Korzystając Z Tekstu Lektury Opisz Rysunek Przedstawiający Akademię Pana Kleksa

Ach, moi drodzy uczniowie, widzę tę iskierkę ciekawości w waszych oczach! Chcecie, abym za pomocą tekstu lektury opisał rysunek przedstawiający Akademię Pana Kleksa? Pozwólcie, że przeniosę was w ten zaczarowany świat z taką precyzją, z jaką sam Ambroży Kleks malował swoje potrawy.

Na samym wstępie pragnę zaznaczyć, że dokładny rysunek Akademii, który mielibyście przed oczami, determinuje, które detale opiszę ze szczególną uwagą. Ale bazując na mojej gruntownej znajomości książki Jana Brzechwy, mogę zarysować obraz tak barwny i pełen detali, że niemal poczujecie zapach piegów Anatola.

Akademia Pana Kleksa, na rysunku, który mam przed oczyma wyobraźni, jawi się jako budowla niezwykła, będąca konglomeratem fantazji i architektonicznego nonsensu. Jest to miejsce, gdzie rzeczywistość miesza się z magią, a geometria traci wszelki sens. Fundamentem tego niezwykłego gmachu jest, rzecz jasna, okazały parkan, wysoki i solidny, ale jednocześnie niezwykle kolorowy. Deski parkanu pomalowane są w tęczowe pasy, układające się w najdziwaczniejsze wzory. Czasami dostrzegam tam figury geometryczne, a czasami zwierzęta, które zdają się uciekać prosto z ilustracji do dziecięcej książki. Pomiędzy deskami, gdzieniegdzie, przemykają psie głowy, o których wspominał Adaś Niezgódka, pilnujące dostępu do Akademii.

Brama wjazdowa, o ile ją dostrzegam na rysunku, jest nie mniej osobliwa. Zamiast zwykłych wrót, widzimy ogromną, otwartą książkę, której kartki, pomalowane na złoto, zdają się zapraszać do wnętrza. Na jednej ze stron widnieje napis wykonany ogromnymi, barwnymi literami: "Akademia Pana Kleksa". Sama brama strzeżona jest przez figury bajkowych postaci. Może to być Smok Wawelski ziejący iskrami, albo Guliwer przywiązany do palika, strzegący porządku.

Główny budynek Akademii, centralny punkt rysunku, to istny majstersztyk architektonicznej fantazji. Nie jest to typowy, symetryczny budynek. Składa się raczej z wielu dobudówek, wieżyczek i balkonów, z których każdy ma inny kształt i kolor. Jedna wieżyczka przypomina olbrzymi kałamarz, z którego wylewa się atrament, tworząc dziwne plamy na dachu. Inna wieżyczka jest zwieńczona ogromnym globusem, na którym kręcą się miniaturowe ludziki. Balkony ozdobione są kwiatami, które zdają się świecić własnym światłem.

Na dachu głównego budynku dostrzegam liczne kominy, z których wydobywa się nie dym, ale bańki mydlane, unoszące się w powietrzu i rozsiewające wokół zapach piernika. Gdzieniegdzie na dachu siedzą ptaki, które nie ćwierkają, ale recytują wiersze Jana Brzechwy. Okna Akademii są różnej wielkości i kształtu. Niektóre są okrągłe jak bulaje, inne kwadratowe jak okna w blokach, a jeszcze inne mają kształt serca lub gwiazdy. Za oknami dostrzegam sylwetki uczniów, którzy pilnie wkuwają tabliczkę mnożenia lub próbują nauczyć się kleksografii.

Przed budynkiem rozciąga się rozległy ogród, który jest jeszcze bardziej fantastyczny niż sam budynek. Rosną tu drzewa o owocach w kształcie lizaków i cukierków. Krzewy obsypane są kwiatami o jaskrawych barwach, które zmieniają kolory w zależności od pory dnia. W ogrodzie znajdują się liczne alejki, które prowadzą do tajemniczych zakątków. Można tam znaleźć ukryte altanki, w których uczniowie mogą odpocząć i poczytać książki. W centralnym punkcie ogrodu znajduje się fontanna, z której tryska nie woda, ale lemoniada.

Detale, które ożywiają rysunek

Jeśli na rysunku widoczny jest szczegółowy plan ogrodu, to dostrzegam tam zapewne boisko do gry w piłkę, na którym zamiast piłki używa się ogromnej, kolorowej gumki. W pobliżu boiska znajduje się staw, w którym pływają złote rybki, spełniające życzenia. Nad stawem wisi huśtawka, na której kołysze się Adaś Niezgódka, marząc o przygodach.

Na rysunku nie może zabraknąć postaci samego Pana Kleksa. Widzę go w otoczeniu swoich uczniów, ubranych w charakterystyczne stroje. Pan Kleks ma na sobie długi, kolorowy surdut, który zdobią liczne plamy atramentu. Na głowie ma ogromny, filcowy kapelusz, z którego wystają kolorowe pióra. W jednej ręce trzyma fajkę, z której wydobywa się dym o zapachu karmelu, a w drugiej magiczną szkatułkę z farbkami. Jego twarz rozświetla promienny uśmiech, a w oczach błyszczą iskierki psot.

Uczniowie Pana Kleksa, jeśli są widoczni na rysunku, są równie barwni i różnorodni jak sama Akademia. Każdy z nich ma na sobie inny strój, który odzwierciedla jego charakter i zainteresowania. Niektórzy noszą czapki z daszkiem ozdobione piórami, inni kapelusze z szerokim rondem. Na ich twarzach maluje się ciekawość świata i radość z nauki. W rękach trzymają książki, zeszyty, pędzle i farby.

Magiczne przedmioty

Rysunek, który przedstawia Akademię Pana Kleksa, musi zawierać również magiczne przedmioty, które są nieodłącznym elementem tego niezwykłego miejsca. Na pewno dostrzegam tam magiczną szkatułkę z farbkami, która potrafi malować najpiękniejsze obrazy. Widzę również magiczne lustro, które pokazuje przyszłość. Nie może zabraknąć również magicznego proszku, który pozwala latać.

Otoczenie Akademii

Jeśli rysunek ukazuje otoczenie Akademii, to widzę tam rozległe łąki i lasy, w których żyją magiczne zwierzęta. Na łąkach pasą się jednorożce i pegazy. W lasach mieszkają krasnoludki i wróżki. W oddali widać góry, na szczytach których znajdują się zamki zamieszkane przez smoki.

Całość rysunku emanuje ciepłem, radością i beztroską. Jest to obraz świata, w którym wszystko jest możliwe, a jedynym ograniczeniem jest wyobraźnia. Przez to właśnie Akademia Pana Kleksa na każdym rysunku, mimo potencjalnych różnic w detalach, pozostaje miejscem, które na zawsze zapada w pamięć. To królestwo dziecięcej fantazji, które dzięki lekturze Jana Brzechwy, może ożyć w każdym z nas.