Cudze Chwalicie Swego Nie Znacie Sami Nie Wiecie Co Posiadacie

Dobrze, klaso, skupmy się na tym popularnym powiedzeniu: "Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie". Co ono tak naprawdę znaczy? Spróbujmy to rozłożyć na czynniki pierwsze.

Wyobraźcie sobie, że Kasia ciągle zachwyca się nowym telefonem koleżanki, mówiąc, jaki jest super, jakie ma funkcje, jak robi wspaniałe zdjęcia. Tymczasem sama Kasia ma w domu całkiem dobry, sprawny telefon, który w zupełności wystarcza do dzwonienia, pisania SMS-ów i przeglądania internetu. Ona jednak patrzy tylko na ten "cudzy" telefon, widzi tylko jego zalety, a zapomina o tym, co sama ma. To jest właśnie pierwszy element naszego powiedzenia: "Cudze chwalicie". Oznacza to, że często bardziej doceniamy to, co mają inni, niż to, co my posiadamy. Skupiamy się na tym, co wydaje się nam lepsze, atrakcyjniejsze, nowsze, zapominając o wartości tego, co już mamy.

Teraz pomyślmy o Stasiu. Staś mieszka w małej miejscowości, gdzie jest piękny park, rzeka, las i kilka zabytkowych budynków. Ale Staś marzy o tym, żeby wyjechać do wielkiego miasta. Mówi, że w jego miejscowości nic się nie dzieje, że jest nudno, że nie ma żadnych rozrywek. Nie zauważa piękna przyrody, spokojnego tempa życia, bliskości z sąsiadami. Nie zna historii swojego regionu, nie docenia lokalnych tradycji. To jest właśnie "swego nie znacie". Oznacza to, że nie zdajemy sobie sprawy z wartości tego, co nas otacza, z naszego otoczenia, kultury, tradycji, umiejętności. Nie poświęcamy czasu na to, żeby to poznać i docenić.

I wreszcie, Ania. Ania jest bardzo dobra w rysowaniu, ma talent, tworzy piękne obrazy. Jednak Ania nie wierzy w siebie, uważa, że jej rysunki nie są wystarczająco dobre, że inni rysują lepiej. Nie rozwija swojego talentu, nie pokazuje swoich prac, nie stara się doskonalić. Nie wie, co tak naprawdę posiada. To jest właśnie "sami nie wiecie, co posiadacie". Oznacza to, że nie zdajemy sobie sprawy z naszych własnych talentów, umiejętności, możliwości. Nie doceniamy naszego potencjału, nie wierzymy w siebie.

To powiedzenie dotyczy bardzo wielu aspektów życia. Może odnosić się do rzeczy materialnych, jak w przypadku Kasi i telefonów. Może odnosić się do naszego otoczenia, jak w przypadku Stasia i jego miejscowości. Może odnosić się do naszych talentów i umiejętności, jak w przypadku Ani i jej rysowania. Ale może również dotyczyć relacji z innymi ludźmi, naszej historii, kultury, tradycji.

Często patrzymy na "trawę u sąsiada", wydaje nam się, że jest zieleńsza, lepsza. Widzimy tylko to, co na zewnątrz, to, co łatwo zauważyć. A zapominamy o tym, co jest "u nas", o tym, co wymaga poznania, zrozumienia, docenienia. Zamiast skupiać się na tym, czego nam brakuje, warto zastanowić się, co już mamy i jak możemy to wykorzystać.

Jak to się objawia w życiu codziennym?

Pomyślcie o ubraniach. Często chcemy mieć najnowsze, modne rzeczy, markowe ubrania. Zazdrościmy koleżance, która ma nową sukienkę, koledze, który ma najnowsze buty. A w naszej szafie wiszą ubrania, które są w dobrym stanie, które lubimy, w których dobrze się czujemy. Może wystarczy je trochę odświeżyć, dobrać do nich inne dodatki, żeby wyglądały jak nowe? Zamiast wydawać pieniądze na kolejne "cudze" ubrania, możemy docenić i wykorzystać to, co już mamy.

Albo pomyślcie o jedzeniu. Często zachwycamy się egzotycznymi potrawami, kuchnią z innych krajów. Chcemy próbować nowych smaków, eksperymentować. To oczywiście jest w porządku, ale nie zapominajmy o naszej polskiej kuchni. Mamy przecież wspaniałe pierogi, bigos, żurek, gołąbki. To są potrawy, które mają swoją historię, które są związane z naszymi tradycjami, które są po prostu pyszne. Nie wstydźmy się naszej kuchni, nie uważajmy, że jest nudna czy staromodna. Nauczmy się ją gotować, doceniajmy jej smaki.

A co z naszym językiem? Często wtrącamy do naszych rozmów angielskie słowa, uważamy, że to jest "cool", że to świadczy o naszej nowoczesności. Ale czy znamy dobrze nasz język polski? Czy potrafimy się nim pięknie posługiwać? Czy znamy jego bogactwo, jego niuanse? Czy dbamy o to, żeby nie popełniać błędów? Język polski to nasz skarb, to część naszej tożsamości. Szanujmy go, uczmy się go, używajmy go z dumą.

Pamiętajcie, klaso, "Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie" to nie tylko puste słowa. To mądrość, która może pomóc nam lepiej żyć. Pomóc nam docenić to, co mamy, rozpoznać nasze talenty, wykorzystać nasze możliwości. Nie traćmy czasu na bezmyślne pożądanie tego, co mają inni. Skupmy się na tym, co jest nasze, na tym, co możemy rozwijać, na tym, co może nas uszczęśliwić. Zamiast gonić za "cudzym", odkrywajmy "swoje". Zobaczycie, ile skarbów kryje się w nas samych i w naszym otoczeniu.