Integracyjne Przedszkole Samorządowe Nr 27

Przyznaję się bez bicia. Mam zdanie o Integracyjnym Przedszkolu Samorządowym Nr 27. I co gorsza, to zdanie może być… niepopularne. Serio. Bo kto w ogóle ma jakieś wyrobione poglądy na temat konkretnego przedszkola? Ja mam. I się tym podzielę. Trzymajcie się kubków z kawą.

Numer 27: Sekretny świat małych ludzi

Pamiętacie, jak to jest wierzyć w magię? W przedszkolu ta magia się dzieje. I słuchajcie, numer 27 to chyba jakiś portal. Serio, wchodzą tam maluchy, a wychodzą… mini-dorośli. Ogarniają więcej, niż niejeden "dorosły" dorosły. Umieją się dzielić. No dobra, może nie zawsze, ale próbują! A próby się liczą, prawda?

Moją niepopularną opinią jest fakt, że… lekcje życia powinny być obowiązkowe dla wszystkich. Od noworodka po emeryta. A gdzie się takich lekcji najlepiej nauczyć? No właśnie. W przedszkolu. W Integracyjnym Przedszkolu Samorządowym Nr 27, na przykład.

Zabawki i dramaty, czyli codzienność w pigułce

Słyszałem plotki, że tam toczą się prawdziwe dramaty. O jedną lalkę. O czerwoną kredkę. O to, kto będzie pierwszy na zjeżdżalni. Brzmi znajomo? Bo to jak życie w miniaturze. Tylko z większą dawką brokatu i mniejszą ilością podatków. I powiem wam, bez wstydu, zazdroszczę im tej intensywności przeżyć. Kiedy ostatnio kłóciłeś się z pasją o coś tak ważnego jak kolejka do huśtawki?

A propos zabawek... Mam teorię, że te przedszkolne zabawki widziały więcej, niż nam się wydaje. Słyszały więcej zwierzeń, niż psychoterapeuta. Były świadkami bardziej emocjonujących scen, niż niejeden serial. I co więcej, one to wszystko przeżyły i dalej się uśmiechają (no dobra, niektóre mają odgryzione nosy, ale to tylko dodaje im charakteru).

Integracja? Więcej niż słowo

No i teraz sedno sprawy: integracja. Wszyscy mówią, że to ważne. Ale tam, w Przedszkolu Nr 27, to nie jest tylko slogan. To się po prostu dzieje. Dzieciaki nie patrzą na różnice. Patrzą na to, czy fajnie się razem buduje z klocków. Czy można się powygłupiać. Czy ktoś ma ochotę na herbatkę z piasku. I to jest piękne. A moja niepopularna opinia? Że dorośli powinni się od nich uczyć. Oj, powinni.

Może i brzmię idealistycznie, ale co mi tam. Świat potrzebuje więcej idealizmu. I więcej herbatki z piasku.

Podsumowując: Może i Integracyjne Przedszkole Samorządowe Nr 27 to tylko jedno z wielu przedszkoli. Ale dla mnie to jakiś mikrokosmos, w którym magia się dzieje na serio. I wiecie co? Podejrzewam, że każdy z nas, ukradkiem, chciałby tam wrócić. Choćby na jeden dzień. Żeby znowu kłócić się o lalkę. Żeby znowu wierzyć w jednorożce. Żeby znowu… być dzieckiem.

A teraz pozwólcie, że wrócę do swojego bardzo dorosłego życia i spróbuję sobie przypomnieć, jak buduje się zamki z piasku.