Matematyka Klasa 6 ćwiczenia Strona 14

Pamiętacie to? Matematyka, klasa 6. Ćwiczenia. Strona 14. O rany, aż ciarki przechodzą! To były czasy... no, dla niektórych "czasy", dla mnie raczej "czasy grozy".

Mam wrażenie, że strona 14 w podręczniku do matmy w szóstej klasie to taki poligon doświadczalny. Tam się sprawdza, czy jeszcze masz chęci do życia, czy już planujesz ucieczkę na bezludną wyspę, gdzie jedyne liczby to ilość kokosów i długość dnia.

Przyznaję się bez bicia – miałam (i nadal mam) pewne... wyzwania matematyczne. Nie zrozumcie mnie źle, wiem, że 1+1 to 2. Czasami. Zależy, czy pytający nie ma w oczach tego błysku "zaraz cię przetestuję!". Wtedy 1+1 nagle staje się zagadką filozoficzną.

Ułamki, ułamki wszędzie

Okej, ale wróćmy do strony 14. Zazwyczaj kryją się tam ułamki. O rany, ułamki! Kto to w ogóle wymyślił? Dlaczego nie można po prostu używać liczb całkowitych? Życie byłoby prostsze! Mniej frustracji, więcej czasu na oglądanie kreskówek.

Dodawanie ułamków to był dla mnie koszmar. Sprowadzanie do wspólnego mianownika? To brzmi jak jakaś średniowieczna tortura! Najmniejsza wspólna wielokrotność? Serio, kto to pamięta po latach?! Ja pamiętam, że po próbach rozwiązania zadań ze strony 14, potrzebowałam dużej dawki czekolady i obietnicy, że nigdy więcej nie zobaczę ułamka.

I te zadania z treścią! "Pani Zosia kupiła 3/4 kilograma jabłek... ile waży koszyk?". Pani Zosiu, dlaczego nie po prostu 1 kg?! I skąd mam wiedzieć, ile waży koszyk?! Czy to jest w ogóle istotne?! Może Pani Zosia powinna skupić się na czymś innym, na przykład na byciu miłą osobą, zamiast komplikować życie uczniom szóstej klasy! No dobrze, może trochę przesadzam.

Unpopular opinion?

Mam niepopularną opinię: uważam, że niektóre zadania ze strony 14 w podręcznikach do matematyki są kompletnie oderwane od rzeczywistości. Kiedy w życiu użyję znajomości dzielenia ułamków w tak skomplikowany sposób, jak to było prezentowane tam? No dobra, może nigdy. Chyba że zostanę projektantem kosmicznych wahadłowców. Ale raczej nie zostanę.

Zamiast tego, wolę umieć obliczyć, ile zapłacę za zakupy w sklepie, albo ile farby potrzebuję do pomalowania ściany. To są praktyczne umiejętności! A nie rozwiązywanie zagadek, które wymyślił ktoś, kto ewidentnie miał za dużo czasu wolnego.

A może po prostu matematyka nie była moją mocną stroną? Może inni uczniowie rozwiązywali zadania ze strony 14 z uśmiechem na twarzy? Jeśli tak, to gratuluję! Jesteście geniuszami! Ja w tym czasie wolałam pisać opowiadania o kosmitach i czytać książki o przygodach detektywów. To było o wiele bardziej ekscytujące!

W każdym razie, strona 14 w podręczniku do matematyki w szóstej klasie na zawsze pozostanie dla mnie symbolem walki z niezrozumiałymi koncepcjami i dowodem na to, że nie wszystko musi być logiczne, żeby istniało. I przypomnieniem, że po każdej takiej "walce" zasługuję na dużą dawkę słodyczy.

I wiecie co? Mimo wszystko, wspominam te czasy z pewnym sentymentem. Może to nostalgia, może mechanizm obronny mózgu, który wymazuje najgorsze wspomnienia. Ale jedno jest pewne: strona 14 z ćwiczeń do matematyki w szóstej klasie to element mojej historii. I śmieszna anegdota, którą mogę opowiadać na imprezach. Tylko cicho, żeby nikt nie poprosił mnie o rozwiązanie zadania!