Scenariusz Lekcji Oskar I Pani Róża

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci? To pytanie, które spędza sen z powiek wielu rodziców i opiekunów. Książka "Oskar i Pani Róża" autorstwa Erica-Emmanuela Schmitta, to wzruszająca i mądra opowieść, która oferuje nam bezcenny wgląd w świat dziecka mierzącego się z nieuleczalną chorobą. Może być inspiracją do stworzenia lekcji wychowawczej, która poruszy serca i skłoni do refleksji.

Scenariusz Lekcji Wychowawczej Inspirowany "Oskar i Pani Róża"

Niniejszy scenariusz ma na celu przeprowadzenie uczniów przez trudne tematy związane z chorobą, umieraniem, godnością, i wartością życia. Skupiamy się na emocjach, empatii i budowaniu przestrzeni do szczerej rozmowy.

Cele Lekcji:

Rozwijanie empatii i wrażliwości na potrzeby innych.
Uświadamianie wartości życia, niezależnie od jego długości.
Poruszanie tematów związanych z chorobą, cierpieniem i umieraniem w sposób dostosowany do wieku uczniów.
Budowanie umiejętności wyrażania emocji i radzenia sobie z trudnymi sytuacjami.
Zachęcanie do refleksji nad własnym życiem i priorytetami.

Grupa Docelowa:

Uczniowie klas 7-8 szkoły podstawowej oraz uczniowie szkół średnich. Scenariusz można adaptować w zależności od wieku i dojrzałości emocjonalnej grupy.

Materiały:

Fragmenty książki "Oskar i Pani Róża". (Najlepiej wybrać kilka krótkich, ale poruszających fragmentów).
Kartki papieru i długopisy.
Kolorowe kredki lub flamastry (opcjonalnie).
Projektor i komputer (do wyświetlenia fragmentów filmu lub prezentacji, opcjonalnie).

Przebieg Lekcji:

Wprowadzenie (10 minut)

Pytanie otwierające: Rozpocznij lekcję od pytania, które skłoni uczniów do refleksji. Może to być np. "Co jest dla Was najważniejsze w życiu?" lub "Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co byście zrobili, gdybyście wiedzieli, że zostało Wam mało czasu?". Pozwól uczniom na swobodne dzielenie się swoimi myślami.

Praca z Tekstem (20 minut)

Przeczytaj głośno, lub poproś uczniów o przeczytanie na głos, wybrane fragmenty książki "Oskar i Pani Róża". Starannie dobierz fragmenty, które poruszają kluczowe tematy: relacja Oskara z Panią Różą, jego obawy, marzenia, i przemyślenia na temat życia i śmierci.

"Najtrudniej było mi uwierzyć, że umrę. Myślałem, że to zdarza się tylko innym. Ale to zdarza się także mnie." – To cytat, który może posłużyć jako punkt wyjścia do dyskusji o kruchości życia.

Dyskusja (30 minut)

Po przeczytaniu fragmentów, rozpocznij dyskusję. Zadawaj pytania, które pomogą uczniom zrozumieć emocje bohaterów i odnieść je do własnych doświadczeń. Przykładowe pytania:

Jak myślicie, co czuł Oskar, wiedząc, że umiera?
Dlaczego Pani Róża była dla niego tak ważna?
Czy uważacie, że Oskar nauczył się czegoś ważnego o życiu?
Czy Wy boicie się śmierci? Dlaczego?
Co byście chcieli zrobić, gdybyście wiedzieli, że zostało Wam mało czasu?

Zachęcaj uczniów do wyrażania swoich opinii, nawet jeśli są one sprzeczne. Stwórz atmosferę akceptacji i szacunku. Podkreśl, że nie ma dobrych ani złych odpowiedzi – liczy się szczerość i otwartość.

