Jeśli Mnie Oswoisz Będziemy Potrzebni Jeden Drugiemu

Okej, rozumiem. Wyjaśnijmy to w prosty sposób.

Jeśli kogoś oswoisz, to znaczy, że nawiążesz z nim specjalną więź. Nie chodzi tylko o to, że się znacie. Chodzi o to, że zaczynacie być od siebie zależni emocjonalnie i w pewien sposób potrzebujecie się nawzajem. To tak, jakbyście się zaprzyjaźnili, ale na głębszym poziomie.

Wyobraź sobie, że masz dzikiego kota. Na początku kot boi się ciebie, ucieka. Jest niezależny i samowystarczalny. Ale jeśli poświęcisz czas, żeby go karmić, głaskać, spędzać z nim czas, kot zacznie ci ufać. Zacznie przychodzić do ciebie, żeby się poprzytulać. Zacznie na ciebie czekać. Wtedy właśnie go oswoisz. On będzie potrzebował twojej obecności, twojej opieki, twojej miłości. A ty będziesz potrzebował jego. Będziesz czekać na jego wizyty, cieszyć się jego towarzystwem, martwić się, jeśli go nie będzie.

To właśnie znaczy "będziemy potrzebni jeden drugiemu". Kiedy oswoisz kogoś (człowieka czy zwierzę), stworzysz więź opartą na wzajemnej zależności emocjonalnej.

Na czym to polega?

Oswojenie to proces budowania relacji. To nie dzieje się od razu. Wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania. Trzeba drugiej osobie (lub zwierzęciu) pokazać, że jesteś godny zaufania, że jesteś przewidywalny, że jesteś tam dla niej.

Co to znaczy być "potrzebnym"? Potrzebnym w tym kontekście nie oznacza, że ktoś nie może bez ciebie przeżyć. Oznacza to, że twoja obecność w życiu tej osoby jest ważna. Dajesz jej poczucie bezpieczeństwa, radość, wsparcie. Ona daje to samo tobie.

Oswojenie to coś więcej niż tylko przyjaźń. Przyjaźń może być powierzchowna. Możesz mieć wielu znajomych, z którymi dobrze się bawisz, ale niekoniecznie czujesz się z nimi głęboko związany. Oswojenie to relacja głęboka, oparta na zaufaniu, szacunku i wzajemnej zależności emocjonalnej.

Kiedy oswoisz kogoś, bierzesz na siebie pewną odpowiedzialność. Jesteś odpowiedzialny za to, żeby nie zawieść zaufania tej osoby. Jesteś odpowiedzialny za to, żeby być dla niej, kiedy cię potrzebuje. Jesteś odpowiedzialny za to, żeby dbać o waszą relację.

Wyobraź sobie dziecko, które ma ulubionego pluszowego misia. Miś jest dla dziecka bardzo ważny. Dziecko zabiera misia ze sobą wszędzie, przytula go, rozmawia z nim. Miś daje dziecku poczucie bezpieczeństwa i komfortu. Dziecko oswoiło misia. Miś stał się dla niego potrzebny, a dziecko dla misia (w sensie emocjonalnym, oczywiście). Dziecko troszczy się o misia, dba o niego, nie chce go zgubić.

To samo dotyczy relacji międzyludzkich. Kiedy oswoisz przyjaciela, partnera, rodzica, dziecko, stajesz się za niego odpowiedzialny w pewnym sensie. Odpowiedzialny za jego szczęście, za jego samopoczucie, za waszą wspólną relację.

Nie chodzi o to, żeby kontrolować drugą osobę, ale o to, żeby być dla niej wsparciem, o to, żeby ją kochać i akceptować taką, jaka jest. O to, żeby być gotowym pomóc, kiedy potrzebuje pomocy. O to, żeby cieszyć się jej obecnością i dawać jej radość.

Oswojenie to piękna, ale też wymagająca rzecz. Wymaga wysiłku, czasu i zaangażowania. Ale warto, bo relacja oparta na wzajemnym zaufaniu i zależności emocjonalnej daje ogromną satysfakcję i poczucie spełnienia.

Pamiętaj, że oswojenie to proces dwustronny. Ty musisz chcieć oswoić drugą osobę, ale ona też musi chcieć być przez ciebie oswojona. Nie można kogoś zmusić do oswojenia. To musi być dobrowolna decyzja obu stron.

Jeśli jedna strona nie jest gotowa na oswojenie, to relacja nie będzie tak głęboka i satysfakcjonująca. Będzie brakowało w niej elementu wzajemnej zależności emocjonalnej.

Więc jeśli chcesz kogoś oswoić, bądź cierpliwy, wyrozumiały i gotowy na poświęcenia. Daj drugiej osobie czas, żeby ci zaufała. Pokaż jej, że jesteś godny jej zaufania. A wtedy oboje będziecie potrzebni jeden drugiemu.

Jeśli oswoisz psa, będziesz odpowiedzialny za jego spacery, karmienie i zabawę. Pies z kolei będzie cię witał z radością, dawał ci bezwarunkową miłość i poczucie bezpieczeństwa. Będziecie potrzebni jeden drugiemu. Ty jemu do życia, a on tobie do szczęścia.

Jeśli oswoisz swojego partnera życiowego, będziesz odpowiedzialny za to, żeby go kochać, szanować i wspierać. Partner z kolei będzie cię kochał, szanował i wspierał. Będziecie potrzebni jeden drugiemu. Ty jemu do bycia lepszym człowiekiem, a on tobie do poczucia spełnienia.

Jeśli oswoisz swoje dziecko, będziesz odpowiedzialny za to, żeby je wychować, edukować i kochać. Dziecko z kolei będzie cię kochało bezwarunkowo, ufało ci i potrzebowało twojej obecności. Będziecie potrzebni jeden drugiemu. Ty jemu do rozwoju, a ono tobie do poczucia rodzicielskiego szczęścia.

Pamiętaj, że oswojenie to nie jest jednorazowy akt. To ciągły proces. Trzeba dbać o relację, pielęgnować ją i rozwijać. Trzeba okazywać drugiej osobie swoje uczucia, spędzać z nią czas i wspólnie przeżywać różne doświadczenia.

Tylko wtedy relacja będzie trwała i satysfakcjonująca dla obu stron. Tylko wtedy naprawdę będziecie potrzebni jeden drugiemu. Nie tylko w sensie praktycznym, ale przede wszystkim w sensie emocjonalnym.

Oswojenie to tworzenie więzi, która daje poczucie przynależności, bezpieczeństwa i miłości. To budowanie relacji, w której dwie osoby stają się dla siebie nawzajem ważne i potrzebne. To inwestycja w szczęście swoje i drugiej osoby.