumienia fundamentów naszej wiary. Postaram się przybliżyć Wam tę tematykę w sposób jak najbardziej szczegółowy i wyczerpujący, opierając się na najdogłębniejszych źródłach teologicznych i historycznych.

Ostatnia Wieczerza, opisana w Ewangeliach synoptycznych (Mateusza, Marka i Łukasza) oraz w Pierwszym Liście do Koryntian św. Pawła, stanowi moment przełomowy w historii zbawienia. To właśnie wtedy Jezus Chrystus, w przeddzień swojej męki i śmierci, przekształcił zwykły posiłek paschalny w sakramentalny akt, który miał być kontynuowany przez Jego uczniów na pamiątkę Jego ofiary.

Sakrament Eucharystii to pierwszy i najważniejszy sakrament ustanowiony podczas Ostatniej Wieczerzy. Ewangelie zgodnie relacjonują moment, w którym Jezus wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał swoim uczniom, mówiąc: "Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje". Następnie wziął kielich z winem, odmówił dziękczynienie i podał im, mówiąc: "Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów". Słowa te, wypowiedziane w uroczystej i pełnej powagi atmosferze, ustanowiły Eucharystię jako rzeczywistą obecność Chrystusa pod postaciami chleba i wina.

Ustanowienie Eucharystii nie jest jedynie symbolicznym aktem. Jezus wyraźnie mówi "to jest Ciało moje" i "to jest moja Krew", co wskazuje na realną przemianę (transsubstancjację) substancji chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Zmieniają się postacie (accidentia), ale substancja ulega przemianie. Ta doktryna, choć tajemnicza, jest dogmatem wiary katolickiej, potwierdzonym przez Sobór Trydencki i wielokrotnie potwierdzanym przez Magisterium Kościoła.

Nakaz Jezusa "Czyńcie to na moją pamiątkę" (Łk 22, 19; 1 Kor 11, 24-25) jest kluczowy dla zrozumienia ciągłości Eucharystii w Kościele. Uczniowie, a następnie ich następcy – biskupi i prezbiterzy – otrzymali władzę sprawowania Eucharystii, uobecniając w ten sposób ofiarę Chrystusa na ołtarzach całego świata. Ta sukcesja apostolska, przekazywana z pokolenia na pokolenie, gwarantuje ważność i autentyczność sakramentu. Eucharystia jest więc nie tylko pamiątką historyczną, ale przede wszystkim realnym uobecnieniem zbawczej ofiary Chrystusa. Poprzez Komunię Świętą wierni jednoczą się z Chrystusem i między sobą, stając się jednym ciałem w Chrystusie. Jest to sakrament jedności, miłości i pokoju.

Sakrament Kapłaństwa

Ustanowienie Eucharystii jest nierozerwalnie związane z ustanowieniem sakramentu Kapłaństwa. Jezus, nakazując apostołom "Czyńcie to na moją pamiątkę", powierzył im jednocześnie władzę sprawowania tego sakramentu. Tylko kapłan, ważnie wyświęcony, może konsekrować chleb i wino, przemieniając je w Ciało i Krew Chrystusa.

Św. Paweł w swoich listach wyraźnie podkreśla rolę apostołów i ich następców jako szafarzy Bożych tajemnic (1 Kor 4, 1). Ustanowienie sakramentu Kapłaństwa podczas Ostatniej Wieczerzy jest więc fundamentem struktury hierarchicznej Kościoła. To dzięki kapłanom wierni mogą uczestniczyć w Eucharystii, przyjmować sakramenty i otrzymywać duchowe przewodnictwo. Kapłan jest pośrednikiem między Bogiem a ludźmi, działającym in persona Christi – w osobie Chrystusa. Jego posługa jest służbą na rzecz zbawienia dusz. Jest to powołanie do szczególnej bliskości z Bogiem i oddania się w służbie Kościołowi.

Co więcej, ustanowienie Kapłaństwa nie ogranicza się jedynie do możliwości sprawowania Eucharystii. Kapłani otrzymują także władzę odpuszczania grzechów w sakramencie Pokuty i Pojednania, głoszenia Słowa Bożego i nauczania prawd wiary. Są przewodnikami duchowymi, nauczycielami i szafarzami łaski Bożej. Dlatego też sakrament Kapłaństwa jest tak ważny dla życia Kościoła. Zapewnia on ciągłość posługi Chrystusa i obecność Jego łaski w świecie. Bez kapłanów nie byłoby Eucharystii, nie byłoby sakramentów, nie byłoby Kościoła, który znamy.

