I Zasada Dynamiki Newtona Przykłady

Okej, ludzie. Porozmawiajmy o Pierwszej Zasadzie Dynamiki Newtona. Wszyscy ją znamy, prawda? Ciało w spoczynku pozostaje w spoczynku, a ciało w ruchu pozostaje w ruchu… bla bla bla… dopóki jakaś siła zewnętrzna nie… No wiecie, nie przeszkodzi.

Ale, czy tylko mnie się wydaje, że ta zasada jest… trochę zbyt optymistyczna?

Zasada Newtona vs. Rzeczywistość (czyli moje "kontrowersyjne" przemyślenia)

Pomyślmy o tym. W życiu nie ma niczego, co naprawdę pozostaje w bezruchu. Nawet ja, siedząc teraz na kanapie i pisząc to, ruszam się wraz z obracającą się Ziemią! To już jest spora siła zewnętrzna, prawda? Newton chyba zapomniał o ruchu obrotowym naszej planety, kiedy to wymyślał. Albo o moich skarpetkach, które zawsze znikają w niewyjaśnionych okolicznościach.

A co z ciałem w ruchu? No dobra, rozumiem, chodzi o ruch jednostajny prostoliniowy. Ale kto widział coś takiego w realnym świecie?! Chyba tylko w podręcznikach do fizyki. Mój samochód? Jedzie, zwalnia, przyspiesza, skręca… Non stop jakieś siły zewnętrzne, korki, światła… Nie ma szans na idealny ruch jednostajny. Może, gdyby Elon Musk zbudował rakietę tylko dla mnie i zabrał mnie w kosmos, z dala od tych wszystkich ziemskich "sił zewnętrznych"? To by było coś!

Przykłady z życia (i lekkiej frustracji)

Weźmy na przykład pilota do telewizora. Leży sobie na stoliku, w spoczynku. Teoretycznie, powinien tam leżeć wiecznie, dopóki ktoś go nie podniesie, prawda? Aha, jasne! Jakimś magicznym sposobem, ten pilot zawsze znajduje się pod poduszką, albo na szafie, albo w… lodówce?! To jakaś siła wyższa! Duch Newtona widać pilocików nie lubi.

Albo książka, którą właśnie zaczęłam czytać. Leży sobie spokojnie na biurku. Powinnam ją czytać, a ona powinna tam leżeć w spokoju, prawda? Teoretycznie tak. Ale nagle… o, patrzę na telefon! Później muszę umyć naczynia, zrobić pranie, pójść do sklepu… Książka leży nadal, ale ja jestem w ruchu! Czy to się liczy jako siła zewnętrzna? Może siła prokrastynacji?

Albo śpiący kot. To jest mistrz Pierwszej Zasady! Śpi i śpi i śpi… Aż tu nagle!… Słyszy szelest torebki z chrupkami! Wyskakuje jak z procy! Wtedy to już żadna zasada fizyki nie działa. Tylko instynkt.

"Ciało w spoczynku pozostaje w spoczynku… chyba że jest kot i słyszy chrupki." - Moje własne prawo fizyki.

Dlatego uważam, że Pierwsza Zasada Dynamiki Newtona jest trochę jak obietnica bez pokrycia. Brzmi pięknie w teorii, ale w praktyce… no cóż, życie zawsze znajdzie sposób, żeby nam to pokrzyżować plany. I dobrze! Bo inaczej byłoby nudno, prawda?

A teraz wracam do mojego "ruchu" (czyli do szukania pilota pod poduszką).