Dzielenie Potęg O Tych Samych Podstawach

Podzielić potęgi o tych samych podstawach? To brzmi… naukowo. Nudnawo. Ale wiecie co? Mam wrażenie, że wszyscy udają, że to trudne. Może to taka zmowa, żeby nauczyciele od matmy mieli co robić. Albo żebyśmy czuli się głupsi niż jesteśmy. Ale ja wam powiem coś w sekrecie: to jest banalnie proste.

Serio. Wyobraźcie sobie, że macie dwa jabłka do kwadratu. To znaczy, dwa jabłka razy dwa jabłka. Czyli cztery jabłka kwadratowe. (OK, może to trochę dziwne porównanie, ale trzymajcie się ze mną!). Teraz chcecie to podzielić przez dwa jabłka. No to co wam zostaje? Dwa jabłka! Bam!

Potęga potęgi (powtarzam, potęga!)

Dobra, dobra, powiecie, to jest przykład. A co z bardziej skomplikowanymi rzeczami? Spokojnie. Dalej będą jabłka. Tylko teraz jabłka będą super zaawansowane.

Weźmy na przykład 2⁵ podzielone przez 2³. Czyli dwójka do piątej podzielona przez dwójkę do trzeciej. To jest jakbyście mieli pięć dwójek pomnożonych przez siebie i chcieli to podzielić przez trzy dwójki pomnożone przez siebie. No to co się stanie? Trzy dwójki się skrócą. Zostaną wam... dwie dwójki! Czyli 2². Proste, prawda?

A teraz unpopular opinion...

Moja teoria jest taka: dzielenie potęg o tych samych podstawach jest prostsze niż dodawanie ułamków. Powiedziałem to! I nie cofnę! Dodawanie ułamków to jakiś koszmar z szukaniem wspólnych mianowników. A tutaj? Po prostu odejmujecie wykładniki! No litości!

Wyobraźcie sobie: 5¹⁰⁰ podzielone przez 5⁹⁸. Ułamki? Koszmar! Dzielenie potęg? 5². Gotowe! Macie to w sekundę! Matematyka może być szybka i prosta. Tylko trzeba się czasem zbuntować przeciwko tym skomplikowanym wyjaśnieniom.

Czasem mam wrażenie, że *matematycy* celowo komplikują proste rzeczy, żebyśmy myśleli, że są mądrzy. Może to taka forma magii? Albo jakiś tajny kod, żeby tylko oni się rozumieli? No ale spójrzmy prawdzie w oczy, ***dzielenie potęg o tych samych podstawach jest naprawdę proste!***

Więc, następnym razem, gdy zobaczycie takie zadanie, nie panikujcie! Pomyślcie o jabłkach (albo o czymkolwiek innym, co lubicie). Odejmijcie wykładniki i cieszcie się z tego, jak bardzo jesteście inteligentni. I pamiętajcie: nie dajcie się wmówić, że to trudne. Bo nie jest!

A teraz idę zjeść jabłko.