Ostatnia Wieczerza to więc moment narodzin Kościoła w pełnym tego słowa znaczeniu. To wtedy Chrystus ustanowił dwa kluczowe sakramenty, które stanowią fundament naszej wiary i życia duchowego. Eucharystia i Kapłaństwo są darami, które otrzymaliśmy od samego Boga. Dziękujmy za nie i starajmy się żyć w sposób godny tego daru.

Czy sakrament Namaszczenia Chorych także został ustanowiony podczas Ostatniej Wieczerzy?

Choć niektórzy teologowie dopatrują się zalążków sakramentu Namaszczenia Chorych w praktyce uzdrawiania chorych przez Jezusa i Jego apostołów (Mk 6, 13), to jednak bezpośrednie ustanowienie tego sakramentu zwykle wiąże się z listem św. Jakuba Apostoła (Jk 5, 14-15). Tam czytamy: "Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, aby się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone".

Zatem, choć sama praktyka namaszczania olejem mogła być znana już wcześniej, to jednak konkretna forma sakramentalna, wraz z obietnicą odpuszczenia grzechów i duchowego umocnienia, została wyraźnie określona dopiero w Liście św. Jakuba. Nie możemy więc twierdzić, że sakrament Namaszczenia Chorych został ustanowiony bezpośrednio podczas Ostatniej Wieczerzy, choć oczywiście cała działalność Jezusa, w tym uzdrawianie chorych, stanowiła zapowiedź i przygotowanie do tego sakramentu. Należy pamiętać, że działalność uzdrowicielska Chrystusa, ukazana w Ewangeliach, była znakiem nadchodzącego Królestwa Bożego, w którym nie będzie cierpienia i choroby. Sakrament Namaszczenia Chorych jest kontynuacją tej misji Chrystusa w Kościele.

Czy sakrament Pokuty został ustanowiony podczas Ostatniej Wieczerzy?

Podobnie jak w przypadku Namaszczenia Chorych, nie ma bezpośredniego zapisu w Ewangeliach, który by wskazywał na ustanowienie sakramentu Pokuty podczas Ostatniej Wieczerzy. Jednakże, niektórzy teologowie wskazują na fragment Ewangelii Jana (J 20, 22-23), gdzie Jezus, po swoim zmartwychwstaniu, ukazuje się apostołom i mówi: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".

Te słowa Jezusa są interpretowane jako przekazanie apostołom władzy odpuszczania grzechów, która jest kluczowym elementem sakramentu Pokuty i Pojednania. Choć więc sama Ostatnia Wieczerza nie jest momentem ustanowienia tego sakramentu, to jednak możemy uznać, że przygotowuje ona do niego. Ofiara Chrystusa na krzyżu, uobecniana w Eucharystii, jest źródłem przebaczenia grzechów. A władza odpuszczania grzechów, przekazana apostołom, jest narzędziem, przez które owo przebaczenie staje się dostępne dla wiernych.

Należy zauważyć, że sakrament Pokuty i Pojednania jest nie tylko wyznaniem grzechów, ale przede wszystkim aktem skruchy i nawrócenia. Jest to proces przemiany serca, który prowadzi do pojednania z Bogiem i z Kościołem. Kapłan, spowiadający w imieniu Chrystusa, jest szafarzem Bożego miłosierdzia. Jego zadaniem jest nie tylko wysłuchanie wyznania grzechów, ale także udzielenie pouczenia i zachęty do poprawy życia. Sakrament Pokuty i Pojednania jest więc drogą do uzdrowienia duchowego i odzyskania łaski Bożej.

Mam nadzieję, że ta szczegółowa odpowiedź przybliżyła Wam tematykę sakramentów ustanowionych przez Pana Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy. Pamiętajcie, że te sakramenty są źródłem łaski Bożej i są niezbędne do naszego zbawienia.

Życzę Wam dalszych owocnych studiów nad tajemnicami naszej wiary.