Legenda O Poznańskich Koziołkach Tekst
Słyszeliście o Poznańskich Koziołkach? Pewnie, że słyszeliście! To taka legenda, że jak ktoś jej nie zna, to chyba spadł z księżyca (albo co najmniej nigdy nie jadł rogala świętomarcińskiego!). No dobra, żarty na bok, bo to poważna sprawa. To wizytówka Poznania! Coś jak wieża Eiffla dla Paryża, albo pizza dla Włoch… tylko z koziołkami!
O co tyle hałasu z tymi koziołkami?
No więc, wyobraźcie sobie. Dawno, dawno temu, kiedy Poznań był jeszcze bardziej "Poznań" niż teraz, spalił się cały kucharzowski majdan na uroczystości odsłonięcia zegara miejskiego! Dramat! Król (bo wtedy królowie rządzili, nie prezydenci) był wściekły jak osa. Kucharz, biedaczyna, żeby się ratować, wymyślił, że upiecze królowi pieczeń z dwóch pięknych, dorodnych koziołków. Co mogło pójść źle?
Ano wszystko! Koziołki, zamiast grzecznie czekać na swój kulinarny koniec, zwiały! I to nie byle gdzie, tylko na sam ratuszowy zegar! Zaczęły się tam barankować łebkami, robiąc niezły raban. Król, zamiast się wkurzać, zaczął się śmiać. Tak go rozbawiły te rozbrykane zwierzaki, że darował kucharzowi winę, a na pamiątkę kazał dorobić do zegara mechanizm z koziołkami, które o każdej dwunastej biją się łebkami. I tak to się zaczęło! No powiedzcie sami, czy to nie jest historia jak z bajki?
Baranki, Tryki, Walka o Sławę!
I co dwunasta, hejnał gra, a koziołki wyskakują i robią swoje "tryknięcie". To jest taki moment, że całe Stare Miasto zamiera. Wszyscy patrzą w górę z otwartymi buziami! Naprawdę, jakbyście tam byli, to zobaczycie setki telefonów nagrywających te kilka sekund. To trochę jakby czekać na finał mundialu, tylko że z koziołkami.
Niektórzy się zastanawiają, po co one to robią? Może to taka kozia rywalizacja? Może walczą o tytuł "Najlepszego Koziołka Poznania"? Albo po prostu lubią robić sobie kawały? Kto wie! Jedno jest pewne – dzięki nim Poznań jest jeszcze bardziej wyjątkowy. To takie małe, figlarne diabełki, które przypominają nam, żeby nie brać życia zbyt serio.
Koziołki wszędzie!
No i teraz koziołki są wszędzie! Na magnesach, na koszulkach, na breloczkach, na kubkach... Jakby ktoś chciał otworzyć sklep z koziołkowymi pamiątkami, to by się obłowił! Ale to dobrze! Bo to znaczy, że legenda żyje i ma się świetnie. A jak przyjedziecie do Poznania, to koniecznie musicie zobaczyć to na własne oczy! Bo legenda o Koziołkach Poznańskich to nie tylko historia, to kawałek duszy tego miasta.
A więc… Do Poznania marsz!
Pamiętajcie, jak będziecie w Poznaniu, ustawcie sobie alarm na 11:55! Znajdźcie dobre miejsce na Starym Rynku (najlepiej z widokiem na ratusz) i przygotujcie aparaty! Bo Poznańskie Koziołki to spektakl, którego nie można przegapić! I co najważniejsze – uśmiechnijcie się! Bo to przecież historia, która rozbawiła samego króla! A jeśli ktoś będzie marudzić, że to głupota, to powiedzcie mu, żeby sam spróbował barankować się łebkami o dwunastej! Zobaczymy, czy jemu też nie zrobi się wesoło!
I na koniec: nie zapomnijcie spróbować rogali świętomarcińskich! One też są częścią poznańskiej magii!
