Jakie Relacje Z Innymi Ludźmi Miał Wcześniej Ebenezer Scrooge

Ebenezer Scrooge, zanim go odwiedziły duchy w "Opowieści wigilijnej", nie był zbyt lubiany. Mówiąc prosto, jego relacje z innymi ludźmi były... słabe. Bardzo słabe. Spróbujmy to rozłożyć na czynniki pierwsze.

Na początku warto zaznaczyć, że Scrooge był samotnikiem. Unikał towarzystwa. Nie spędzał czasu z rodziną, przyjaciółmi (których de facto nie miał) ani nawet z pracownikami, poza absolutną koniecznością. Żył we własnym, zimnym świecie, a jego jedyną miłością były pieniądze.

Jak Scrooge Traktował Pracowników i Rodzinę?

Weźmy na przykład Boba Cratchita, jego pracownika. Bob miał rodzinę, w tym chorego synka, Tiny Tima. Scrooge płacił mu marne grosze, ledwo wystarczające na przeżycie. Nie okazywał mu żadnej empatii, nie wspierał go w trudnych chwilach. Traktował go jak maszynę do zarabiania pieniędzy, a nie jak człowieka. Bob, mimo wszystko, zachowywał wobec niego szacunek, ale zapewne w głębi duszy czuł do niego urazę. Trudno się dziwić.

A co z rodziną? Scrooge miał siostrzeńca, Freda. Fred był wesoły, optymistyczny i każdego roku zapraszał Scrooge'a na świąteczny obiad. Scrooge zawsze odmawiał, twierdząc, że Boże Narodzenie to "bzdura" i strata czasu. Nie rozumiał radości Freda, nie potrafił docenić jego gestu. Widział w nim tylko naiwnego idealistę. Traktował go z pogardą i brakiem szacunku, mimo że Fred próbował nawiązać z nim kontakt.

Scrooge nie miał żony ani dzieci. Kiedyś był zaręczony z piękną i dobrą dziewczyną o imieniu Belle. Jednak z biegiem lat, jego miłość do pieniędzy przeważyła nad uczuciem do niej. Belle zrozumiała, że Scrooge nigdy nie będzie w stanie jej pokochać tak, jak kocha gromadzenie bogactw. Zrozumiała, że pieniądze stały się jego bożkiem. Rozstali się, a Scrooge od tamtej pory zamknął się w sobie i odrzucił wszelkie szanse na bliskie relacje. To odrzucenie Belle było jednym z kluczowych momentów, które ukształtowały jego charakter.

Społeczeństwo również nie było dla niego ważne. Kiedy dwóch dżentelmenów przyszło do niego z prośbą o wsparcie finansowe dla ubogich, Scrooge odprawił ich z kwitkiem. Nie interesował się losem innych, uważał, że jeśli ktoś jest biedny, to sam jest sobie winien. Jego dewizą było "jeśli ktoś umrze, to zmniejszy populację". Brak empatii i współczucia był u niego przerażający.

Scrooge żył samotnie, w wielkim, zimnym domu. Jego jedynym towarzyszem był duch jego wspólnika, Jakuba Marleya, który również był chciwy i samolubny za życia. Marley, jako duch, pokutował za swoje grzechy i próbował ostrzec Scrooge'a przed podobnym losem. Niestety, Scrooge początkowo nie wierzył w duchy i ignorował ostrzeżenia Marleya.

Podsumowując, przed wizytą duchów, Ebenezer Scrooge był człowiekiem odizolowanym od społeczeństwa, skupionym wyłącznie na sobie i swoich pieniądzach. Jego relacje z innymi ludźmi były chłodne, oparte na wykorzystywaniu lub ignorowaniu. Brakowało mu empatii, współczucia i radości. Był samotnym starcem, zamkniętym w swojej skorupie chciwości. Jego życie było przykładem tego, jak można zmarnować swój czas na Ziemi, poświęcając relacje z innymi na rzecz materialnego bogactwa. Jego postawa była ostrzeżeniem przed zgubnymi skutkami chciwości i egoizmu.

Relacje Scrooge'a z ludźmi można porównać do lodu - zimne, kruche i bez życia. Brakowało w nich ciepła, szczerości i prawdziwej więzi. Był samotnym wilkiem, który odrzucił wszystko, co ludzkie i wartościowe. Jego życie było smutną przestrogą przed tym, jak bardzo można się zatracić w pogoni za pieniądzem.

Wszystko to zmieniło się, oczywiście, po wizycie duchów, ale to już zupełnie inna historia. Historia o szansie na odkupienie i naprawienie swoich błędów. Historia o tym, że nigdy nie jest za późno, żeby stać się lepszym człowiekiem. Jednak zanim to nastąpiło, Scrooge był uosobieniem samotności, chciwości i braku empatii. Jego relacje z innymi ludźmi były znikome, o ile w ogóle istniały. Był po prostu samotnym, nieszczęśliwym starcem, który sam sobie zgotował taki los.