Mit O Orfeuszu I Eurydyce W Kilku Zdaniach
O Orfeuszu, Co Za Śpiewak! I Eurydyce, Co Miała Pecha.
Słyszeliście kiedyś o Orfeuszu i Eurydyce? To taki starożytny romans, ale bez happy endu. No dobra, prawie bez happy endu. W sumie to bardziej tragikomedia, bo jak się nad tym zastanowić, to cała historia jest trochę absurdalna.
Wyobraźcie sobie: Orfeusz to był taki gość, że jak zaczął śpiewać i grać na swojej lirze, to nawet kamienie rwały włosy z głów (jeśli by je miały) z zachwytu. Drzewa same korzeniami przychodziły posłuchać, a dzikie zwierzęta stawały się nagle potulne jak baranki. Mówimy o prawdziwej gwieździe! Muzyczny geniusz! Dziś pewnie miałby miliony followersów na Instagramie i reklamowałby napoje energetyczne.
No i ten nasz Orfeusz zakochał się w Eurydyce. Piękna dziewczyna, miła, sympatyczna… pechowa. Dlaczego pechowa? Ano dlatego, że w dzień ślubu ukąsiła ją żmija! No dobra, wiem, brzmi to jak z kiepskiego horroru klasy B, ale tak było. Eurydyka umarła i wylądowała… no wiadomo gdzie. W Hadesie, czyli w krainie umarłych. Nie brzmi to jak idealne miejsce na miesiąc miodowy, prawda?
Orfeusz Rusza Na Ratunek
Orfeusz był załamany! Co miał robić bez swojej ukochanej? Nie pozostało mu nic innego, jak zejść do Hadesu i spróbować ją odzyskać. I tu zaczyna się robić ciekawie! Pomyślcie, zejść do krainy umarłych! Nie bał się? No pewnie, że się bał! Ale miłość robi cuda, prawda?
No i ten Orfeusz schodzi do Hadesu i zaczyna śpiewać. I co się dzieje? Dokładnie to, co zawsze! Nawet sam Hades, król umarłych, i jego żona Persefona, wzruszyli się jego śpiewem. No bo jak tu się nie wzruszyć, kiedy ktoś tak pięknie błaga o życie ukochanej? Nawet cerber, trójgłowy pies strzegący bram Hadesu, przestał warczeć i zaczął machać ogonem (a właściwie trzema ogonami).
"Dobra, Orfeuszu," - powiedział Hades, (mniej więcej, bo nikt nie spisał protokołu z tej rozmowy) - "dam ci Eurydykę. Ale pod jednym warunkiem. Idź przodem, a ona pójdzie za tobą. I NIE WOLNO CI SIĘ OBRÓCIĆ, żeby na nią spojrzeć, dopóki nie wyjdziecie na słońce."
Proste? No właśnie nie! Pomyślcie o tym: idziecie ciemnym tunelem, słyszycie kroki za sobą, ale nie możecie się obrócić! Stres level master! Orfeusz szedł, szedł, szedł… coraz bardziej wątpił, czy Eurydyka w ogóle za nim idzie. Czy Hades go nie oszukał?
I Tu Zaczyna Się Cała Zabawa…
No i wiecie co? Dokładnie w momencie, kiedy Orfeusz postawił nogę na słońcu, nie wytrzymał! Obrócił się! I co zobaczył? Eurydykę, która jeszcze nie do końca wyszła z Hadesu. I bum! Zniknęła! Na zawsze. Znowu.
Głupio wyszło, co nie? Taka okazja! Tyle wysiłku! A wszystko przez jedną, małą, głupią ciekawość! Można się śmiać, ale to też całkiem smutne. Orfeusz stracił ukochaną przez jedną chwilę słabości. Potem już tylko błąkał się po świecie, śpiewał smutne piosenki i ostatecznie skończył tragicznie (ale to już inna historia).
Morał? Uważajcie na żmije, nie ufajcie Hadesowi i przede wszystkim… SŁUCHAJCIE UWAŻNIE INSTRUKCJI! Bo inaczej możecie stracić swoją Eurydykę. A jeśli już ją stracicie, to przynajmniej piszcie o tym wzruszające ballady. Zawsze to jakiś pożytek.
