Czy Samotnosc Jest Zrzadzeniem Losu Czy Tez Swiadomym Wyborem

Samotność – to słowo budzi różne emocje. Dla jednych strach, dla innych chwila wytchnienia, a dla jeszcze innych naturalny stan. Ale czy samotność to coś, co po prostu nam się przydarza, jak zła pogoda? Czy może sami ją wybieramy, świadomie lub nieświadomie? To bardzo dobre pytanie i spróbujemy się nad nim wspólnie zastanowić.

Żeby to zrozumieć, wyobraź sobie, że życie to podróż. Każdy z nas ma swoją własną mapę i cel. Czasami na tej mapie są miejsca, gdzie podróżujemy sami. Pytanie brzmi: czy ta samotna trasa to pech, bo nie ma innej drogi, czy może sami skręciliśmy w tę ścieżkę?

Zacznijmy od tego, co może sugerować, że samotność to "zrzadzenie losu". Czasami życie po prostu tak się układa. Wyobraź sobie, że przeprowadzasz się do nowego miasta. Nikogo tam nie znasz. Twoi przyjaciele i rodzina są daleko. To naturalne, że na początku czujesz się samotny. To nie znaczy, że chciałeś być sam, po prostu okoliczności tak się potoczyły.

Podobnie może być, gdy tracimy bliską osobę. Śmierć kogoś, kogo kochamy, to ogromna strata. Czujemy pustkę i samotność. To nie jest tak, że wybraliśmy tę samotność. Ona przyszła razem ze smutkiem i żalem.

Inny przykład: ktoś może mieć trudności w nawiązywaniu kontaktów z innymi. Może być nieśmiały, mieć problemy z komunikacją, albo po prostu nie potrafi znaleźć osób, z którymi czuje się dobrze. W takim przypadku samotność może wynikać z trudności, na które ta osoba nie ma wpływu. To tak, jakby dostała "złą kartę" od losu.

Czasami też samotność może być związana z chorobą lub niepełnosprawnością. Osoby, które zmagają się z problemami zdrowotnymi, mogą mieć trudności w utrzymywaniu kontaktów z innymi, albo po prostu czuć się odizolowane od reszty społeczeństwa. To nie jest ich wybór, to konsekwencja choroby.

A co z "świadomym wyborem"?

Teraz spójrzmy na drugą stronę medalu. Czy samotność może być naszym wyborem? Okazuje się, że tak. I to z różnych powodów.

Po pierwsze, niektórzy ludzie po prostu lubią samotność. Potrzebują czasu dla siebie, żeby odpocząć, pomyśleć, zająć się swoimi pasjami. Samotność daje im energię i pozwala naładować baterie. Dla nich to nie jest kara, tylko przyjemność. Wybierają spędzanie czasu w samotności, bo to im służy.

Po drugie, możemy świadomie rezygnować z pewnych relacji, które nam nie służą. Wyobraź sobie, że masz przyjaciela, który ciągle cię krytykuje i sprawia, że czujesz się źle. Możesz zdecydować, że lepiej będzie, jeśli ograniczysz z nim kontakt. W efekcie możesz czuć się samotny, ale to będzie samotność z wyboru. Wybierasz ją, bo wolisz być sam, niż w toksycznej relacji.

Po trzecie, czasami samotność jest wynikiem naszych decyzji życiowych. Wybieramy karierę, która wymaga częstych podróży i przeprowadzek. Skupiamy się na pracy i zapominamy o relacjach z innymi. W efekcie możemy obudzić się pewnego dnia i zdać sobie sprawę, że jesteśmy samotni. To nie znaczy, że chcieliśmy być samotni, ale nasze decyzje do tego doprowadziły.

Po czwarte, niektóre osoby po prostu boją się bliskości. Mają trudności z zaufaniem innym, boją się odrzucenia, albo boją się, że zostaną zranione. W takim przypadku samotność jest formą ochrony. Budują wokół siebie mur i nie dopuszczają nikogo blisko. To nie jest tak, że chcą być samotni, ale strach jest silniejszy.

Czy da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, czy samotność jest zrzadzeniem losu, czy świadomym wyborem? Myślę, że nie. Prawda jest taka, że zazwyczaj jest to mieszanka obu tych czynników. Czasami okoliczności życiowe nas do tego popychają, a czasami sami podejmujemy decyzje, które prowadzą nas w tę stronę.

Ważne jest, żeby zastanowić się, dlaczego czujemy się samotni. Czy to dlatego, że nie mamy wpływu na to, co się dzieje w naszym życiu? A może to wynik naszych wyborów i postaw? Jeśli to drugie, to możemy coś z tym zrobić. Możemy zmienić swoje nawyki, otworzyć się na innych, albo po prostu poszukać pomocy, jeśli mamy z tym trudności.

Na przykład, jeśli czujesz się samotny, bo przeprowadziłeś się do nowego miasta, możesz zapisać się na jakieś zajęcia, dołączyć do klubu, albo po prostu zacząć rozmawiać z ludźmi, których spotykasz na co dzień. Jeśli masz trudności w nawiązywaniu kontaktów, możesz poszukać warsztatów z komunikacji, albo skorzystać z pomocy psychologa.

Pamiętaj, że samotność nie musi być stanem trwałym. Możesz ją zmienić, jeśli tylko tego chcesz. Czasami wystarczy mała zmiana w twoim życiu, żeby poczuć się mniej samotnym.

Warto też pamiętać, że bycie samemu to nie to samo, co bycie samotnym. Można być samemu i czuć się szczęśliwym i spełnionym. A można być otoczonym przez ludzi i czuć się samotnym. Chodzi o to, żeby znaleźć w życiu równowagę. Mieć czas dla siebie, ale też mieć kontakt z innymi ludźmi, którzy są dla nas ważni.

Samotność to złożone zjawisko i nie ma jednej prostej odpowiedzi na pytanie, czy jest zrzadzeniem losu, czy świadomym wyborem. Najczęściej jest to kombinacja obu tych czynników. Ważne jest, żeby zrozumieć, dlaczego czujemy się samotni i co możemy z tym zrobić. Pamiętaj, że masz wpływ na swoje życie i możesz zmienić to, co ci nie odpowiada. Nie bój się szukać pomocy i otwierać się na innych.