Idzie Wiosna Polną Drogą Tekst Piosenki
No dobra, przyznajcie się! Kto z was naprawdę lubi śpiewać "Idzie wiosna polną drogą" na głos w autobusie? No właśnie, myślałem sobie. To niby taka klasyka, piosenka obowiązkowa na akademiach szkolnych, ale czy naprawdę sprawia nam radość?
Kiedy wiośnie się spieszy, ale nam niekoniecznie
Zacznijmy od początku. Ta wiosna! Niby taka wyczekiwana, a jak przyjdzie, to zazwyczaj pada deszcz i jest błoto. A my, zamiast radośnie podskakiwać, mokniemy w przemoczonych butach. Ale wracając do piosenki... "Idzie wiosna polną drogą". OK. Ale dlaczego akurat polną? Czy wiosna nie mogłaby iść elegancko asfaltem, żeby nam się buty tak nie brudziły? I czy ona się w ogóle spieszy? Bo tekst sugeruje, że raczej nie, bo "śpiewa ptaszek za nią". To znaczy, że wiosna idzie tak wolno, że ptaszek zdążył napisać i zaśpiewać o niej piosenkę!
Mam wrażenie, że ta piosenka idealnie pasuje do tych wszystkich, którzy rano ledwo zwlekają się z łóżka. No sami powiedzcie, czy wy też macie czasem wrażenie, że jesteście tą wiosną idącą polną drogą, a reszta świata to te energiczne ptaszki, które już wszystko załatwiły?
Czy ta piosenka to metafora naszego życia?
Może "Idzie wiosna polną drogą" to w ogóle metafora? Może chodzi o to, że do wszystkiego dochodzimy powoli, krok po kroku, a po drodze towarzyszą nam jakieś tam małe radości (te ptaszki, no!). Tylko dlaczego ta droga musi być polna? I dlaczego ta wiosna nie może mieć samochodu? No sorry, ale w XXI wieku to trochę słabo.
"Śpiewa ptaszek za nią, Zieleni się gaj..."
No właśnie, zieleni się gaj. A ja mam alergię na pyłki. Czy nikt nie pomyślał o alergikach? Może powinna powstać nowa wersja piosenki, bardziej aktualna, np. "Idzie wiosna miejską ulicą, a smog unosi się za nią"? Brzmi realistyczniej, prawda?
Nie no, żartuję! Chociaż... trochę racji w tym jest. Wiem, wiem, zaraz ktoś mi zarzuci, że się czepiam. Że to piosenka z dzieciństwa, że sentyment, że klasyka. Okej, rozumiem. Ale czy naprawdę musimy śpiewać ją z takim entuzjazmem? Czy możemy chociaż raz, dla odmiany, zaśpiewać ją z ironicznym uśmiechem, myśląc o tym, jak bardzo nie chce nam się rano wstawać?
Podsumowując, szanuję klasykę. Ale uważam, że "Idzie wiosna polną drogą" to piosenka, którą albo się kocha, albo... próbuje się przeżyć. A może po prostu potrzebujemy nowej piosenki o wiośnie? Takiej, która będzie bardziej dopasowana do naszych czasów, bardziej realistyczna i, przede wszystkim, bardziej zabawna.
A tak na serio, to życzę wszystkim pięknej wiosny, nawet jeśli będziecie musieli iść polną drogą. Tylko pamiętajcie o kaloszach! I o dobrym humorze. Bo, jak śpiewała Kasia Nosowska, "w życiu piękne są tylko chwile". Nawet te błotniste.
PS. I kto mi powie, co tak naprawdę robi ta wiosna? Bo tekst piosenki jest dosyć enigmatyczny. Czy ona coś robi, czy tylko idzie i śpiewa? To poważne pytanie, naprawdę.
