I Nie Było Już Nikogo Streszczenie

Rozumiemy, że szukanie dokładnego streszczenia książki Agathy Christie, I nie było już nikogo, może być frustrujące. Fabuła jest złożona, a mnóstwo postaci sprawia, że łatwo się pogubić. Wielu czytelników szuka wyjaśnień, by lepiej zrozumieć motywacje bohaterów i genialną intrygę kryminalną.

Ta historia, choć fikcyjna, dotyka uniwersalnych problemów: sprawiedliwości, winy i kary. Pokazuje, jak przeszłość może rzutować na teraźniejszość i jak trudne jest wymazanie błędów z przeszłości. Nie chodzi tylko o rozwiązywanie zagadki, ale o refleksję nad ludzką naturą.

Streszczenie: Mroczna Wyspa i Oskarżenia

Dziesięć osób, zupełnie sobie obcych, zostaje zaproszonych na Soldier Island, odciętą od świata wyspę u wybrzeży Devonu. Każdy z gości otrzymał zaproszenie od tajemniczego Pana i Pani U.N. Owen (co samo w sobie jest oczywistą wskazówką!).

Po przybyciu na miejsce, zamiast gospodarzy zastają jedynie dwójkę służących, Thomasa i Ethel Rogersów. Atmosfera jest napięta, a odosobnienie wyspy dodaje całości mrocznego charakteru.

Wkrótce, po kolacji, rozlega się nagranie, które oskarża każdego z gości o popełnienie morderstwa. Każdy z nich ma coś na sumieniu, jakąś ciemną kartę w przeszłości, za którą nie odpowiedział przed sądem.

Lista Oskarżonych:

Sędzia Wargrave: Oskarżony o skazanie niewinnego człowieka na śmierć.
Vera Claythorne: Oskarżona o utopienie swojego podopiecznego.
Kapitan Lombard: Oskarżony o pozostawienie swoich ludzi na śmierć w Afryce.
Panna Emily Brent: Oskarżona o doprowadzenie do samobójstwa młodej kobiety.
Doktor Armstrong: Oskarżony o spowodowanie śmierci pacjenta podczas operacji.
Anthony Marston: Oskarżony o spowodowanie śmierci dwóch młodych osób w wypadku samochodowym.
Generał Macarthur: Oskarżony o celowe wysłanie kochanka swojej żony na pewną śmierć podczas wojny.
Pan i Pani Rogers: Oskarżeni o przyczynienie się do śmierci swojej pracodawczyni.
William Blore: Oskarżony o doprowadzenie niewinnego człowieka do więzienia za łapówkę.

Morderstwa i Rymowanka

Zaczynają ginąć kolejni goście, a sposób śmierci każdego z nich odpowiada wersom z rymowanki "Ten Little Soldiers" ("Dziesięciu Murzynków", w późniejszych wydaniach "Dziesięciu Żołnierzyków").

Rymowanka ta znajduje się w każdym z pokojów i staje się makabrycznym przewodnikiem po kolejnych zbrodniach. Z każdym zabójstwem rośnie paranoja i wzajemne podejrzenia.

Na przykład:

"Dziesięciu żołnierzyków na obiad poszło, jeden się zakrztusił i dziewięciu weszło." - Anthony Marston umiera po wypiciu drinka z trucizną.
"Dziewięciu żołnierzyków czuwało do późna, jeden zaspał i ośmiu zostało." - Pani Rogers umiera we śnie.

Goście próbują się bronić, szukają winnego wśród siebie, jednak bezskutecznie. Stopniowo zdają sobie sprawę, że są uwięzieni na wyspie i skazani na śmierć.

Teorie i Podejrzenia

Naturalnie, każdy z pozostałych gości podejrzewa drugiego. Tworzą się sojusze, które szybko się rozpadają. Podejrzenia padają na każdego, a najbardziej oczywiste osoby bywają wykluczane, by potem znów stać się podejrzanymi.

Wiele osób podejrzewa Lombarda, ze względu na jego broń i wojskowe doświadczenie. Inni obawiają się sędziego Wargrave'a, który z natury jest inteligentny i opanowany. Vera Claythorne, choć młoda, również wzbudza podejrzenia ze względu na swoją tajemniczą przeszłość.

Jedna z teorii zakłada, że mordercą jest sam U.N. Owen, który w ogóle nie pojawił się na wyspie i kontroluje sytuację z ukrycia. Ta teoria jednak wydaje się zbyt prosta, biorąc pod uwagę geniusz kryminalny Agathy Christie.

Rozwiązanie Zagadki

Ostatecznie okazuje się, że mordercą jest sędzia Wargrave. Od dawna fascynował go wymierzanie sprawiedliwości, ale uważał, że system prawny jest niedoskonały. Postanowił więc sam wymierzyć sprawiedliwość, kierując się własnym kodeksem moralnym.

Wargrave sfingował swoją śmierć, używając do tego pomocy doktora Armstronga, a następnie kontynuował realizację swojego planu. Po zabiciu wszystkich pozostałych gości, popełnił samobójstwo, zostawiając list, w którym wyjaśnia motywy swojego postępowania i przyznaje się do zbrodni.

List ten został umieszczony w butelce i wyrzucony do morza. Znalezienie go doprowadziło do rozwiązania zagadki i ujawnienia tożsamości mordercy.

Możliwe Kontrargumenty

Niektórzy krytycy zarzucają książce pewne niedociągnięcia logiczne w planie Wargrave'a. Uważają, że zbyt wiele zależało od szczęścia i że Wargrave nie mógł mieć pewności, że jego plan się powiedzie.

Inni kwestionują moralność postępowania Wargrave'a. Uważają, że nawet jeśli ofiary były winne, to Wargrave nie miał prawa decydować o ich życiu i śmierci.

Jednak zwolennicy książki argumentują, że I nie było już nikogo to przede wszystkim studium psychologiczne, a nie realistyczny opis wydarzeń. Chodzi o pokazanie, jak kruche jest poczucie bezpieczeństwa i jak łatwo można manipulować ludzkimi emocjami.

Dlaczego Ta Książka Jest Tak Popularna?

I nie było już nikogo pozostaje jedną z najpopularniejszych książek Agathy Christie i jednym z najlepiej sprzedających się kryminałów wszech czasów. Dlaczego?

Mistrzowska intryga: Fabuła jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, a rozwiązanie zaskakuje nawet wytrawnych czytelników.
Mroczna atmosfera: Odosobnienie wyspy, tajemnicze morderstwa i narastająca paranoja tworzą niesamowity klimat grozy.
Uniwersalne tematy: Książka porusza kwestie sprawiedliwości, winy i kary, które są aktualne niezależnie od czasu i miejsca.
Psychologiczna głębia: Postacie są wielowymiarowe i mają swoje własne motywacje, co sprawia, że czytelnik może się z nimi utożsamiać.

Zakończenie i Refleksja

I nie było już nikogo to nie tylko kryminał, ale również głęboka refleksja nad ludzką naturą i konsekwencjami naszych czynów. Pokazuje, jak przeszłość może nas dogonić i jak trudno jest uciec od odpowiedzialności.

Czy po przeczytaniu tej książki zastanawiasz się nad własnymi wyborami i ich potencjalnymi konsekwencjami? Czy uważasz, że wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę jest kiedykolwiek uzasadnione?