Kim Jest Osoba Mówiąca W Wierszu Mazurek Dąbrowskiego

Kim jest osoba mówiąca w wierszu Mazurek Dąbrowskiego, naszym hymnie narodowym? To pytanie, choć wydaje się proste, prowadzi nas do głębszego zrozumienia historii, emocji i nadziei, które ukształtowały polską tożsamość. Analizując tekst Pieśni Legionów Polskich we Włoszech, bo tak brzmi pierwotny tytuł, możemy zrekonstruować portret osoby, która przemawia do nas z kart historii.

Pierwsze wrażenie, jakie odnosi czytelnik lub słuchacz, to poczucie wspólnoty. Osoba mówiąca nie mówi w imieniu własnym, ale w imieniu grupy – legionistów, Polaków, narodu. Używa formy "my" – "Marsz, marsz Dąbrowski, z ziemi włoskiej do Polski; Za Twoim przewodem złączym się z narodem." To "my" jest kluczowe. Sugeruje ono, że głos należy do kogoś, kto identyfikuje się z większą całością, kto dzieli z nią wspólne cele i marzenia. Nie jest to indywidualny manifest, lecz apel do zbiorowej świadomości.

Kto więc kryje się za tym "my"? Z pewnością legionista, żołnierz, który opuścił ojczyznę, by walczyć o jej wolność na obczyźnie. Jest to ktoś, kto wierzy w przywództwo generała Dąbrowskiego, w jego zdolność poprowadzenia legionów do zwycięstwa. Zwracając się do Dąbrowskiego, osoba mówiąca wyraża zaufanie i nadzieję, pokładane w dowódcy. Uznaje go za symbol odzyskania niepodległości. "Marsz, marsz Dąbrowski" to nie tylko rozkaz, ale i wezwanie do działania, okrzyk bojowy, który ma pobudzić do walki i zjednoczyć szeregi.

Kolejnym ważnym elementem jest kontekst historyczny. Mazurek Dąbrowskiego powstał w 1797 roku, w okresie rozbiorów, kiedy Polska zniknęła z mapy Europy. Osoba mówiąca to ktoś, kto pamięta dawne czasy, czasy świetności i wolności. "Jeszcze Polska nie umarła, Kiedy my żyjemy." Te słowa to wyraz niezłomnej wiary w odrodzenie narodu, wbrew wszelkim przeciwnościom losu. "Nie umarła" – to przekonanie, że duch narodu wciąż żyje, że pamięć o przeszłości jest silna i że marzenie o wolnej Polsce jest wciąż żywe. Żyją legiony, żyją Polacy, więc i Polska nie może umrzeć.

Osoba mówiąca w Mazurku Dąbrowskiego to także ktoś, kto pamięta o utraconych dobrach i honorze. "Co nam obca przemoc wzięła, Szablą odbierzemy." Te słowa to zapowiedź walki, deklaracja, że Polacy nie pogodzą się z utratą niepodległości, że są gotowi chwycić za broń i odzyskać to, co im zabrano. Szabla, symbol rycerskości i walki, staje się narzędziem odzyskania wolności. To nie tylko obietnica, ale i zobowiązanie – legionista jest gotów poświęcić swoje życie, by przywrócić Polsce jej dawną chwałę.

Emocje i Nadzieje

Osoba mówiąca jest pełna nadziei. Wierzy w zwycięstwo, w odzyskanie wolności, w powrót do ojczyzny. Ta nadzieja jest zarazem motorem do działania, siłą, która napędza legionistów do walki. "Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę, Będziem Polakami." Te słowa wyrażają marzenie o powrocie do kraju, o przekroczeniu granic, które dzielą Polskę. Wisła i Warta, dwie najważniejsze rzeki Polski, stają się symbolami ojczyzny, do której tęsknią legioniści. "Będziem Polakami" – to nie tylko deklaracja tożsamości, ale i obietnica, że po powrocie do kraju legioniści będą pracować na rzecz jego odbudowy i rozwoju.

Ale obok nadziei pojawiają się też emocje związane z tęsknotą i żalem. Osoba mówiąca pamięta o tych, którzy zostali w kraju, o rodzinach, przyjaciołach, o wszystkim, co utracono. "Już tam ojciec do swej Basi Mówi zapłakany – Słuchaj jeno, pono nasi Biją w tarabany." Ten fragment wprowadza do wiersza element osobisty, emocjonalny. Ukazuje cierpienie tych, którzy pozostali w kraju, ich radość na wieść o sukcesach legionistów. Ojciec, symbol rodziny i tradycji, płacze ze wzruszenia słysząc dźwięk tarabanów, symbolizujących nadejście wolności. To przypomnienie, że walka o wolność to nie tylko sprawa polityczna, ale i ludzka, emocjonalna.

Symbolika i Uniwersalność

Mazurek Dąbrowskiego, pomimo swojego historycznego kontekstu, zawiera elementy uniwersalne. Osoba mówiąca to ktoś, kto pragnie wolności, sprawiedliwości, godności. To ktoś, kto wierzy w siłę wspólnoty, w możliwość zmiany świata na lepsze. Dlatego też Mazurek Dąbrowskiego jest nie tylko hymnem Polski, ale i pieśnią, która przemawia do ludzi na całym świecie, którzy walczą o swoje prawa i wolność.

Symbolika w wierszu jest niezwykle bogata. Oprócz wspomnianych już Wisły, Warty i szabli, ważną rolę odgrywają także postacie historyczne, takie jak Dąbrowski i Bonaparte. Dąbrowski, symbol polskiego patriotyzmu i niezłomności, Bonaparte, symbol nadziei na pomoc z zewnątrz. Ich obecność w wierszu podkreśla wagę sojuszy i współpracy w walce o wolność. Jednak kluczowa pozostaje wiara we własne siły i determinacja narodu.

Podsumowując, osoba mówiąca w Mazurku Dąbrowskiego to nie jedna konkretna osoba, ale reprezentacja zbiorowej świadomości legionistów i Polaków. To głos nadziei, wiary i determinacji, głos kogoś, kto pamięta o przeszłości, wierzy w przyszłość i jest gotów walczyć o wolność. To głos, który przemawia do nas z kart historii i przypomina o wartościach, które są najważniejsze dla każdego narodu. To żołnierz, patriota, ktoś, kto tęskni za ojczyzną i wierzy w jej odrodzenie. To w końcu każdy Polak, który identyfikuje się z ideą wolnej i niepodległej Polski.