Krajobrazy świata Sprawdzian Klasa 5

Pamiętacie, jak w piątej klasie, nagle, z niewiadomych przyczyn, cała nasza edukacyjna rzeczywistość skupiła się wokół krajobrazów świata? No właśnie! I ten sprawdzian… O matko!

Góry, morza, i ten tajemniczy step…

Wyobraźcie sobie: piąta klasa, energia rozpiera, myślicie tylko o grze w piłkę po lekcjach, a tu nagle – "Krajobrazy świata – sprawdzian!" Nagle dowiadujemy się, że istnieją jakieś dziwne formacje skalne, których nazw nie sposób zapamiętać (a co dopiero wymówić!), a morza mają różne głębokości i zasolenie. Kto by pomyślał?

Pamiętam, jak całą klasą próbowaliśmy rozszyfrować, co to właściwie jest ta "pampa". Czy to zwierzę? Roślina? Nowy rodzaj słodkiego napoju? Okazało się, że to po prostu... trawiasta równina w Ameryce Południowej. Pampa! Kto by pomyślał, że tak niepozorna rzecz może sprawić tyle kłopotów piątoklasiście?

Memy, których wtedy nie było

Dziś, pewnie, na pocieszenie mielibyśmy memy z podpisanymi zdjęciami. Coś w stylu: zdjęcie pustyni i podpis: "Ja próbujący zapamiętać wszystkie dopływy Amazonki na sprawdzian z krajobrazów świata". Albo zdjęcie Mount Everestu i podpis: "Mój mózg próbujący ogarnąć, czym się różni tundra od tajgi". Wtedy musieliśmy radzić sobie inaczej – śmiechem i zbiorowym jęczeniem podczas odpytywania.

Pamiętam, jak podczas sprawdzianu kolega, zapytany o cechy charakterystyczne krajobrazu wysokogórskiego, odpowiedział: „Dużo gór!”. Pani profesor, choć z miną surową, nie mogła powstrzymać uśmiechu. No bo, umówmy się, czego innego spodziewać się po krajobrazie wysokogórskim?

Lekcja życia ukryta w krajobrazach świata

Ale wiecie co? Teraz, z perspektywy czasu, ten sprawdzian z krajobrazów świata jawi mi się jako coś więcej niż tylko zapamiętywanie nazw i definicji. To była lekcja o tym, jak różnorodny jest nasz świat, jak bardzo skomplikowany i piękny. O tym, że gdzieś tam, daleko, istnieją miejsca, o których nawet nie śnimy, i które czekają, żeby je odkryć.

To była też lekcja o tym, że czasami, nawet najnudniejszy temat, może stać się fascynujący, jeśli spojrzymy na niego z odpowiedniej perspektywy. No i, oczywiście, lekcja o tym, że warto się uczyć – nawet jeśli wydaje nam się, że ta wiedza nigdy nam się nie przyda.

Może i nie pamiętam już, gdzie dokładnie leży Wyżyna Tybetańska, ale pamiętam za to, jak bardzo stresowaliśmy się tym sprawdzianem, jak razem się z niego śmialiśmy i jak bardzo chcieliśmy zdać. I to jest chyba najważniejsze.

A Ty, pamiętasz swój "krajobrazowy" koszmar z piątej klasy? Podziel się w komentarzach!