Techniki aktywizujące: Można wykorzystać techniki takie jak burza mózgów, debata oksfordzka (np. na temat eutanazji, jeśli grupa jest dojrzała), czy "drzewo decyzyjne" (gdzie uczniowie analizują różne scenariusze związane z chorobą Oskara i ich konsekwencje).

Ćwiczenie Kreatywne (20 minut)

List do Oskara: Poproś uczniów, aby napisali list do Oskara, w którym wyrażą swoje uczucia i przemyślenia po przeczytaniu fragmentów książki. Mogą w nim zawrzeć słowa wsparcia, zrozumienia, lub zadawać pytania, które ich nurtują. Alternatywnie, mogą napisać list do Pani Róży, dziękując jej za opiekę nad Oskarem i zadając pytania o jej motywacje.

Rysunek/Grafika: Uczniowie mogą również wyrazić swoje emocje poprzez rysunek lub grafikę, która odzwierciedla ich odczucia po lekcji. Może to być np. ilustracja sceny z książki, symboliczna reprezentacja życia i śmierci, lub portret Oskara i Pani Róży.

Podsumowanie i Refleksja (10 minut)

Na zakończenie lekcji, poproś uczniów o podzielenie się swoimi refleksjami. Można zadać pytania:

Czego nauczyłeś/nauczyłaś się na tej lekcji?
Co Cię najbardziej poruszyło?
Czy ta lekcja zmieniła Twoje spojrzenie na życie?

Podkreśl, że rozmowa o trudnych tematach jest ważna i że nie powinni bać się szukać wsparcia, gdy tego potrzebują. Zaproponuj uczniom kontakt z psychologiem szkolnym lub pedagogiem, jeśli czują taką potrzebę.

Dostosowanie Scenariusza

Scenariusz ten jest jedynie propozycją i może być dostosowany do potrzeb i możliwości konkretnej grupy. Ważne jest, aby brać pod uwagę wiek, dojrzałość emocjonalną i doświadczenia życiowe uczniów. W przypadku młodszych dzieci, warto skupić się na bardziej ogólnych tematach, takich jak przyjaźń, empatia i wartość życia. W przypadku starszych uczniów, można poruszać bardziej złożone kwestie, takie jak etyka lekarska, eutanazja, czy sens cierpienia.

Unikanie traumatyzacji: Należy zachować ostrożność, aby nie wywołać u uczniów traumatycznych wspomnień lub silnych emocji, z którymi nie będą w stanie sobie poradzić. Ważne jest, aby stworzyć bezpieczną przestrzeń, w której uczniowie będą czuli się komfortowo, wyrażając swoje uczucia i myśli. W razie potrzeby, należy zapewnić im wsparcie psychologiczne.

Dlaczego warto rozmawiać o śmierci?

Choć temat śmierci jest trudny i często unikany, rozmowa o nim jest niezwykle ważna, zwłaszcza w kontekście edukacji dzieci i młodzieży. Badania pokazują, że dzieci, które mają możliwość otwartej rozmowy o śmierci, lepiej radzą sobie z żałobą i stratą. Rozmowa o śmierci pomaga również uświadomić sobie wartość życia i docenić każdy dzień.

Badanie przeprowadzone przez Fundację Hospicyjną wykazało, że ponad 70% dzieci i młodzieży w Polsce uważa, że rozmowa o śmierci jest tematem tabu. To pokazuje, jak ważna jest rola szkoły i rodziny w przełamywaniu tego tabu i tworzeniu przestrzeni do otwartej i szczerej rozmowy.

Książka "Oskar i Pani Róża", jak i adaptowane na jej podstawie lekcje wychowawcze, oferują nam możliwość rozpoczęcia tej trudnej, ale niezwykle ważnej rozmowy. Pamiętajmy, że empatia, szczerość i otwartość to klucze do zrozumienia i wsparcia drugiego człowieka w trudnych chwilach. Dajmy naszym uczniom narzędzia do radzenia sobie z życiowymi wyzwaniami i pomóżmy im docenić piękno i wartość każdego dnia.