Na Zawsze Ponosisz Odpowiedzialność Za To Co Oswoiłeś

Hej dzieciaki! Widzę, że zastanawiacie się nad tym słynnym cytatem: "Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to co oswoiłeś". Spróbujmy to rozłożyć na czynniki pierwsze, żebyście lepiej zrozumieli o co chodzi.

Mówiąc najprościej, chodzi o to, że jak kogoś lub coś weźmiesz pod swoje skrzydła, jak się z kimś zaprzyjaźnisz, jak coś oswoisz, to nie możesz tak po prostu od tego uciec, zostawić to. To trochę tak, jakbyś wziął do domu małego kotka. Nie możesz go potem wywalić na ulicę, bo on już się przywiązał, zaufał ci, potrzebuje twojej opieki. Oswojenie to coś więcej niż tylko chwilowa zabawa. To zobowiązanie.

To samo dotyczy ludzi. Wyobraź sobie, że poznajesz kogoś nowego, zaczynacie spędzać razem czas, stajecie się przyjaciółmi. Ta osoba zaczyna ci ufać, dzielić się swoimi problemami, liczyć na twoje wsparcie. Nie możesz nagle zniknąć z jej życia bez słowa wyjaśnienia, bo to ją zrani. Oswoiłeś tę osobę, wpuściłeś ją do swojego świata, więc masz wobec niej pewne obowiązki.

To nie znaczy, że musisz być z kimś na siłę, jeśli czujesz, że to nie działa. Ale ważne jest, żeby być szczerym, otwartym i dać drugiej osobie znać, co się dzieje. Nie możesz po prostu udawać, że jej nie znasz.

Oswojenie w praktyce

No dobra, ale jak to wygląda w praktyce? Jak rozpoznać, że coś oswoiliśmy i jesteśmy za to odpowiedzialni?

Pomyśl o tym w ten sposób: jeśli coś lub ktoś zaczyna od ciebie zależeć, to znaczy, że to oswoiłeś. Może to być zwierzę, o którym już wspomnieliśmy, ale też roślina, którą podlewasz i pielęgnujesz. Jeśli przestaniesz to robić, roślina uschnie. Jesteś za nią odpowiedzialny.

Może to być też projekt, który zacząłeś realizować. Jeśli obiecałeś komuś, że coś zrobisz, to powinieneś się z tego wywiązać. Ludzie na ciebie liczą. Oswoiłeś ten projekt, więc masz obowiązek go dokończyć.

A co z emocjami? Czy można oswoić emocje? Tak! Wyobraź sobie, że ktoś ci się zwierza ze swoich problemów. Ty słuchasz, wspierasz, dajesz rady. Ta osoba czuje się lepiej dzięki tobie. Oswoiłeś jej smutek, dałeś jej nadzieję. Teraz masz obowiązek, żeby jej nie zawieść. Nie możesz nagle zacząć jej lekceważyć, bo to tylko pogorszy jej stan.

Oswojenie to nie tylko przyjemność i zabawa. To przede wszystkim odpowiedzialność. To oznacza, że musisz się poświęcić, zainwestować swój czas i energię, żeby dbać o to, co oswoiłeś.

Granice odpowiedzialności

Ale hej, chwileczkę! Czy to znaczy, że jesteśmy odpowiedzialni za wszystko i za wszystkich? No nie do końca. Ważne jest, żeby znać granice swojej odpowiedzialności.

Nie możesz wziąć na siebie odpowiedzialności za cudze decyzje. Możesz komuś doradzić, możesz go wesprzeć, ale ostatecznie to ta osoba sama musi zdecydować, co zrobi. Nie możesz jej zmusić do czegoś, czego nie chce robić. To nie jest oswojenie, to jest manipulacja.

Nie możesz też dać się wykorzystywać. Jeśli ktoś tylko od ciebie bierze, a nic nie daje w zamian, to znaczy, że cię wykorzystuje. Nie jesteś odpowiedzialny za zaspokajanie wszystkich potrzeb tej osoby. Musisz dbać również o siebie.

Odpowiedzialność za oswojenie nie oznacza, że musisz być niewolnikiem tego, co oswoiłeś. To oznacza, że powinieneś traktować to z szacunkiem i troską.

Pamiętaj, że oswojenie to proces. To nie jest coś, co się dzieje od razu. To wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania. Ale jeśli to zrobisz dobrze, to przyniesie ci wiele satysfakcji.

No i najważniejsze: zanim coś oswoisz, zastanów się dobrze, czy jesteś na to gotowy. Czy masz czas, energię i zasoby, żeby się tym zająć? Jeśli nie, to lepiej odpuść. Lepiej nie oswoić czegoś wcale, niż potem tego żałować i zawieść zaufanie drugiej osoby.

Podsumowując, cytat "Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to co oswoiłeś" to przypomnienie, że nasze relacje i zobowiązania mają konsekwencje. Kiedy kogoś lub coś wpuszczamy do naszego życia, stajemy się za to odpowiedzialni. To zobowiązanie wymaga troski, szacunku i zaangażowania. Pamiętajmy o tym, zanim zdecydujemy się kogoś lub coś oswoić. To ważna lekcja na całe życie.