Art 44k Ust 1 Ustawy O Systemie Oświaty

No dobra, przyznaję się. Mam z tym problem. Problemem jest dla mnie Art. 44k ust. 1 Ustawy o Systemie Oświaty. Tak, ten paragraf, który teoretycznie ma chronić nasze dzieci przed szkolnymi wydatkami.

Słuchajcie, na papierze brzmi to pięknie. "Szkoła nie może wymagać od rodziców kupowania podręczników, materiałów edukacyjnych, materiałów ćwiczeniowych oraz innych materiałów niezbędnych do realizacji programu nauczania." Genialne! Tanie państwo, prawda?

Ale... no właśnie, jest to cholerne "ale". Czy naprawdę wierzymy, że ten przepis działa tak, jak powinien? Serio? Bo ja mam poważne wątpliwości.

Kredki wciąż magicznie znikają!

Może jestem cynikiem, ale coś mi mówi, że ten przepis to trochę taka fikcja. Wiecie, jak z tymi dietami cud. Obiecują gruszki na wierzbie, a potem i tak kończysz głodny i zły.

Moje dziecko wraca ze szkoły i co słyszę? "Mamo, Krysia złamała kredkę, a klasa potrzebuje nowych. I pani prosiła, żeby przynieść jakiś klej, bo się skończył." No heloł?! Czy to znaczy, że mam udawać, że tego nie słyszę? Mam powiedzieć: "Przepraszam bardzo, ale ustawa mi zabrania kupować kredki. Niech pani dyrektor zwróci się do MEN-u"? Jakoś nie widzę tego.

Jasne, rozumiem argument, że niektóre szkoły przesadzały z wymaganiami. Ale czy przypadkiem nie wylaliśmy dziecka z kąpielą? Czy nie stworzyliśmy systemu, w którym nauczyciel boi się poprosić o cokolwiek, bo zaraz jakiś nadgorliwy rodzic doniesie go do kuratorium?

"Inne materiały niezbędne"... Chyba żartujecie!

Ten fragment o "innych materiałach niezbędnych" to już w ogóle poezja. Co to właściwie znaczy? Czy kalkulator jest niezbędny? A farby? A nożyczki? Wszystko zależy od interpretacji, prawda?

I wiecie co? Mam wrażenie, że ta interpretacja spoczywa głównie na barkach rodziców. Bo co ma zrobić dziecko, które jedyne nie ma na lekcji modelu Układu Słonecznego, bo "mama nie kupiła, bo ustawa zabrania"? Ma się czuć gorsze? Ma siedzieć cicho?

Unpopular Opinion Alert!

To teraz będzie kontrowersyjnie: uważam, że czasami warto zapłacić te 10 zł za dodatkowe ćwiczenia, jeśli dzięki temu moje dziecko lepiej zrozumie temat. Uważam, że jeśli pani prosi o karton, to nie umrę, jeśli ten karton przyniosę. I uważam, że nie zawsze muszę wietrzyć spisek i doszukiwać się wyłudzenia.

Może jestem naiwny, może jestem głupi, ale wolę dać tę przysłowiową złotówkę na "klasowe" i mieć spokojną głowę. Wiem, że niektórzy rodzice mają naprawdę trudną sytuację finansową i dla nich ta ustawa to zbawienie. Ale dla mnie... dla mnie to trochę taki absurd.

Dla mnie ten Art. 44k ust. 1 to taka piękna teoria, która w praktyce często się nie sprawdza. Wolę rozsądek, wolę dialog z nauczycielem, wolę pójść na kompromis. I wolę, żeby moje dziecko miało wszystko, czego potrzebuje, żeby się uczyć i rozwijać.

Może kiedyś ten system się naprawi. Może kiedyś szkoły będą miały naprawdę wystarczające fundusze. Ale do tego czasu, wybaczcie, będę kupował te cholerne kredki. I będę się z tego śmiał!