Kiedy świat Został Zawierzony Miłosierdziu Bożemu I Przez Kogo

Świat został uroczyście zawierzony Bożemu Miłosierdziu w kilku etapach i przez różnych papieży. Proces ten, choć formalnie ukoronowany aktami zawierzenia dokonanymi przez Jana Pawła II, ma swoje korzenie w objawieniach św. Faustyny Kowalskiej i w samej istocie orędzia o Bożym Miłosierdziu. Spróbujmy prześledzić te kluczowe momenty i osoby, które miały wpływ na ten akt zawierzenia.

Początki idei zawierzenia świata Miłosierdziu Bożemu nierozerwalnie wiążą się ze św. Faustyną Kowalską, polską zakonnicą, której Jezus Chrystus objawił się w latach 30. XX wieku. W swoich "Dzienniczku" Faustyna opisała wizje, w których Jezus prosił o ustanowienie Święta Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy oraz o szerzenie kultu Bożego Miłosierdzia na całym świecie. Jezus przekazał Faustynie modlitwy, takie jak Koronka do Miłosierdzia Bożego, oraz prosił o obraz Jezusa Miłosiernego z podpisem "Jezu, ufam Tobie".

Choć Faustyna sama nie dokonała formalnego aktu zawierzenia świata, to jej "Dzienniczek" i orędzie Miłosierdzia Bożego stały się fundamentem dla późniejszych działań Kościoła. To poprzez jej świadectwo i duchowe doświadczenie, świat zaczął stopniowo poznawać głębię Bożego Miłosierdzia i potrzebę oddania się Mu. Faustyna podkreślała, że Miłosierdzie Boże jest jedyną nadzieją dla świata pogrążonego w grzechu i cierpieniu.

Zanim doszło do kulminacyjnego momentu, jakim były akty zawierzenia dokonane przez Jana Pawła II, wiele osób i instytucji, zainspirowanych orędziem św. Faustyny, podejmowało inicjatywy mające na celu propagowanie kultu Bożego Miłosierdzia. Księża, zakonnicy i świeccy organizowali modlitwy, nabożeństwa i pielgrzymki, szerząc ideę zawierzenia Bogu swoich osobistych spraw, rodzin, społeczności i w końcu całego świata.

Ważnym krokiem w kierunku formalnego aktu zawierzenia było uznanie przez Kościół objawień św. Faustyny. Po długotrwałych badaniach teologicznych i dogmatycznych, Kościół potwierdził autentyczność objawień, co otworzyło drogę do oficjalnego uznania Święta Miłosierdzia Bożego i propagowania kultu Miłosierdzia Bożego na całym świecie. To uznanie było kluczowe, ponieważ dało zielone światło do tego, aby papieże i biskupi mogli oficjalnie zawierzyć świat Bożemu Miłosierdziu.

Kulminacyjnym momentem w historii zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu były lata pontyfikatu Jana Pawła II. Papież Polak, głęboko przekonany o znaczeniu orędzia św. Faustyny, uczynił z Miłosierdzia Bożego jeden z centralnych tematów swojego nauczania.

Jan Paweł II, od samego początku swojego pontyfikatu, dawał świadectwo o swoim głębokim przekonaniu o znaczeniu Miłosierdzia Bożego. Odwiedzając sanktuaria związane z kultem Miłosierdzia Bożego, beatyfikując i kanonizując św. Faustynę, a także pisząc encykliki poświęcone temu tematowi, papież dawał wyraźny sygnał, że Miłosierdzie Boże jest kluczem do zrozumienia tajemnicy Boga i człowieka.

Pierwszy akt zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu Jan Paweł II dokonał 7 czerwca 1979 roku w Oświęcimiu, podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski. W homilii wygłoszonej na terenie byłego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, papież modlił się słowami: „Odkupicielu człowieka! …prosimy Cię z ufnością: obdarz świat całym bogactwem Twego Miłosierdzia!…”.

