Język Niemiecki Podstawowe Zwroty I Wyrażenia

Dobra, przyznaję się. Mam pewien problem. To znaczy, nie problem, tylko… *unpopular opinion*. Może nawet mikro-traumę. Dotyczy to jednego, konkretnego języka. Tak, zgadliście. Chodzi o Język Niemiecki. A konkretnie – o te wszystkie podstawowe zwroty i wyrażenia, które każdy, kto próbował się go uczyć, zna na pamięć. I których prawdopodobnie użyje... nigdy.

Nie zrozumcie mnie źle. Szanuję język Goethego (chociaż bardziej lubię jego wiersze w tłumaczeniu). Podziwiam precyzję i złożoność niemieckiej gramatyki (chociaż wolałbym żeby była nieco mniej… *złożona*). Ale niektóre zwroty to po prostu… kuriozum.

"Wie geht es Ihnen?" vs. Rzeczywistość

Zacznijmy od klasyka: "Wie geht es Ihnen?" (Jak się Pan/Pani ma?). Brzmi elegancko, prawda? Wręcz arystokratycznie. Tylko powiedzcie mi szczerze – ile razy w prawdziwym życiu, poza podręcznikiem do niemieckiego, użyliście tego zwrotu? Ja? Ani razu. No dobra, może raz, do mojej babci, żeby się popisać. Ale ona i tak odpowiedziała po polsku.

Serio, kto pyta kogoś "Wie geht es Ihnen?", poza profesorem języka niemieckiego? W normalnej rozmowie po prostu się mówi: "Hi!", "Hallo!", a potem, ewentualnie: "Jak leci?". I tyle. Zero dramatyzmu, zero nadęcia. Ale w podręcznikach wciąż widzę to nieszczęsne "Wie geht es Ihnen?". Może powinni to zastąpić czymś bardziej realistycznym, np. "Hast du Kaffee?" (Masz kawę?). To przynajmniej użyteczne.

"Ich heiße..." i moje kryzysy tożsamości

Kolejny hit: "Ich heiße..." (Nazywam się...). Niby nic strasznego, prawda? Ale za każdym razem, gdy muszę to powiedzieć, czuję się jak na przesłuchaniu. Albo jakbym przedstawiał się jakiejś tajnej organizacji. "Ich heiße [moje imię]. Moje hasło to [jakieś trudne niemieckie słowo]". Trochę to dziwne, nie uważacie?

Poza tym, czy naprawdę musimy zaczynać rozmowę od oficjalnego przedstawienia się? W większości przypadków ludzie po prostu mówią: "Hej, jestem [imię]". Albo w ogóle nie mówią, tylko od razu przechodzą do konkretów. No dobra, może w pracy to jest trochę inaczej. Ale w podręcznikach do niemieckiego nawet na imprezie sylwestrowej przedstawiają się jak na rozmowie kwalifikacyjnej!

A co z "Entschuldigung!"? Oczywiście, przepraszać trzeba. Ale ta forma wydaje mi się taka… *zbyt* przepraszająca. Brzmi to prawie tak, jakbym komuś złamał nogę, a nie tylko lekko potrącił w autobusie. Może w Niemczech faktycznie ludzie tak reagują. Ale w Polsce wystarczy po prostu mruknąć "przepraszam" i po sprawie.

"Bitte" – bo uprzejmość ponad wszystko (chyba)

Na koniec zostawiłem "Bitte". O Boże, "Bitte"! To słowo ma chyba sto różnych znaczeń. Może znaczyć "proszę", "bardzo proszę", "słucham?", "nie rozumiem", a czasem nawet… nic. I to właśnie ta wieloznaczność doprowadza mnie do szaleństwa! Nigdy nie wiem, jak mam na to zareagować.

Czy mam podziękować? Czy mam powtórzyć, co powiedziałem? Czy mam się zamknąć i czekać na dalsze instrukcje? "Bitte" to czarna magia języka niemieckiego! Może ktoś mi to wreszcie wyjaśni raz a dobrze? Chociaż wątpię. Pewnie usłyszę tylko: "Bitte, to zależy od kontekstu!".

No dobra, koniec narzekania. Może trochę przesadzam. Ale serio, niektóre z tych podstawowych zwrotów to taka trochę fikcja językowa. I mimo wszystko, uczę się dalej. Może kiedyś jednak wpadnę na ten arystokratyczny bal i będę mógł z pełnym przekonaniem spytać: "Wie geht es Ihnen?". Ale wcześniej poproszę o Kaffee. Zrozumiale i bez niepotrzebnego Bitte.