Geografia Klasa 5 Dział 2 Krajobrazy Polski

Okej, przyznaję. Krajobrazy Polski. Kto by pomyślał, że temat z piątej klasy geografii może wywołać tyle emocji? No dobra, może nie emocji...raczej wspomnień. Często tych ziewających wspomnień.

Ale hej, mam pewną...kontrowersyjną opinię. Góry? No spoko, ładne. Bałtyk? Szumi, jak szumi. Ale czy naprawdę musimy roztrząsać każdą wydmę i morenę denną przez całe tygodnie? Serio?

Nudne Nizinne Nudności?

No dobra, lecimy po kolei. Nizinne krajobrazy. Uhh. Szczerze? Jak dla mnie to jedno wielkie pole. Ewentualnie z krową. Przepraszam, krowy! Uwielbiam wasze mleko i ser. Ale krajobrazowo? No… pole. Z odrobiną drzew. Może rzeczka. Nuda. Może to dlatego, że zawsze mieszkałam blisko niziny? Wiem, wiem, krajobraz kształtuje charakter...i tak dalej, i tak dalej. Ale naprawdę, jak długo można patrzeć na pole?

Jeziora: Trochę Lepiej, Ale Bez Szału

Jeziora. Okej, przyznaję, jeziora mają w sobie to „coś”. Szczególnie latem, kiedy można popływać kajakiem albo rowerkiem wodnym. Ale poza sezonem? Trochę takie...smutne. I te komary! A fuj! A do tego ciągłe tłumaczenie, czym się różni jezioro rynnowe od morenowego... To już trochę za dużo geograficznej wiedzy na raz.

Pamiętam, jak w szkole uczyli nas o pojezierzach. I wiecie co? Nadal nie wiem, co to dokładnie jest. Serio. To znaczy wiem z definicji, ale w praktyce to dla mnie po prostu...dużo jezior obok siebie. Magia? Nie sądzę.

Góry: Królowie Dramatu (Krajobrazowego)

Góry. Okej, góry szanuję. Wysokie, majestatyczne, widoki zapierające dech w piersiach. Ale... czy na pewno muszę się wspinać? I czy na pewno muszę słuchać o Tatrach, Sudetach i Karpatach przez cały semestr? Wiem, że każdy region jest inny, ale po pewnym czasie zaczynają się zlewać w jedną górską masę. I te nazwy szczytów...czasami mam wrażenie, że ktoś je wymyślał na poczekaniu, żebyśmy mieli się czego uczyć na pamięć.

A i jeszcze jedno: te wszystkie szlaki turystyczne! Czerwony, niebieski, zielony... Czemu nie może być po prostu jeden, prosty szlak? Bez konieczności ciągłego sprawdzania mapy i zastanawiania się, czy przypadkiem nie zboczyłem z trasy?

Wybrzeże: Piasek Wszechobecny

No i na koniec – wybrzeże. Piasek. Wszędzie piasek. W butach, w jedzeniu, w włosach... Ale spoko, morze jest fajne. Szum fal, mewy, zachody słońca...romantycznie. Ale ten wiatr! I parawany! Czy naprawdę musimy odgradzać się od siebie kawałkiem materiału? Przecież jesteśmy na wakacjach! Chcemy się integrować z naturą... i innymi plażowiczami (chyba). A poważnie, kto lubi ciągnąć parawan, kiedy wieje wiatr?

"Polska jest piękna" - ktoś mądry kiedyś powiedział.

I wiecie co? Chyba się z tym zgadzam. Tylko czasem mam wrażenie, że staramy się ją opisywać w zbyt nudny sposób. Może zamiast uczyć o erozji i deniwelacji, powinniśmy po prostu wyjść na spacer i zobaczyć, co w trawie piszczy? Albo lepiej: w piasku? Może wtedy krajobrazy Polski staną się dla nas czymś więcej niż tylko kolejnym rozdziałem w podręczniku od geografii. A poza tym, nie rozumiem obsesji na punkcie Bałtyku. No dobra, jest. Ale inne morza są fajniejsze.

Dobra, przyznaję, może trochę przesadziłam. Ale hej, to tylko moja opinia. A teraz idę poszukać mapy i sprawdzić, czy gdzieś przypadkiem nie ma góry z widokiem na pole.