Mao Mao Heroes Of Pure Heart Sick Mao

Czy tylko ja uważam, że Mao Mao, ten niby bohater z Dolin Czystego Serca, czasem strasznie działa mi na nerwy? No dobra, wiem, że to kreskówka dla dzieci, ale halo! Czy tylko mnie on wydaje się... przerysowany?

Jasne, rozumiem, że ma być super odważny i w ogóle, ale te jego wrzaski? To ciągłe udowadnianie, że jest najwspanialszy? Serio, trochę chillu, kocie! Czasem mam wrażenie, że bardziej niż ratować świat, chce po prostu popisać się przed Badgerclops'em i Adorabat.

Mao Mao: Bohater czy dramat queen?

Nie żebym mu odbierała zasługi. Walczy, ratuje... bla, bla, bla. Ale czy każdy jego heroiczny czyn musi być poprzedzony dziesięcioma minutami dramatycznych monologów o jego wielkości? Czy naprawdę musimy słuchać jego rozterek egzystencjalnych przed każdym starciem z potworem?

I ta jego obsesja na punkcie bycia bohaterem! Rozumiem, że ma kompleksy na punkcie wzrostu (kto ich nie ma, prawda?), ale żeby aż tak? Czasem myślę, że gdyby nikt nie patrzył, to by sobie odpuścił to całe heroiczne gadanie i po prostu poszedł na drzemkę. Kto wie, może wtedy Dolina Czystego Serca byłaby bezpieczniejsza? Bo mniej hałasu by było.

Adorabat: Jedyna nadzieja na normalność?

Szczerze mówiąc, Adorabat to chyba jedyna postać w tym serialu, która czasem potrafi go sprowadzić na ziemię. Ten jej sarkazm, te kąśliwe uwagi... Bez niej Mao Mao pewnie już dawno uwierzyłby, że jest superbohaterem z innej galaktyki. A tak, przynajmniej od czasu do czasu ktoś mu przypomni, że jest tylko kotem z wielkimi ambicjami i jeszcze większym ego.

I nie zrozumcie mnie źle. Lubię ten serial. Ma swoje momenty. Ale Mao Mao... No cóż, czasem mam ochotę wyłączyć dźwięk, kiedy zaczyna swoje przemowy. Po prostu.

Badgerclops zresztą też ma swoje za uszami. Ten jego stoicki spokój, to ciągłe „Ok, Mao Mao”. Jakby wszystko mu było obojętne. Czasem zastanawiam się, czy on w ogóle cokolwiek czuje. Może to po prostu strategia przetrwania w towarzystwie Mao Mao? Kto wie.

Czy jestem jedyna?

Wiem, że pewnie zaraz ktoś mi zarzuci, że jestem zgorzkniała i w ogóle nie rozumiem przesłania serialu. Ale czy naprawdę jestem jedyna, która uważa, że Mao Mao potrzebuje terapii? Albo przynajmniej dobrej książki o pokorze?

Dobra, przyznaję. Może trochę przesadzam. Ale serio, ten jego perfekcjonizm, to ciągłe dążenie do bycia najlepszym... Dajcie spokój! Każdy ma jakieś wady. Nawet superbohaterowie. A Mao Mao... cóż, jego wadą jest to, że nie potrafi przyznać, że ma wady. I to właśnie sprawia, że czasem jest... no cóż, irytujący. Ale mimo wszystko, obejrzę kolejny odcinek.