To był akt osobistego zawierzenia, wyraz głębokiej wiary i nadziei, że Miłosierdzie Boże może uzdrowić rany świata i doprowadzić do pokoju i pojednania. Oświęcim, miejsce symbolizujące bezmiar ludzkiego okrucieństwa i cierpienia, stało się jednocześnie miejscem, w którym zabrzmiało przesłanie o Bożym Miłosierdziu jako jedynej odpowiedzi na zło.

Kolejny, bardziej uroczysty akt zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu, Jan Paweł II dokonał 17 sierpnia 2002 roku w Krakowie-Łagiewnikach, podczas swojej ostatniej pielgrzymki do Polski. W nowo wybudowanym Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, papież zawierzył Bogu cały świat, wołając: „Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie, i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka…”.

Ten akt zawierzenia był odpowiedzią na prośbę Jezusa przekazaną św. Faustynie, aby świat uciekał się do Miłosierdzia Bożego jako ostatniej deski ratunku. Jan Paweł II, świadomy zagrożeń i wyzwań, przed którymi stoi ludzkość, oddał losy świata w ręce Miłosiernego Boga, prosząc o pokój, sprawiedliwość i miłość dla wszystkich ludzi.

Warto podkreślić, że Jan Paweł II nie tylko dokonał aktów zawierzenia, ale również swoim nauczaniem i przykładem życia propagował kult Bożego Miłosierdzia na całym świecie. Poprzez swoje encykliki, homilie, pielgrzymki i spotkania z wiernymi, papież nieustannie przypominał o tym, że Miłosierdzie Boże jest najważniejszym przesłaniem dla świata i że każdy człowiek może doświadczyć miłości i przebaczenia Boga.

Po śmierci Jana Pawła II, jego następcy kontynuowali dzieło propagowania kultu Bożego Miłosierdzia i podtrzymywania idei zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu. Papież Benedykt XVI, a następnie papież Franciszek, wielokrotnie odwoływali się do orędzia św. Faustyny i do nauczania Jana Pawła II, podkreślając, że Miłosierdzie Boże jest odpowiedzią na współczesne problemy i wyzwania.

Papież Franciszek, kontynuując linię swoich poprzedników, również podkreśla wagę Bożego Miłosierdzia w życiu każdego człowieka i w relacjach między ludźmi. Rok Jubileuszowy Miłosierdzia, ogłoszony przez papieża Franciszka w 2015 roku, był szczególnym czasem łaski i refleksji nad tajemnicą Bożego Miłosierdzia. Papież zachęcał wiernych do otwierania serc na Miłosierdzie Boże i do okazywania miłosierdzia bliźnim.

Akt zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu, dokonany przez Jana Pawła II, pozostaje nadal aktualny i ważny. W świecie pełnym konfliktów, nierówności i cierpienia, przesłanie o Bożym Miłosierdziu jest jedyną nadzieją dla ludzkości. Zawierzając się Bożemu Miłosierdziu, możemy doświadczyć uzdrowienia, przebaczenia i pokoju. Każdy z nas, na miarę swoich możliwości, może przyczynić się do szerzenia kultu Bożego Miłosierdzia i do budowania świata opartego na miłości i sprawiedliwości. Orędzie Miłosierdzia Bożego, przekazane przez św. Faustynę i propagowane przez Jana Pawła II, jest zaproszeniem do każdego człowieka, aby otworzył swoje serce na Boga i zaufał Jego Miłosierdziu.

Różne akty zawierzenia, dokonane przez Jana Pawła II, stanowiły odpowiedź na konkretne sytuacje historyczne i potrzeby świata. Zawierzenie dokonane w Oświęcimiu, w miejscu naznaczonym cierpieniem, było wołaniem o pokój i pojednanie. Zawierzenie dokonane w Łagiewnikach, w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, było oddaniem losów świata w ręce Boga, który jest Miłością i Miłosierdziem.

Wszystkie te akty zawierzenia, choć dokonywane w różnych miejscach i okolicznościach, miały jeden wspólny cel: oddanie świata pod opiekę Boga, który jest Miłością i Miłosierdziem. Jan Paweł II wierzył, że tylko Miłosierdzie Boże może uzdrowić rany świata i doprowadzić do pokoju i szczęścia.