Ile Stron Ma Stary Człowiek I Morze

Okay, słuchajcie. Mam coś na sumieniu. Coś, co może wywołać burzę. Coś, o czym boję się mówić głośno, ale czas w końcu się przyznać. Chodzi o... "Stary Człowiek i Morze".

Czy tylko ja...?

Czy tylko ja uważam, że ta książka jest... nudnawa? No dobra, dobra, wiem! Hemingway! Nobel! Klasyka! Ale serio, ileż można czytać o tym, jak Santiago męczy się z tym cholernym marlinem? Przecież to trwa wieki!

Rozumiem, symbolika. Walka z losem. Wytrwałość. Blah, blah, blah. Wszystko fajnie, ale czy musimy spędzać 120 stron, obserwując, jak facet ciągnie za sobą rybę? Czy nie można było tego skrócić? Może dodać jakiś zwrot akcji? Może piraci? Może atak kosmitów? No, cokolwiek!

Marlin – symbol, czy po prostu ryba?

No dobra, przyznaję, ten marlin robi wrażenie. Wielki, piękny, silny. Ale z drugiej strony, to po prostu ryba! I ten biedny Santiago cały czas o niej myśli. Pływa, marzy, walczy. Jakby nie miał nic innego do roboty. Sorry, stary, ale ile można?

Może to ja jestem dziwna. Może mam za krótką uwagę. Może wolę szybką akcję i wybuchy zamiast powolnego, kontemplacyjnego czytania o zmaganiach starego rybaka. Ale naprawdę, "Stary Człowiek i Morze" to dla mnie trochę jak oglądanie farby, która schnie. Z szacunkiem dla farby, oczywiście.

Pamiętam, jak w szkole kazali nam to czytać. Pamiętam te wszystkie analizy i interpretacje. I szczerze? Większość zrozumiałam po przeczytaniu streszczenia w Internecie. Sorry, Hemingway, ale tak było!

Rekiny! To oni byli ciekawi!

Okay, ten moment z rekinami był spoko. Faktycznie trzymał w napięciu. Te bestie atakujące zdobycz Santiago... to było coś! Dlaczego nie było więcej rekinów? Więcej akcji? Więcej krwi? Wtedy może bym się bardziej wciągnęła.

A tak, mamy starego faceta, rybę i dużo monologów wewnętrznych. No i sępy krążące nad głową... serio? Ileż można wałkować ten temat?

Wiem, że pewnie zaraz zostanę zlinczowana przez miłośników literatury. Ale wiecie co? Musiałam to z siebie wyrzucić. Potrzebowałam to powiedzieć. Może ktoś się ze mną zgodzi? Może nie jestem sama w tej "niepopularnej" opinii?

"Ale człowiek nie jest stworzony do klęski," powiedział. "Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać."

No i fajnie, tylko czy musiałem czytać o tym przez tyle stron? Może wystarczyłoby krócej? No dobra, dobra... kończę już. Ale musiałam!

Dajcie znać w komentarzach, czy czujecie to samo! Czy też uważacie, że "Stary Człowiek i Morze" to trochę przereklamowana klasyka? A może to ja nie dorosłam do Hemingwaya?